W tym artykule dowiesz się o:
Z piłkarzy, którzy mieli wkład w awans na Euro 2016 od dawna już w reprezentacji nie grają Mateusz Klich, Waldemar Sobota, Michał Żyro, Michał Kucharczyk i Marcin Komorowski. Z tych, którzy pomogli Biało-Czerwonym wywalczyć paszporty do Francji na pierwsze tegoroczne zgrupowanie nie zostali również powołani: Sebastian Mila, Sławomir Peszko, Łukasz Szukała, Paweł Olkowski oraz przechodzący rekonwalescencję Krzysztof Mączyński. Z kolei Karol Linetty nominację otrzymał, ale na przeszkodzie w grze stanął uraz. Sprawdźmy kto i dlaczego kiedyś nie pojechał na wielkie turnieje mimo uczestnictwa w kwalifikacjach.
MŚ 1974 (4 mecze eliminacyjne): Włodzimierz Lubański - w eliminacjach 2 mecze/1 gol, Jerzy Kraska - 2, Jan Banaś - 1/1, Zygmunt Anczok - 1, Krzysztof Rześny - 1, Włodzimierz Wojciechowski - 1.
Ten ostatni wyjazdowym meczem z Walią zaczynającym kwalifikacje zakończył krótką przygodę w kadrze. Poważnej kontuzji nie zdołał wyleczyć Anczok, który zagrał również tylko w Cardiff. Bardzo długo kurowali się Lubański i Kraska, a wystąpili jeszcze w drugim spotkaniu z Anglią w Chorzowie. To było pożegnanie z eliminacjami dla Rześnego i Banasia, chociaż w sierpniu 1973 roku Kazimierz Górski obu zabrał na tournee do Stanów Zjednoczonych, Meksyku i Kanady. Zresztą Banaś i tak nie byłby brany pod uwagę przy powoływaniu 22-osobowej kadry na Weltmeisterschaft ’74, bo miał zakaz wyjazdów do Republiki Federalnej Niemiec za nielegalną ucieczkę do tego kraju kilka lat wcześniej.
MŚ 1978 (6 meczów): Stanisław Terlecki - 3, Henryk Wawrowski - 3, Krzysztof Rześny - 1, Janusz Sybis - 1, Marek Dziuba - 1, Henryk Wieczorek - 1, Jerzy Ludyga - 1, Czesław Boguszewicz - 1, Jan Erlich - 1.
Na inaugurację eliminacji 16 października 1976 roku z Portugalią po ponad trzech latach w biało-czerwonych barwach znowu pojawił się Rześny. W następnym meczu o punkty z Cyprem w Warszawie zagrał Sybis. Obaj kilka miesięcy później pojechali nawet na zimowe zgrupowanie do Jugosławii i Grecji. W połowie maja 1977 w rewanżu z Cypryjczykami incydentalnie w kadrze zaistniał Ludyga. Po porażce poniesionej we wrześniu z ZSRR selekcjoner stracił zaufanie do Dziuby i Wieczorka, który był jednak na ławce w późniejszych spotkaniach kwalifikacyjnych. Pod koniec roku poważnego urazu oka doznał Boguszewicz i musiał przedwcześnie zakończyć karierę. Erlich wszedł na ostatnie minuty zamykającego eliminacje zremisowanego meczu z Portugalią i później w kadrze nie zagrał. Pod koniec kwietnia 1978 w ostatnim meczu międzypaństwowym przed mundialem z Bułgarią w Warszawie, szansę na udział w mundialu stracił Wawrowski, a inny jego uczestnik, Terlecki, trzy dni później, już po ogłoszeniu przez Jacka Gmocha 24-osobowej kadry na mundial, która miała być skrócona o dwa nazwiska, doznał kontuzji więzadeł.
MŚ 1982 (4 mecze): Jan Tomaszewski - 1, Leszek Lipka - 1, Ryszard Milewski - 1, Wojciech Rudy - 1, Mirosław Okoński - 1, Dariusz Dziekanowski - 1/1.
Zobacz wideo: O punkty powalczą prawnicy, nie piłkarze
{"id":"","title":"","signature":""}
Pierwszy mecz o udział w Espana ’82 został rozegrany w grudniu 1980 roku na Malcie. Przerwano go w 77 minucie z powodu obrzucenia piłkarzy kamieniami. Tylko wtedy, kilkanaście dni po aferze na Okęciu i wykluczeniu z kadry czterech podstawowych zawodników, wystąpili w kwalifikacjach Lipka, Rudy i Milewski. Potem Ryszarda Kuleszę na stanowisku selekcjonera zastąpił Antoni Piechniczek, który dwóch pierwszych po raz ostatni wystawił w marcu 1981, a trzeciego dwa miesiące później. Zdegustowany posadzeniem na ławce rezerwowych w meczu wygranym z NRD w październiku Jan Tomaszewski ogłosił koniec kariery reprezentacyjnej i pożegnalny benefis urządził miesiąc później przeciw Hiszpanii. Z kolei Okoński i Dziekanowski zagrali wprawdzie w eliminacjach, ale tylko przeciw Malcie u siebie, gdy biało-czerwoni byli już pewni awansu.
MŚ 1986 (6 meczów): Dariusz Wdowczyk - 2, Jerzy Wijas - 1, Kazimierz Buda -1, Jan Jałocha - 1, Marek Dziuba - 1.
Już po drugim spotkaniu o punkty rozegranym na jesieni 1984 z Albanią z kadry Piechniczka wypadli Buda i Dziuba. Kilka miesięcy później do zwykłej jednostki wojskowej został na rok wcielony Wijas. Wdowczyk zastąpił Jałochę na początku września 1985 w trakcie meczu towarzyskiego z Czechosłowacją i żaden nie przekonał selekcjonera.
MŚ 2002 (10 meczów): Bartosz Karwan - 7/2, Tomasz Iwan - 5, Andrzej Juskowiak - 5, Radosław Gilewicz - 3, Tomasz Zdebel - 3, Mariusz Kukiełka - 2.
Juskowiak w połowie meczów kwalifikacyjnych wychodził w pierwszym składzie, ale nie strzelił gola i po raz ostatni w reprezentacji wystąpił rok przed mundialem. Nieskuteczny Gilewicz pożegnał się kadrą trzy miesiące później. Kukiełka w listopadzie 2001 zagrał jeszcze w towarzyskim spotkaniu z Kamerunem. Zdebel szansę na wyjazd do Azji otrzymał jeszcze w lutym 2002 w towarzyskim spotkaniu z Irlandią Północną. Karwan w połowie kwietnia wystąpił w spotkaniu towarzyskim z Rumunią, ale potem doznał kontuzji. To był także ostatni występ u Jerzego Engela Iwana i trzeba przyznać, że jego nieobecność w 23-osobowej kadrze na mundial była szeroko komentowana.
MŚ 2006 (10 meczów): Tomasz Rząsa - 9, Jerzy Dudek - 7, Tomasz Frankowski 7/7, Tomasz Kłos 5/1, Radosław Kałużny - 3/1, Andrzej Niedzielan - 3, Arkadiusz Głowacki - 2, Damian Gorawski - 2, Tomasz Hajto - 2, Piotr Włodarczyk - 2/1, Marek Zieńczuk - 2, Bartosz Karwan - 1, Tomasz Kiełbowicz - 1, Paweł Kryszałowicz - 1, Mariusz Kukiełka - 1, Marcin Zając - 1, Marek Saganowski - 1/2.
Paweł Janas sukcesywnie odstrzeliwał uczestników eliminacji. Kryszałowicz pokazał się tylko epizodycznie w spotkaniu inaugurującym kwalifikacje we wrześniu 2004 z Irlandią Północną. Kukiełka i Włodarczyk odpadli miesiąc później po porażce z Anglią. W 2005 ostatnie mecze w drużynie narodowej rozegrali: Hajto w lutym, Kałużny marcu, Zając w kwietniu, Karwan i Kiełbowicz w maju, a Zieńczuk w czerwcu. Pięć miesięcy później w towarzyskim spotkaniu z Estonią ostatni raz u Janasa zagrał Głowacki. Na początku marca 2006 z USA pożegnalny występ zaliczył Niedzielan, a pod koniec tego miesiąca przeciw Arabii Saudyjskiej – Kłos. Wreszcie 2 maja taki los spotkał Dudka, a dwanaście dni później, tuż przed ogłoszeniem nominacji z Wyspami Owczymi zagrali Rząsa, Frankowski i Saganowski. Natomiast Gorawski został wykluczony już z 23-osobowej kadry z powodów zdrowotnych.
EURO 2008 (14 meczów): Jakub Błaszczykowski - 11, Grzegorz Bronowicki - 8, Radosław Sobolewski - 8, Radosław Matusiak - 7/3, Grzegorz Rasiak - 5, Arkadiusz Radomski - 4, Przemysław Kaźmierczak - 4/1, Ireneusz Jeleń - 4, Kamil Kosowski - 3, Jerzy Dudek - 1, Tomasz Frankowski - 1, Arkadiusz Głowacki - 1, Rafał Grzelak - 1, Mirosław Szymkowiak - 1.
Tylko w spotkaniu otwierającym kwalifikacje Euro 2008 z Finlandią zagrali Dudek, Głowacki, Frankowski i Szymkowiak. Z kolei Grzelak pojawił się na boisku miesiąc później w końcówce spotkania z Kazachstanem, a już w lutym 2007 zakończył reprezentacyjną przygodę. Miesiąc później ostatni raz w eliminacjach pokazali się Jeleń i Kaźmierczak, który ponad pół roku potem zagrał jednak w towarzyskim spotkaniu w Węgrami. Sobolewski po kończącym eliminacje meczu z Serbią ogłosił pożegnanie z reprezentacją, wtedy w Belgradzie ostatni występ dla biało-czerwonych zaliczył Rasiak, a Kosowski zakończył tam współpracę z Beenhakkerem. Radomski był etatowym kadrowiczem na początku kwalifikacji, ale potem miał problemy zdrowotne, mimo to znalazł się w ogłoszonej na początku maja 2008, 32-osobowej kadrze na mistrzostwa Europy. Pod koniec maja 2008 ostatnie mecze w kadrze rozegrali będący ważnymi ogniwami podczas eliminacji Matusiak i Bronowicki. Z powodu kontuzji na Euro nie pojechał Błaszczykowski, którego nazwisko było w 23-osobowej kadrze.
Zbigniew Mroziński
Czytaj więcej w PN
na Instagramie 
na Facebooku 
