Jakub Szczęsny: Większość chłopców w młodym wieku nie zamieniłoby piłki nożnej na "szczypiorniaka". Co wpłynęło, na twoją decyzję o tym, że będziesz grał w piłkę ręczną?
Bartłomiej Jaszka: Uczęszczałem na piłkę nożną i ręczną. W Ostrowie było mało piłki ręcznej, więc chodziłem na treningi piłkarskie. Na WF-ie w szkole nie miałem żadnych SKS-ów po lekcjach. Po jakimś czasie musiałem wybrać co będę trenować. Wybrałem piłkę ręczną.
Bogdan Wenta zauważył Cię w 2007 roku, jednak na "niemiecki mundial" nie pojechałeś. Czas pokazał, że od tamtego czasu twój talent się rozwinął. Dziś nie można sobie wyobrazić drugiej linii reprezentacji Polski bez Ciebie.
- Nie podchodzę tak do tego. Uważam, że nie ma ludzi niezastąpionych. Po prostu staram się grać jak najlepiej. Bundesliga mi w tym pomaga, bo cały czas gram z najlepszymi na świecie. To mobilizuje i pomaga się rozwinąć sportowo. Łapię się pewność i doświadczenie. "Mecz o stawkę" wyciąga i trzeba to pokazać na boisku.
W Füchse występowałeś z Michałem Kubisztalem, który był podstawowym zawodnikiem klubu z ligi niemieckiej, jednak nie dostawał powołania do kadry. Jak wspominasz byłego kolegę z Füchse oraz Zagłębia Lubin?
- Każdy zawodnik Füchse wie, jak się gra w Berlinie. Michał to dobry zawodnik i kolega, jednak dlaczego nie dostaje powołań do kadry? Trzeba by się było zapytać Bogdana Wenty, bo to od niego zależy.
Jak wygląda twoje życie w stolicy Niemiec. Berlin Ci się podoba? Kibice "Lisów zaczepiają Cię na ulicy, proszą o autograf ?
- W stolicy Niemiec jest dużo drużyn sportowych, więc nie ma czegoś takiego jak rozdawanie autografów. Berlin mi się podoba. Miasto jest bardzo ładne, jest blisko domu. Zaaklimatyzowałem się już dawno, więc czuję się tu dobrze.
W twojej karierze reprezentacyjnej godne zapamiętania były dwa momenty. Pierwszy to mecz o brązowy medal z Danią na Mistrzostwach Świata 2009. Wytłumacz jak można grać z pękniętą kością ręki i zostać, obok Karola Bieleckiego, najlepszym graczem na parkiecie? Co zrobiłeś, że zapomniałeś o dokuczającym bólu i wyzwoliłeś u siebie tyle "sportowej złości"?
- W meczu o brązowy medal mistrzostw świata człowiek nie myśli o bólu. Dla mnie był to mecz, w którym zagrałem najlepiej na tym turnieju. W poprzednim spotkaniach nie prezentowałem swojego optymalnego poziomu. Taka sytuacja mobilizuje i sprawia, że zapomina się o bólu.
Druga sytuacja to mecz z Czechami na ubiegłorocznych Mistrzostwach Europy w Austrii. Czesi, na sekundy przed końcem, posłali długie podanie i gdyby nie twoja rozpaczliwa interwencja to kto wie czy nie mieli by szansy na bramkowy rzut. Jakie myśli Ci przychodziły do głowy, gdy piłka była w locie spadającym i trzeba było przeciąć tor lotu, by przejść do historii i znaleźć się w półfinale mistrzostw Starego Kontynentu?
- Wszystko zrobiłem odruchowo. Było 10 sekund do końca i sygnalizacja gry pasywnej. Wiedzieliśmy, że Michał Jurecki oddawał rzut, ale zdawaliśmy sobie sprawę, że musimy szybko wracać do obrony, bo Czesi mogli nas skontrować. Widziałem że, Krzysiek Lijewski nie sięgnie tej piłki. Ja byłem za nim i starałem się tę piłkę złapać końcówkami palców. Na całe szczęście udało mi się.
Razem z Krzysztofem Lijewskim zdobyłeś mistrzostwo Polski juniorów. Jak wspominasz młodszego "Lijka" z tamtego okresu ?
- Pamiętam czasy gdy naszym trenerem był Witold Rojek. Z Krzysiem przez 9 lat chodziliśmy do jednej klasy. Siedzieliśmy razem w ławce, więc to mój bardzo dobry przyjaciel i super kolega. Znamy się dosyć długo i rozumiemy się na parkiecie. Gdy spotkamy się na kadrze to ciągle wspominamy stare czasy.
Bogdan Wenta powiedział kiedyś, że jesteś zbyt grzeczny na parkiecie. Zgadasz się z opinią trenera?
- Bogdan jest fachowcem i po części ma rację. Ja mam taki charakter a nie inny. Zdaję sobie sprawę, że czasem powinienem być bardziej agresywny. O resztę trzeba by się było dopytywać fachowców.
Nie czułeś się w pewnym momencie jak "kozioł ofiarny"? Gdy reprezentacji nie szło często pierwszym winnym w mediach był "Jacha".
- Ja nie wnikam w takie rzeczy. Może to są ludzie, którzy nie znają się na piłce ręcznej? W ogóle takich rzeczy nie czytam i nie słucham. Każdy ma swoje zdanie do wypowiedzenia. Ja znam swoją wartość. Wiem na co mnie stać, jakim jestem zawodnikiem i nie przejmuję się niezasłużoną krytyką.
Jak długo będzie trwała dominacja reprezentacji Francji? Twoim zdaniem Francuzi są poza zasięgiem reszty ekip?
- Francja nie jest poza zasięgiem. W każdym turnieju grają tak samo. Są niesamowicie skuteczni. Na pewno jest to dobra drużyna. Inne drużyny też robią postępy i myślę, że już niedługo Francja będzie się musiała liczyć z porażkami.
Tobie, jako reprezentantowi Polski, w którym polskim mieście gra się najlepiej?
- Jest kilka fajnych miast. Przede wszystkim Kielce. Mają tam dobrą drużynę, kibiców i klimat do wielkiej piłki ręcznej. We Wrocławiu też grało mi się dobrze.
Wielbicielki twojej osoby są od 2 lat zasmucone bo zmieniłeś stan cywilny. Czym się różni sportowe życie Bartłomieja Jaszki od kiedy jest żonaty?
- Sportowo nic się nie zmieniło. Cały czas jestem takim samym człowiekiem. Żona jest wyrozumiała w sprawach sportowych. Znamy się już bardzo długo. Od kilku lat jesteśmy razem, więc żona wiedziała z kim się wiąże.
O czym marzy Bartłomiej Jaszka?
- Zagrać na igrzyskach w Londynie i przywieźć stamtąd medal. To marzenia każdego sportowca. Być cały czas w kadrze Polski. W "szesnastce", która jedzie na wielkie turnieje. W klubie walczyć o miejsce pucharowe, a w przyszłości walczyć o mistrzostwo Niemiec. W życiu prywatnym chcę być szczęśliwy. Chciałbym żeby wszystko układało się po mojej myśli i żeby dopisywało mi zdrowie.
na Instagramie 
na Facebooku 
