Plebiscyt WP SportoweFakty: wybierz rozgrywającego wszech czasów

Na początku grudnia wystartował plebiscyt WP SportoweFakty na Reprezentację Polski Wszech Czasów. Przez cały miesiąc będziemy prezentować sylwetki najlepszych polskich piłkarzy w historii na poszczególnych pozycjach. Spośród nich wybierzecie tych, którzy znajdą się w "11" wszech czasów.

Po golkiperach i obrońcach przyszedł czas na pomocników. Wybory rozgrywającego wszech czasów mają swojego oczywistego faworyta, ale może wskażecie na kogoś innego? Poznajcie kandydatów i oddajcie głos w ankiecie, której wyniki poznacie 25 grudnia.

Zygfryd Szołtysik

Filigranowy pomocnik jest legendą Górnika Zabrze, z którym zdobył 13 różnych trofeów. W drużynie narodowej zagrał łącznie 46 razy w latach 1963-1972, a karierę reprezentacyjną zakończył po IO 1972 w Monachium, na których Biało-Czerwoni sięgnęli po złoty medal. To jego gol w meczu ze Związkiem Radzieckim przesądził o awansie drużyny Kazimierza Górskiego do finału. Pewnie gdyby urodził się kilka lat później, sukces na MŚ 1974 nie przeszedłby mu koło nosa.

Zygfryd Szołtysik w reprezentacji Polski:

Kazimierz Deyna

"Kaka" to jeden z najlepszych piłkarzy, o ile nie najlepszy, piłkarz w historii polskiego futbolu. Srebrny medalista MŚ 1974, złoty medalista IO 1972 roku i król strzelców turnieju w Monachium oraz srebrny medalista IO 1976.

Z orłem na piersi zagrał 97 razy, co daje mu trzecie miejsce w historii reprezentacji Polski pod względem liczby występów - ustępuje tylko Grzegorzowi Lacie i Michałowi Żewłakowowi. Z 41 bramkami na koncie zajmuje też czwartą pozycję w klasyfikacji najlepszych strzelców Biało-Czerwonych. Więcej goli dla kadry zdobyli tylko Robert Lewandowski (42), Lato (45) i Włodzimierz Lubański (48), ale to napastnicy.

ZOBACZ WIDEO Bóg, futbol, Borussia. Polak, który zatrzymał papież

W 1974 roku zajął trzecie miejsce w plebiscycie "France Football" na najlepszego piłkarza świata - w głosowaniu wyprzedzili go tylko Johan Cruyff i Franz Beckenbauer. Był pierwszym Polakiem wyróżnionym w ten sposób. Wcześniej został wybrany do oficjalnej "11" MŚ 1974.

Kazimierz Deyna w reprezentacji Polski:

Bronisław Bula

Gdyby z jakiegoś powodu kariera Kazimierza Deyny potoczyła się w niewłaściwy sposób, dyrygentem "Orłów Górskiego" byłby najpewniej Bronisław Bula. Piłkarz będący żywą legendą Ruchu Chorzów jest rok starszy od "Kaki", a w drużynie narodowej zadebiutowali w tym samym meczu - 24 kwietnia 1968 roku w towarzyskim spotkaniu z Turcją.

Kazimierz Górski postawił na Deynę i się nie rozczarował, a Bula musiał pozostać w cieniu legionisty. Górski korzystał z niego głównie w spotkaniach towarzyskich. Gracza Niebieskich zabrakło w kadrze na IO 1972 i MŚ 1974, choć w swoich czasach był jednym z najlepszych piłkarzy polskiej ligi.

Bronisław Bula w reprezentacji Polski:

Janusz Kupcewicz

Jacek Gmoch, który w 1976 roku zastąpił Kazimierza Górskiego w roli selekcjonera reprezentacji Polski, wprowadził do drużyny narodowej świeżą krew. Jedną z nowych twarzy był Janusz Kupcewicz z Arki Gdynia. Znany z kapitalnego przerzutu pomocnik poleciał na MŚ 1978 w Argentynie, ale tam nie rozegrał ani jednego meczu. Cztery lata później w Hiszpanii był już podstawowym zawodnikiem drużyny Antoniego Piechniczka, która zajęła III miejsce.

Janusz Kupcewicz w reprezentacji Polski:

Ryszard Tarasiewicz

Wychowanek Śląska Wrocław nie odniósł z reprezentacją żadnego sukcesu, bo w latach '80 za taki nie uważano samego awansu na MŚ 1986. Ryszard Tarasiewicz, jak przystało na mańkuta, lewą stopą potrafił wiązać krawaty i podać w sposób nieosiągalny dla zawodników prawonożnych. Do tego słynął ze świetnego uderzenia z dystansu, z którego robił użytek także w narodowych barwach.

Ryszard Tarasiewicz w reprezentacji Polski:

Mirosław Szymkowiak

Przez większość lat '90 rozgrywającym reprezentacji Polski był Jerzy Brzęczek, ale srebrny medalista IO 1992 nigdy nie spełnił pokładanych w nim nadziei. Jerzy Engel, który został selekcjonerem w 2000 roku, całkowicie zrezygnował z usług dotychczasowego kapitana reprezentacji i awans na MŚ 2002 Biało-Czerwoni wywalczyli bez pomocy Brzęczka.

Kolejnym godnym zauważenia rozgrywającym reprezentacji był dopiero Mirosław Szymkowiak. Zadebiutował w kadrze już w 1997 roku, ale wówczas był prawym obrońcą - na tej pozycji do wielkiego futbolu wprowadzał go Franciszek Smuda. Na dobre w drużynie narodowej zaistniał dopiero w 2003 roku za kadencji Pawła Janasa, gdy był już liderem środka pola świetnej wówczas Wisły Kraków.

Wywalczył z Polską awans na MŚ 2006, ale krótko po mundialu, w wieku zaledwie 30 lat zakończył karierę. Wpływ na to miały problemy ze zdrowiem i zmęczenie psychiczne, które dopadło go w trakcie gry w Trabzonsporze.

Mirosław Szymkowiak w reprezentacji Polski: