Piotr Gruszka: Były rozmowy z niejednym trenerem, w jaki sposób można Kurkowi pomóc

Filip Korfanty 07 Września 2018, 13:28

WP SportoweFakty / Asia Błasiak / Na zdjęciu: Piotr Gruszka

• Bartosz Kurek: Czas sprzedać to, co wypracowaliśmy

Piotr Gruszka, trener GKS-u Katowice i były reprezentant Polski: Bardzo często przy jakiejś liczbie porażek kibice lub dziennikarze chcą kogoś zwolnić, ale pojawia się zawsze pytanie, czy to pozwoli na rozwiązanie problemu. Kiedy pracuje się z zespołem przez 10 miesięcy, zdarzają się różne momenty, nie może być zawsze ładnie. Ja w tej sytuacji miałem i mam zaufanie włodarzy klubu i postawiliśmy na dialog. Porażki, jak w przypadku tamtej serii, przynoszą wiele pytań. Rozmawiamy o tym co się dzieje, jak chcemy tworzyć ten klub i w jakim kierunku iść. Przebiega to w normalnej atmosferze, pozbawionej paniki.

Ja nie czułem momentu, że jak przegram jakiś mecz to mnie nie będzie, chociaż wcale nie byłem zadowolony z wyników osiąganych w tamtym okresie. Liczba wygranych i przegranych zawsze jest najłatwiejsza do oceniania trenera, ale dochodzi też praca, którą się wykonuje na co dzień, różne rzeczy dziejące się w zespole lub lidze, jak np. kontuzje, kalendarz i inne aspekty. Pytanie, jak się do tego podchodzi, bo jeżeli ma się gorące głowy, to można i po trzech meczach kogoś zwolnić, ale czy to na pewno zawsze rozwiąże problem...

W pierwszym sezonie pański zespół zajął dziesiąte miejsce w lidze, w kolejnym jedenaste. Czy ruchami transferowymi zespół udało się wzmocnić i w związku z tym jakie są cele na ten sezon?

Każdy trener i każdy zespół potrzebują zmian. Oprócz sportowej jakości ważny jest też charakter drużyny. Mamy sześciu nowych zawodników i wydaje nam się, że zmiany które dokonaliśmy są na pewno na plus. Pracujemy razem już miesiąc i widać, że ta grupa bardzo fajnie się wspiera i jest bardzo zmotywowana do pracy, chociaż dopiero dołączą do nas zawodnicy zagraniczni. Zbudowaliśmy zespół wyższy i zwiększyliśmy rywalizację. Na pewno celem jest poprawa wyniku osiągniętego w poprzednim sezonie. Liga się wzmocniła więc trudno zakładać co będzie, o założeniu jakiegoś konkretnego wyniku zaczniemy myśleć gdy już zaczniemy rywalizować.

Na kilka dni zgrupowanie GKS-u Katowice opuścił Marcin Komenda, wyraził pan zgodę, aby dołączył do zgrupowania reprezentacji Polski. Czy były jakieś wątpliwości i jak bardzo spada komfort treningów z tylko jednym rozgrywającym?

Zadzwonił do mnie Vital Heynen z pytaniem, czy puściłbym Marcina na kilka dni do Krakowa, żeby pomóc zespołowi w czasie nieobecności Fabiana Drzyzgi. Porozmawiałem z Marcinem, przedstawiłem mu swoją wersję tego, jak ja to widzę i pojechał do Krakowa. To jedna z płaszczyzn współpracy trenerów reprezentacji i klubów, a reprezentacja jest ważna, zwłaszcza Polski. Nie trzeba mnie do tego przekonywać i powinno się dążyć do osiągnięcia kompromisu. Ja się cieszę, że on tam był, mógł pomóc, miał okazję potrenować i kolejny raz poczuć atmosferę. A te kilka dni jego nieobecności nie zrobiło dużej różnicy w kształcie naszych przygotowań, zaś Marcinowi ten wyjazd dużo da.

W drużynie GKS-u Katowice zmienił się statystyk, do zespołu dołączył Grzegorz Krystkiewicz. Jakie są kryteria wyboru osoby do takiej roli?

Nie wszyscy czytają dobrze siatkówkę i nie wszyscy dobrze znają program do robienia analiz. Zrobiliśmy wywiad wśród trenerów z którymi Grzegorz pracował i uważam, że jego jakość oraz chęci do działania są odpowiednie i cieszę się bardzo, że zgodził się na angaż u nas i już widzę, że jego praca da nam dużo korzyści.

Czwartkowy sparing z Asseco Resovią był oficjalny i otwarty dla publiczności, dzień wcześniej oba zespoły wspólnie trenowały bez udziału kibiców. Jaką różnicę robi obecność widzów na trybunach?

Jesteśmy na początku przygotowań, wszyscy ciężko trenują, żeby zbudować wytrzymałość przed sezonem. Obecność ludzi powoduje podwyższenie emocji, kibice potęgują adrenalinę, a organizm nie jest na to bez przerwy gotowy. Byliśmy na zgrupowaniu w Kielnarowej, a monotonia codziennej pracy na pewno nie jest łatwa, więc z obopólnej inicjatywy, mojej i Andrzeja Kowala, udało się doprowadzić najpierw do tego wspólnego treningu, a dzień później do rozegrania meczu. Cieszę się, że taka możliwość się pojawiła, to też element współpracy trenerów, zwłaszcza polskich, bo powinniśmy się wspierać.

Chociaż w pana francuskim klubie w sezonie 2003/2004 się rozminęliście, to zna pan trenera Marcelo Fronckowiaka, który został trenerem Cuprum Lubin, to dobry wybór?

Tak, nie pracowaliśmy razem, ale poznaliśmy się później przez wspólnych znajomych i nawiązaliśmy kontakt, a w zeszłym roku spotkaliśmy się przy okazji meczu reprezentacji i chociaż będzie kolejnym zagranicznym trenerem w PlusLidze, to jest on bardzo dużym wzmocnieniem lubińskiego zespołu.

Pamięta pan, w jaki dzień rozpoczęły się mistrzostwa świata w 2014 roku?

Nie pamiętam w jaki dzień, ale pamiętam, że oficjalnie zakończyłem wtedy przygodę z reprezentacją Polski.

Rozmawiamy 30 sierpnia, w czwartą rocznicę tamtego wydarzenia. Jak pan je wspomina?

Raczej nie wspominam, ale na pewno pamiętam i będę pamiętał, bo nie każdy miał możliwość pożegnać się przy takiej liczbie ludzi i przy okazji rozpoczęcia mistrzostw świata na Stadionie Narodowym. Mam wydrukowane olbrzymie zdjęcie z tego wydarzenia, były łzy wzruszenia i na pewno tego nie zapomnę. Cała moja przygoda z siatkówką już od wieku juniora była związana z reprezentacją. Dla każdego ta przygoda kiedyś się kończy i to było dla mnie bardzo miłe, że mogłem w taki sposób i tak dużej grupie ludzi podziękować za wsparcie, które miałem przez te ponad 20 lat.

Na następnej stronie przeczytasz o oczekiwaniach na MŚ, stawianiu na Bartosza Kurka, zmianach formuły rozgrywania MŚ, aferze w reprezentacji Bułgarii oraz o wyborze Vitala Heynena na selekcjonera.