Reprezentacja Rosji od lat jest jedną z najlepszych na świecie. Po rozpadzie Związku Radzieckiego to ona kontynuuje dzieło zdobywania medali na najważniejszych siatkarskich imprezach, tak jak kiedyś czyniła to drużyna ZSRR.
Mistrzowie olimpijscy z Londynu w czasie Ligi Światowej pokazali, że nie są jeszcze w najwyższej formie. W składzie Andrieja Woronkowa na sezon reprezentacyjny zabrakło takich postaci jak Maksim Michajłow, Jewgienij Siwożelez i Aleksiej Wierbow, którzy musieli leczyć kontuzje po grze w klubach.
[ad=rectangle]
Historia występów w mistrzostwach świata
Sam Związek Radziecki ma na swoim koncie 6 złotych, 2 srebrne i 2 brązowe medale mistrzostw świata. Rosyjska drużyna narodowa zdobyła tylko jeden medal. Na mundialu rozgrywanym w Argentynie w 2002 roku znalazła się na drugim miejscu.
W swoim debiucie na siatkarskim mundialu w 1994 roku, Rosjanie znaleźli się w grupie A. Pokonali wtedy reprezentacje Kanady i Algierii, ale musieli uznać wyższość Greków, którzy byli od nich lepsi w piątej partii. Przez to musieli zagrać w barażu o ćwierćfinał, ale nie mieli w nim większych problemów z odniesieniem zwycięstwa nad Niemcami. Ekipa znad Renu postawiła się rywalom dopiero w trzecim secie ostatecznie przegranym na przewagi 14:16. Ćwierćfinał nie był szczęśliwy dla siatkarzy ze wschodu. Udało im się w nim wygrać tylko jedną partię. W pozostałych trzech stanowili jedynie tło dla świetnie dysponowanych Włochów. Swój debiut zakończyli na 7. pozycji.
Osiem lat później na czempionacie mającym miejsce w Ameryce Południowej Sborna nie bez problemów dotarła aż do finału. Już w fazie grupowej przegrała spotkania z Francuzami i Bułgarami odnosząc przy tym tylko jedno zwycięstwo, nad ekipą Tunezji. Później było już łatwiej. Nie obyło się bez wojen nerwów w tie-breakach, ale Rosjanie z meczu na mecz grali coraz lepiej i pewniej. Udowodnili to w półfinałowym spotkaniu z reprezentacją Francji. Zrewanżowali się wtedy za wcześniejszą porażkę i zwycięstwem w piątym secie zakończyli marzenia rywali o złotym medalu.
W finale na Rosjan czekali Brazylijczycy. Po emocjonującym spotkaniu zakończonym szczęśliwie dla podopiecznych Bernardo Rezende nadszedł czas na to, by reprezentacja Rosji mogła zapisać się w historii, jako zdobywczyni srebrnego medalu mistrzostw świata.
Droga do MŚ 2014
Na polski mundial mistrzowie olimpijscy mieli dosyć łatwą drogę. Wszystko za sprawą wygranych mistrzostw Europy w 2013 roku. Po jednej przegranej w grupie D z reprezentacją Niemiec, Sborna już do końca rozgrywek nie poniosła żadnej porażki. Każdego kolejnego przeciwnika nokautowała, niczym bokser na ringu. Dopiero w finale trafiła na godnego siebie przeciwnika. Włosi na czele z Iwanem Zajcewem nie chcieli łatwo się poddać. Z obu stron siatki siatkarze szli na wymianę ciosów, raz po raz wywołując swoimi uderzeniami okrzyki na trybunach. Ostatecznie lepsi okazali się podopieczni Andrieja Woronkowa.
Skład drużyny
Rozgrywający: Siergiej Makarow, Siergiej Grankin
Atakujący: Nikołaj Pawłow, Paweł Moroz
Środkowi: Nikołaj Apalikow, Dmitrij Muserski, Artem Wolwicz, Andriej Aszczew
Przyjmujący: Denis Birjukow, Aleksiej Spiridonow, Siergiej Savin, Dmitrij Ilinych
Libero: Artem Jermakow, Walentin Gołubiew
Trener: Andriej Woronkow
Największa gwiazda
Sborna nie ma jednego zawodnika, którego można by wskazywać jako najlepszego. Wielką (i to dosłownie) postacią jest Dmitrij Muserski. Mierzący 218 cm środkowy poza swoją siłą i wzrostem jest bardzo utalentowanym zawodnikiem. Nie musi pokazywać swoich umiejętności zbyt często, ponieważ przy jego zasięgu mało który blokujący drużyny przeciwnej jest w stanie mu zagrozić. Wystarczy jednak przypomnieć sobie finał igrzysk olimpijskich w 2012 roku, kiedy został przestawiony na prawe skrzydło. Nie tylko wywiązał się z postawionego przez trenera Władimira Aleknę zadania, ale swoimi poczynaniami na pozycji atakującego zadziwiał siatkarzy Brazylii, będących po drugiej stronie siatki i wszystkich widzów tego wydarzenia.
Kolejną ważną osobą jest Siergiej Grankin. Rozgrywający jest już doświadczonym graczem, ale swoim zapałem do gry, mógłby obdzielać młodszych kolegów. Odkąd w 2006 roku zadebiutował w kadrze narodowej, zdobył już z nią 11 medali z różnych imprez i różnych kolorów. W jego zbiorze znalazło się sześć krążków Ligi Światowej, dwa mistrzostw Europy, dwa igrzysk olimpijskich oraz jeden (srebrny) Pucharu Świata.
Najbardziej intrygującą i wnoszącą najwięcej emocji do gry jest bez wątpienia Aleksiej Spiridonow. Przyjmujący jest znany ze swoich wybuchowych reakcji pod siatką, motywowania publiczności do wspierania jego drużyny oraz kłótni, czy to z sędzią, czy z rywalami. Każdy jego występ to pokaz euforycznych zachowań po zdobyciu punktu i pokrzykiwań na kolegów lub w kierunku trybun. Pomimo swojego czasami zbyt ekspresywnego zachowania jest to bardzo dobry siatkarz, który już kilkakrotnie pokazywał, że swoją grą potrafi pomóc drużynie.
Szanse
Sborna znalazła się w grupie C razem z Bułgarami, Kanadyjczykami, Egipcjanami, Chińczykami i Meksykanami. Patrząc na zestawienie tych drużyn praktycznie wiadome jest, że Rosjanie są faworytem do pierwszego miejsca w grupie. Poza tym nasi wschodni sąsiedzi są brani pod uwagę jako jedna z ekip, która może sięgnąć po samo trofeum i tytuł mistrzów świata. Liga Światowa była dla nich tylko częścią okresu przygotowawczego do najważniejszej imprezy roku i należy się spodziewać, że na mundialu będą już w pełni formy, gotowi na to, by dojść do finału i w nim zwyciężyć.
Czy Rosjanom uda się zdobyć medal na polskim mundialu? 
