Paulo Sousa urodził się w portugalskim Viseu, w rodzinie krawcowej i mechanika samochodowego. Od najmłodszych lat wykazywał sportowy talent, który szybko zaprowadził go do Benfiki. To właśnie tam rozpoczął się jego marsz po trofea – mistrzostwo Portugalii i krajowe puchary były tylko początkiem. Wkrótce przeniósł się do Sportingu CP, a następnie do Juventusu, gdzie sięgnął po mistrzostwo Włoch i triumfował w Lidze Mistrzów UEFA. Jego piłkarska kariera nabrała rozpędu, gdy dołączył do Borussii Dortmund. W niemieckim klubie ponownie wygrał Ligę Mistrzów, a także zdobył Puchar Interkontynentalny i Superpuchar Niemiec. Sousa był także ważną postacią reprezentacji Portugalii – rozegrał 51 spotkań, uczestniczył w Mistrzostwach Europy 1996 i 2000 oraz znalazł się w kadrze na mundial w 2002 r. Niestety, liczne kontuzje zmusiły go do zakończenia kariery już w wieku 31 lat. Po odwieszeniu butów na kołek Sousa nie zniknął ze świata futbolu. Najpierw został asystentem selekcjonera Portugalii, a potem rozpoczął samodzielną pracę trenerską. Prowadził zespoły w Anglii, na Węgrzech, w Izraelu, Szwajcarii, Chinach, Francji i we Włoszech. W 2014 r. zdobył mistrzostwo Izraela z Maccabi Tel Awiw, a rok później mistrzostwo Szwajcarii z FC Basel. W 2021 r. objął stanowisko selekcjonera reprezentacji Polski, prowadząc ją na Mistrzostwach Europy 2020 i w eliminacjach do mundialu. Jego przygoda z polską kadrą zakończyła się po niespełna roku. Po rozwiązaniu kontraktu z PZPN, Sousa szybko znalazł nowe wyzwania – najpierw w brazylijskim Flamengo, a potem w Salernitanie.