Niedawno Taismary Aguero przedwcześnie zakończyła przygotowania z kadrą narodową Włoch do wrześniowych mistrzostw świata, tłumacząc to sprawami osobistymi. Teraz okazało się, że Kubanka z włoskim paszportem wciąż nie jest w stanie łączyć kariery siatkarskiej z wychowywaniem swojego syna Pietro i nadszedł czas na jeszcze poważniejszy krok, czyli całkowity rozbrat z dyscypliną. 37-letnia siatkarka oznajmiła swoją decyzję prezesowi Pomi Cassalmagiore Massimo Boselli Botturiemu, który nie krył rozczarowania utratą tak znakomitej zawodniczki w składzie, ale jednocześnie uszanował jej decyzję: - Rozumiemy, że obowiązki klubowe mogły być tak samo uciążliwe dla zobowiązań rodzinnych, jak gra w reprezentacji narodowej. Tai postanowiła po cichu wycofać się z dotychczasowych z zajęć i w pełni poświęcić się rodzinie, co dowodzi jej profesjonalizmu i szczerości. Praca z osobą, która tak znacząco wpłynęła na historię siatkówki, jest dla nas zaszczytem - mówił.
[ad=rectangle]
- To był trudny wybór, od którego nie mogłam uciec. Kocham siatkówkę, ale jednocześnie na pierwszym miejscu zawsze była rodzina, a obowiązki członka kadry i gracza Cassalmagiore mogły być zbytnim obciążeniem. Dlatego została rodzina, kosztem siatkówki - tłumaczyła sama zawodniczka, która jeszcze niedawno planowała kilka lat sportowej kariery po urodzeniu syna.
Aguero zapisała się złotymi zgłoskami w historii siatkówki, zarówno tej kubańskiej, jak i włoskiej. Jej pierwszy etap kariery związany jest z grą dla ojczystej kadry narodowej, w której debiutowała już jako szesnastolatka. Uniwersalna zawodniczka zdobyła w barwach karaibskiej reprezentacji dwukrotnie złoto igrzysk olimpijskich (1996, 2000) oraz mistrzostwo świata w 1998 roku.
Dzięki liberalnej polityce władz Kuby siatkarka dostała szansę na grę w lidze włoskiej, konkretnie w zespole Despar Sirio Perugia, gdzie rozpoczął się jej włoski etap przygody z siatkówką. Po zdobyciu Pucharu Włoch i Pucharu CEV Kubanka stała się coraz bardziej rozpoznawalna w Europie; gdy w 2000 rząd Kuby nakazał przymusową repatriację wszystkich sportowców występujących poza ojczyzną, Aguero rok później uciekła ze zgrupowania kadry na turnieju Montreux Volley Masters i na stałe osiadła we Włoszech.
Jesteśmy na Facebooku. Dołącz do nas! Na Twitterze też nas znajdziesz!
Kolejne lata przyniosły sukcesy w Serie A1 (dwukrotne mistrzostwo Włoch w 2003 i 2005 roku, transfer do uznanego Asystelu Novara), które zaowocowały uzyskaniem włoskiego obywatelstwa w 2006 roku i prawem do reprezentowania Italii na arenie międzynarodowej. Do najważniejszych osiągnięć przyjmującej w barwach "drugiej ojczyzny" należy dwukrotne mistrzostwo Europy (2007, 2009), złoto Pucharu Świata w 2007 i brąz World Grand Prix w 2009 roku. Wiązały się z tym również trudne chwile: podczas igrzysk w 2008 uznana za uciekinierkę Kubanka walczyło o prawo powrotu do kraju i towarzyszenia umierającej matce, ale jej starania spełzły na niczym.
Po 2009 roku Aguero zrezygnowała z występów z kadrze Azzurre i wróciła z tureckiego Telekom Ankara do Włoch, gdzie kontynuowała karierę w zespołach z Villa Cortese, Modeny i Cassalmagiore. W tym roku, po krótkim okresie występów na pozycji rozgrywającej, trener Marco Bonitta namówił zawodniczkę na powrót do reprezentacji, ale tym razem ważniejsza od sportu okazała się rodzina, jak przyznawała sama Aguero, jej największe życiowe osiągnięcie.
