Nie spodziewałam się powołania do kadry A - rozmowa z Krystyną Strasz, libero polskiej reprezentacji

Olga Krzysztofik: Sezon klubowy był dla pani udany, choć nie dla całej drużyny. Tauron MKS zajął bowiem czwarte miejsce po kiepskiej walce o brązowy medal. Jedną z przyczyn takiego zakończenia ligi była pani kontuzja, bark uniemożliwił bowiem występy w najważniejszych spotkaniach sezonu. Podczas tych pojedynków było pani żal, że siedzi za bandami reklamowymi i nie może pomóc koleżankom?

Krystyna Strasz: Od początku wierzyłam w MKS. Byłam pewna, że jesteśmy w stanie wywalczyć minimum brązowy medal. Strasznie żałuję, że tak się nie stało, a do tego nieszczęśliwie wykluczyła mnie kontuzja. Nie spodziewałam się, że tak długo będą się z nią zmagać i że nie zagram w meczach o medale. Za bandami mecz ogląda się dużo gorzej niż będąc w grze. Z boku wszystko wydaje się takie proste. Będąc na boisku jest dużo trudniej. Wydaje mi się, że Tauron MKS się wypalił. Opadł z sił i nie mógł znaleźć recepty na ten brak energii. Dziewczyny bardzo chciały, ale po prostu gra nie układała się tak jak wszyscy tego pragnęli.

Rozgrywki PlusLigi 2011/2012 tak się nie zakończą?

- Mam nadzieję, że w tym sezonie sobie odbijemy i nasi kibice będą mogli cieszyć się z medalu.

Po nieudanym zakończeniu sezonu ligowego nadeszła radosna chwila, czyli powołanie na Uniwersjadę. Uwierzyła pani w to od razu? Jakie uczucia wzbudziło to powołanie?

- Bardzo się ucieszyłam z powołania. Uniwersjada jest najlepszym turniejem na jakim byłam. W zasadzie porównywalna jedynie do igrzysk olimpijskich. Miałam wielką nadzieję, że wykuruję się z barkiem i będę miała szansę tam pojechać.

Jak grało się w biało-czerwonej koszulce i jak ocenia pani wynik na Uniwersjadzie?

- W porównaniu do Belgradu (polskie siatkarki zdobyły tam brązowy medal - przyp. red.) można stwierdzić, że turniej nie do końca nam wyszedł. Mimo że przegrałyśmy tylko jeden mecz, w ostateczności uplasowałyśmy się na piątym miejscu. Szkoda, że nie udało się pokonać Japonii i walczyć o medale.

Chwila odpoczynku i nadeszło powołanie do kadry A.

- Zaraz po powrocie z Uniwersjady dostałam telefon z kadry A. Byłam pewna, że wracam już do klubu. Kompletnie nie spodziewałam się mojego powrotu do Szczyrku.

III Memoriał Agaty Mróz-Olszewskiej był rozgrywany w Dąbrowie Górniczej, a więc w pani rodzinnym mieście. Stres był pani nieodłącznym towarzyszem?

- Na początku towarzyszył mi stres. Przyszła cała moja rodzinka i wielu znajomych, którzy liczyli na mój dobry mecz. Do tego jeszcze kamery telewizyjne, więc byłam trochę spięta. Na szczęście wygrałyśmy mecz, a na moim koncie zapisało się kolejne, nowe doświadczenie.

Krystyna Strasz z uśmiechem wkroczyła do reprezentacji

(fot. Maciej Wasik, sportowezaglebie.pl)

Łatwiej było pani rozpocząć mecz w wyjściowym składzie czy wchodzić na zmiany w zaciętych końcówkach?

- To były dwa inne zadania. Nie wiem sama, które było łatwiejsze, a które trudniejsze. Na rezerwie było nas dużo i każda, przygotowana, czekała na decyzje trenera, który miał okazję sprawdzić różne warianty gry.

Jakie te mistrzostwa Europy będą dla naszej kadry, która jedzie bronić brązowego medalu?

- Mam nadzieję, że udane. Na początku sezonu kadrowego było wiele problemów. Zespół jest odmłodzony, ale za to bardzo waleczny. Myślę, że będzie w stanie postawić się wielu czołowym zespołom europejskim.

A jakie dla pani?

- Jeśli chodzi o moja osobę, to jeszcze nic nie wiadomo. Trener ogłosi skład kadry 17 września. Każda ciężko trenuje, a szkoleniowiec musi się zdecydować na 14-osobową ekipę.

Od redakcji: Trener Alojzy Świderek po zakończeniu Memoriału Agaty powiedział, że na mistrzostwa Europy pojadą dwie libero - Paulina Maj oraz Krystyna Strasz.

Oglądaj siatkówkę kobiet w Pilocie WP (link sponsorowany)