Urban, Zub, Kasperczak i inni, czyli polska myśl szkoleniowa na emigracji

Jan Urban

Jest byłą piłkarską gwiazdą Osasuny, w której występował w latach 1989-1994. Rozegrał wówczas dla klubu z Navarry 168 ligowych spotkań i zdobył 49 bramek. W pamięci kibiców na stałe zapisał się ustrzeleniem hat-tricka w wyjazdowym meczu z Realem Madryt.   Po zakończeniu kariery piłkarskiej pracował w Osasunie. Był trenerem zespołów młodzieżowych i rezerw oraz członkiem sztabu szkoleniowego I drużyny, a z juniorami starszymi zdobył nawet mistrzostwo Hiszpanii. Teraz wrócił do Pampeluny po siedmiu latach przerwy. Objął zespół, który w minionym sezonie spadł z La Liga po 14 latach nieprzerwanych występów w hiszpańskiej ekstraklasie.

Jan Urban za granicą:

Henryk Kasperczak

Urban nie jest jedynym polskim szkoleniowcem, który aktualnie pracują poza krajem.  od grudnia 2013 roku jest bowiem selekcjonerem reprezentacji Mali i to jego druga przygoda z drużyną narodową tego kraju. "Henri" prowadził Les Aigles już w latach 2001-2002, doprowadzając je do 4. miejsce w Pucharze Narodów Afryki. [ad=rectangle] Spośród polskich szkoleniowców największą estymą poza krajem cieszy się właśnie Kasperczak. Srebrny medalista MŚ 1974 był już też bowiem selekcjonerem Wybrzeża Kości Słoniowej (3. miejsce PNA), Tunezji (2. miejsce PNA), Maroka i Senegalu. Tunezję w 1998 roku poprowadził nawet na MŚ we Francji, będąc jedynym polskim trenerem, który pojechał na mundial z reprezentacją innego kraju niż Polska. Inną sprawą jest to, że został zwolniony jeszcze w trakcie fazy grupowej.

Kasperczaka trudno nazwać produktem polskiej myśli szkoleniowej. Pracę trenerską rozpoczął we Francji w 1979 roku, przejmując FC Metz, w którym zakończył karierę. Pięć lat później doprowadził ten zespół do triumfu w Pucharze Francji. Z kolei sześć lat później został wybrany Trenerem Roku we Francji, a w 1991 roku z Montpellier HSC doszedł do ćwierćfinału PZP. Przez pierwsze 23 lata kariery trenerskiej pracował poza Polską i dopiero w 2002 roku został szkoleniowcem Wisły.

Henryk Kasperczak za granicą:

Marek Zub

Na Litwie od 2012 roku pracuje natomiast Marek Zub. W sierpniu 2012 roku zrezygnował z posady asystenta Waldemara Fornalika w reprezentacji Polski i objął Żalgiris Wilno.

Sięgnął z tym klubem po dwa Puchary (2013, 2014) i jeden Superpuchar Litwy (2013), ale przede wszystkim w 2013 roku poprowadził Żalgiris do pierwszego od 14 lat mistrzostwa Litwy. Latem 2013 roku przypomniał się za to polskim kibicom, wyrzucając z Ligi Europejskiej poznańskiego Lecha.

Marek Zub za granicą:

Dariusz Kubicki

Szkoleniowiec zasmakował pracy w dalekim Nowosybirsku. Najpierw na przełomie 2011 i 2012 roku był w Sibirze Nowosybirsk asystentem Dmitrija Radiukina, a rok później wrócił do Rosji, by zostać I szkoleniowcem.

Prowadził rosyjskiego II-ligowca od marca do października 2013 roku. Pod jego wodzą zespół rozegrał 24 spotkania, w których zdobył 28 punktów. Polak został zwolniony po serii sześciu kolejnych meczów bez zwycięstwa, zostawiając drużynę z dwoma "oczkami" przewagi nad strefą spadkową i... "osierocając" swojego syna Patryka, którego ściągnął do Sibiru. Po odejściu ojca Kubicki junior na boisku nie pojawił się już ani razu.

Dariusz Kubicki za granicą:

Ryszard Komornicki

W przypadku Ryszarda Komornickiego mamy do czynienia z podobnym cazusem, co w sprawach Jana Urbana i Henryka Kasperczaka. 20-krotny reprezentant Polski zaliczył płynne przejście z roli piłkarza do roli trenera w kraju, w którym kończył karierę, czyli w jego przypadku w Szwajcarii.

Od 13 lat krąży między I a II ligą szwajcarską. Ostatnio pracował w II-ligowym FC Chiasso, gdzie zastąpił go słynny reprezentant Włoch Gianluca Zambrotta, który wcześniej był jego asystentem. Na razie nie ma na koncie żadnego sukcesu, ale na szwajcarskim rynku pracy potrafi się utrzymać.

Ryszard Komornicki za granicą:

Maciej Skorża

Zdążył ustawić się do końca życia, pracując na Bliskim Wschodzie za "petrodolary". Od września 2012 roku do czerwca 2013 roku pracował w saudyjskim Ettifaq FC, ale po tym, jak odpadł z Azjatyckiej Ligi Mistrzów już w fazie grupowej i zajął w lidze 6. miejsce, szejkowie podziękowali mu za współpracę.

Potem mógł zostać trenerem białoruskiego Dynama Mińsk, zastępując w nim Roberta Maaskanta, ale odrzucił propozycję głównie ze względu na to, że Białorusini nie zgodzili się na to, by dobrał sobie samemu cały sztab szkoleniowy. Ostatnio był po słowie z Zawiszą Bydgoszcz, ale podziękował Radosławowi Osuchowi tuż przed złożeniem podpisu, czekając na kolejną intratną ofertę ze Wschodu.

Maciej Skorża za granicą:

Michał Probierz

Jesienią 2011 roku dość niespodziewanie został szkoleniowcem Arisu Saloniki. Zapadł w pamięci Greków rok wcześniej, gdy toczył z Jagiellonią boje przeciwko nim w ramach eliminacji Ligi Europejskiej.

Probierz poprowadził Aris od listopada 2011 roku do stycznia 2012 roku w sumie w ośmiu meczach ligowych (3 zwycięstwa, 4 porażki i remis) oraz jednym Pucharu Grecji (zwycięstwo).

Michał Probierz za granicą:

Robert Warzycha i Piotr Nowak

Dłużej w swoich klubach pracowali za to Robert Warzycha i Piotr Nowak - jedyni polscy trenerzy, którzy prowadzili kluby amerykańskiej Major League Soccer. Nowak samodzielną pracę szkoleniową rozpoczął w 2004 roku w DC United i już w pierwszym sezonie poprowadził ekipę z Waszyngtonu do mistrzostwa kraju. Później w latach 2007-2009 był opiekun amerykańskiej "młodzieżówki" i asystentem Boba Bradley'a w kadrze A. Następnie przez trzy lata był trenerem i menedżerem Filadelfia Union, budując ten klub od podstaw.

Warzycha natomiast od 2003 do 2008 roku był asystentem kolejnych trenerów Columbus Crew, w którym zakończył karierę, a w latach 2009-2013 był samodzielnym szkoleniowcem drużyny z Ohio.

Piotr Nowak za granicą:

Robert Warzycha za granicą:

Franciszek Smuda

Były selekcjoner reprezentacji z niejednego pieca chleb jadł. Zanim w 1993 roku do Polski ściągnęła go Stal Mielec, przez dekadę prowadził kluby niemieckich niższych lig oraz tureckiej ekstraklasy. W 2004 roku na krótko został opiekun Omonii Nikozja, a pierwszą jego pracą po odejściu z reprezentacji Polski w 2012 roku była ta w II-ligowym niemieckim SSV Jahn Ratyzbona, z którym spadł do 3. Bundesligi.

Franciszek Smuda za granicą:

Jacek Gmoch

Jest uznaną marką w Grecji. Dość powiedzieć, że za zasługi dla helleńskiego futbolu zostało mu przyznane obywatelstwo tego kraju! W latach '80 XX wieku Gmoch pracował w największych greckich klubach na czele z Olympiakosem Pireus, Panathinaikosem Ateny i AEK-iem Ateny. Z Koniczynkami i AE Larisa sięgnął po mistrzostwo Grecji, a Olympiakosem i AEK-em zdobył wicemistrzostwo kraju.  [ad=rectangle] W Grecji pracował jednak nie tylko trzy dekady temu, ale też w XXI wieku. Na początku stulecia prowadził FC Kalamata i Ionikos Pireus, który uratował przed spadkiem z ekstraklasy, a w 2010 roku został tymczasowym szkoleniowcem Panathinaikosu.

W plebiscycie zorganizowanym z okazji 50-lecia greckiej ligi został wybrany jednym z pięciu najlepszych szkoleniowców w historii greckiej ekstraklasy i najlepszym trenerem lat '80 XX wieku.

Jacek Gmoch za granicą:

Jerzy Engel

Były selekcjoner reprezentacji Polski i były dyrektor sportowy PZPN przez wiele lat związany był z cypryjskim futbolem. Pracował na Wyspie Afrodyty w ostatniej dekadzie XX wieku i w latach 2005-2006. Szafy trofeami jednak nie zapchał. Ma na koncie jedynie wicemistrzostwo Cypru wywalczone w 1990 roku z Apollonem Limassol i Puchar Cypru zdobyty w 2006 roku z APOEL-em Nikozja, praca w którym była jego ostatnim przystankiem w karierze szkoleniowej. Od ośmiu lat nie prowadził już żadnej drużyny.

Jerzy Engel za granicą:

Janusz Wójcik

"Wujo" podobnie jak Engel czy Gmocha trafił na Cypr. W latach 2001-2002 był trenerem Anorthosisu Famagusta, w którym prowadził m.in. Wojciech Kowalczyk, Radosława Michalskiego czy Sławomira Majaka i zdobył z nimi Puchar Cypru w 2002 roku. Rok później został... selekcjonerem reprezentacji Syrii, ale nie była to jego pierwsza przygoda z Bliskim Wschodem - w latach 1994-1997 pracował z drużyną narodową Zjednoczonych Emiratów Arabskich i Al-Khallej z tamtejszej ekstraklasy.

Janusz Wójcik za granicą: