Ostry zakręt i wyjście na prostą. Kompendium PGNiG Superligi: Stal Mielec

Jaka piękna (prawie) katastrofa

Gracze i kierownictwo zdają sobie sprawę, że urwali się ze stryczka, właściwie tracąc już grunt pod nogami. Stal sama ukręciła na siebie bicz. Czterech trenerów, w tym ostatnia zmiana w samej końcówce sezonu. Plaga kontuzji i poszukiwanie kandydatów na chybcika, przez klub przewinęło się blisko 30 zawodników! W końcu drastycznie falująca forma. Gotowy przepis na spadek.

Pod wodzą Michała Przybylskiego coś drgnęło, ale szybko doszło do małego konfliktu wewnętrznego i trener wyleciał z siodła. W najważniejszym momencie sezonu zespół pozbierał ten, w którego wierzono najmniej. Marcin Basiak, symbol klubu, w swojej pierwszej samodzielnej pracy z seniorami uratował Superligę dla Mielca. Chyba sam do końca nie wie, jak mu się to udało. Nie chodzi o to, że powątpiewamy w jego umiejętności trenerskie, nic z tych rzeczy. Po prostu w grupie spadkowej było źle, momentami bardzo źle. Stal szorowała po dnie w ostatnich kolejkach, napytała sobie biedy po wysokiej porażce z Arką Gdynia, czyli teoretycznie pewniakiem do spadku. Basiak sobie znanym sposobem wyzwolił nowego ducha, a w ostatniej kolejce dopisało mu szczęście.

ZOBACZ WIDEO Sandro Kulenović wygwizdywany przez kibiców Legii. "Powstała już teoria spiskowa, dlaczego gra"

Los Stali leżał w rękach gdynian, rzuty karne w derbach Trójmiasta postarzyły Czeczeńców o kilka lat. Swój plan wykonali, wygrali w Lubinie, ale musieli trzymać kciuki za Wybrzeże. Po rzucie karnym Piotra Papaja w hali Zagłębia zatrzęsła się ziemi.

Przez kamień, spadający z serc zawodników. W tym sezonie taki scenariusz ma się nie powtórzyć.

SPR Stal Mielec

Rok założenia: 1997 (ponowne zawiązanie sekcji)

Barwy: biało-niebieskie

Hala: Hala Gimnazjum nr 2 w Mielcu, ul. Grunwaldzka 7, 39-300 Mielec

Największe sukcesy: srebro mistrzostw Polski (1975), brąz mistrzostw Polski (2012), zdobywca Pucharu Polski (1971)

Ostatnie sezony:

Zmiany kadrowe: 

Tym razem priorytetem stało się zabezpieczenie szerokiej kadry. Zadbano właściwie o każdą pozycję - z Wisły wykupiono stale wypożyczanego bramkarza Tomasza Wiśniewskiego, na dłużej zostaną obrotowy Wiktor Jędrzejewski i Hubert Kornecki. Rozgrywający, jednokrotny reprezentant Polski, rozważał zakończenie kariery, ale dał sobie jeszcze jedną szansę i odżył w Mielcu. Jego obecność w składzie to jedna z ważniejszych decyzji kadrowych.

ZOBACZ: Wielkie wyzwanie przed beniaminkiem

Wreszcie do Mielca zawita w końcu nowy prawy rozgrywający, bo zasadniczym atutem Mateja Sarajlica była umiejętność operowania lewą ręką. Doszli doświadczony ligowiec Piotr Adamczak i Bartosz Wojdak z MKS-u Kalisz, który akurat z powodu kontuzji podczas ME w piłce plażowej opuści początek sezonu. Z zesłania do Tarnowa wróciła legenda Stali Michał Chodara, pechowiec Jakub Olszewski spróbuje odbudować się po poważnych kontuzjach. Nie są to transfery, po których rywalom do utrzymania opadnie żuchwa z wrażenia, ale jak na możliwości Czeczeńców wszystko układa się w przyzwoitą całość.

Po swojemu Stal poukłada trener Dawid Nilsson. Szkoleniowiec ściągnięty ze spadkowicza z Gdyni musi uporać się przede wszystkim z jedną bolączką. Mielecką siódemką prowadził wypożyczony z Azotów Bartosz Kowalczyk. Ograł się na Podkarpaciu i naturalne, że wrócił do Puław. Taki był zresztą zamysł, podobnie jak w przypadku Piotra Rutkowskiego i Piotrkowianina. Nilsson stara się znaleźć nowego lidera zespołu.

Przybyli: Dawid Nilsson (trener) - Arka Gdynia Jakub Olszewski (środkowy rozgrywający) - Arka Gdynia Tomasz Wiśniewski (bramkarz) - Orlen Wisła Płock Bartosz Wojdak (prawy rozgrywający) - Energa MKS Kalisz Piotr Adamczak (prawy rozgrywający) - Energa MKS Kalisz Michał Chodara (środkowy rozgrywający) - SPR PWSZ Tarnów Michał Kozioł (środkowy rozgrywający) - SPR Stal II Mielec Jakub Ćwięka (lewy rozgrywający) - powrót z wypożyczenia do SPR-u PWSZ Tarnów

Odeszli:

Bartosz Kowalczyk (środkowy rozgrywający) - KS Azoty Puławy (powrót z wypożyczenia) Szymon Krajewski (prawoskrzydłowy) - Politechnika Anilana Łódź (powrót z wypożyczenia) Piotr Rutkowski (lewy rozgrywający) - Piotrkowianin Piotrków Tryb. (powrót z wypożyczenia) Matej Sarajlić (Chorwacja, prawy rozgrywający) - HC Linz AG (Austria) Dawid Rusin (rozgrywający) - KSZO Odlewnia Ostrowiec Św. - wypożyczenie

Gwiazda: Piotr Krępa

Data urodzenia: 21.06.1994

Poprzednie kluby: wychowanek

Jeśli mielibyśmy wskazać zawodnika Stali, budzącego zainteresowanie ligowych konkurentów, to postawilibyśmy na Krępę. Mielec powoli robi się za ciasny dla wychowanka, jakiś czas temu pytał o niego m.in. Górnik. Tytuł gwiazdy może nieco przesadzony, ale 25-latek pracuje na kole jak mrówka i gra w ataku w dużej mierze zależy od niego.

W całych rozgrywkach, łącznie z grupą spadkową, 147 goli i siódme miejsce wśród strzelców. Jednocześnie najlepszy wynik wśród obrotowych. Kilka meczów ze skutecznością zbliżoną do 100 proc., znakomity występy pod koniec rozgrywek. Bez Krępy Stal mogłaby się szykować do sezonu w I lidze.

ZOBACZ: Pogoń wyraźnie lepsza w sparingu

Warto zwrócić uwagę na: Dzianis Wołyncew

Data urodzenia: 18.02.1992

Poprzednie kluby: HC Gomel (Białoruś), Mieszkow Brześć (Białoruś), HC Gomel (Białoruś), AZS AWF Biała Podlaska

Białorusin, z przeszłością w Mieszkowie Brześć, przez dwa lata ukrywał się w I lidze. Rzucił ponad 200 bramek dla AZS-u AWF Biała Podlaska, kusiły go kluby czołówki Superligi. Tymczasem najsprytniejsza okazała się Stal. Pod koniec sezonu wypożyczyła Wołyncewa, w międzyczasie kontrakt na Podlasiu wygasł i rozgrywającego można było zatrzymać na dłużej bez opłat.

Jak na razie Białorusin nie pokazał jeszcze na co go stać. Z marszu wskoczył do składu, bazował głównie na indywidualnych umiejętnościach. Po przepracowaniu okresu przygotowawczego powinien stać się jednym z liderów. W Mielcu bardzo liczą na jego szeroki repertuar rzutów.

Trener: Dawid Nilsson

Data urodzenia: 31.08.1977

Poprzednie kluby: Arka Gdynia

Obieżyświat zakotwiczył w Mielcu. Prawdopodobnie żaden Polak nie może pochwalić się udanymi występami w czterech czołowych ligach Europy. Cztery lata w szwedzkim Skovde, cztery w Hiszpanii (baskijska Bidasoa Irun i Cuenca), dwa sezony w Danii (Aarhus), kolejne dwa we Francji (Dunkierka). Do Polski wrócił w 2012 roku jako finalista Pucharu EHF, wzbogacił też gablotę w kilka innych trofeów.

41-letni były reprezentant Polski raczkuje w roli trenera. Od lutego 2018 roku samodzielnie odpowiadał za Spójnię Gdynia, potem pod szyldem Arki. Zespół, borykający się z wieloma pozasportowymi problemami, wyraźnie odstawał od reszty, ale najważniejszym momencie sezonu zaczął punktować i pechowo spadł z ligi. Nilsson zrobił na tyle dobre wrażenie, że od razu stał się głównym faworytem do objęcia posady w Mielcu.

II trener: Marcin Basiak

Kadra na sezon 2019/20: