LŚ 2009: Prezentacja zespołów grupy A

Grupa A

Stany Zjednoczone (2. miejsce w rankingu FIVB)

Chiny (8.)

Włochy (10.)

Holandia (28.)

Amerykańskiego snu ciąg dalszy?

Naturalnym kandydatem do zajęcia pierwszej lokaty w grupie A popularnej "Światówki" jest drużyna, która rok temu w niesamowitym stylu wygrała Ligę Światową. W grupie USA zmierzyło się z Bułgarią, Hiszpanią oraz Finlandią. Ów zestaw drużyn był bardzo wyrównany, jednak to właśnie Amerykanie wyszli z tej konfrontacji zwycięsko. Dziewięć zwycięstw dało im przy trzech porażkach z Bułgarami awans do turnieju finałowego. Final Six nie zaczęło się jednak dla nich dobrze. Forma Stanów Zjednoczonych nie była najlepsza, co zaowocowało sromotną porażką z Serbią 0:3 i wymęczonym zwycięstwem nad Polską 3:2. Później jednak Amerykanie przeżyli metamorfozę, jakiej nie spodziewał się nikt. We wspaniałym stylu wygrali z Brazylią oraz Serbią, dzięki czemu mogli w Rio de Janeiro wznieść ku górze ręce w geście triumfu. Ówczesny sukces był poniekąd wstępem do późniejszej wiktorii, jaką było niewątpliwie zwycięstwo na Olimpiadzie w Pekinie, gdzie reprezentanci Stanów Zjednoczonych okazali się w finale lepsi od kadry Canarinhos. Tym samym Amerykanie nawiązali do czasów swojej świetności, kiedy to w 1984 i 1988 zdobyli złote medale olimpijskie, w 1992 r. sięgnęli po brązowe krążki na IO, w 1985 r. triumfowali w Pucharze Świata, zaś w 1986 r. zostali mistrzami świata.

Aktualnie ekipa amerykańska znajduje się na drugim miejscu w światowym rankingu FIVB. Wcześniej tylko dwa razy stawała na podium Ligi Światowej. W 1992 r. w finale pocieszenia wygrała z Holandią 3:1, zaś w katowickim finale w 2007 r. pokonała Polaków w meczu o trzecie miejsce 3:1. Wcześniej wyniki amerykańskich kadrowiczów nie były zachwycające - lokaty, które zajmowali, oscylowały głównie wokół miejsc 6-10, lecz należy zwrócić też uwagę, iż brali oni udział w dziesięciu z dziewiętnastu edycji rozgrywek World League.

Atuty

Największą zaletą reprezentacji Stanów Zjednoczonych jest przede wszystkim zespołowość. Kadra USA to w głównej mierze zespół składający się w równorzędnych siatkarzy, którzy nawzajem się uzupełniają. Kiedy jeden z nich ma gorszy dzień, na parkiecie z powodzeniem zastępuje go jego zmiennik. Jednak USA może się też oczywiście poszczycić kilkoma zawodnikami, którzy zdecydowanie wybijają się na tle innych. Jest nim przede wszystkim Clayton Stanley - atakujący nie do zatrzymania. Jego ataki przebijają każdy mur utworzony przez blokujących, zaś zagrywki sieją strach w szeregach nawet najlepszych przyjmujących. Do niedawna kluczową rolę w drużynie odgrywał również rozgrywający Lloy Ball, lecz siatkarz grający na co dzień w rosyjskim Zenicie Kazań zakończył w ubiegłym sezonie reprezentacyjną karierę.

Dużym atutem Amerykanów są również obrona i kontratak. To właśnie te dwa elementy były ich kluczem do ubiegłorocznego sukcesu. Ofiarna gra w defensywie wybijała z uderzenia rywali USA, zaś efektywne kontry wieńczyły wygrane przez nich pojedynki. Na całym świecie znane są także ich wysoki blok oraz silna zagrywka.

Wady

W tegorocznej edycji Ligi Światowej zespół USA zagra w odmłodzonym składzie. Nieco mniej doświadczeni zawodnicy zastąpią takie gwiazdy jak choćby wspomnianego już Lloya Balla, a także kompletnego przyjmującego Williama Priddiego oraz dynamicznego środkowego Ryana Millera. Rotacje w składzie mogą negatywnie wpłynąć na formę zespołu, choć nie należy tu też przekreślać szans młodych, których powołał do reprezentacji nowy szkoleniowiec - Alan Knipe.

Szeroki skład reprezentacji Stanów Zjednoczonych na LŚ 2009

1. Matthew Anderson (Hyundai Capital Skywalkers)

2. Sean Rooney (Fakieł Nowy Urengoj)

3. Evan Patak (PAOK Saloniki)

4. David Lee (Trenkwalder Modena)

5. Richard Lambourne (Lokomotiv Biełgorod)

6. Paul Lotman (PAOK Saloniki)

7. Donald Suxho (Al Jazira Sports & Cultural Cl)

8. Andrew Hein (CVM Tomis Constanta)

9. Jonathan Winder (Tourcoing)

10. Riley Slamon (Sisley Treviso)

11. Brook Billings (Fenerbahce Stambuł)

12. Thomas Hoff (Olympiacos Pireus)

13. Clayton Stanley (Zenit Kazań)

14. Kevin Hansen (Fakieł Nowy Urengoj)

15. Russel Holmes (Hypo Tirol)

16. Jayson Jablonsky (Zinella Volley Bolonia)

17. Delano Thomas (ACH Volley Bled)

18. Scott Touzinsky (Stambuł B. Sehir Belediyesi)

19. Alfredo Reft (Budvanska Rivijera Budva)

Wielkie nadzieje, małe możliwości

W grupie A wystąpi także zespół, który od pewnego czasu pragnie wejść do grona najlepszych ekip na świecie. Chiny, bo o nich mowa, to drużyna młoda. Rprezentacja Chin nie jest utytułowana. Ich sukcesy ograniczają się do piątych miejsc zdobytych na poszczególnych imprezach. Także i na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie chińska kadra awansowała do ćwierćfinału, osiągając niewątpliwie jeden ze swoich największych sukcesów, lecz należy przyznać, iż stało się to trochę przypadkowo. W kolejnym etapie Chińczycy nie mieli już żadnych szans, lecz według uznawanej wówczas klasyfikacji zajęli równorzędną z Polakami, Bułgarami i Serbami piątą lokatę.

W Lidze Światowej Chińczycy wystąpili 12 razy. Ich największymi osiągnięciami były miejsca 7. w latach 1992, 1993 i 2008. W ubiegłym roku Chińczycy byli rywalami Polaków w grupie D. Fazę grupową ukończyli na miejscu drugim z sześcioma zwycięstwami i taką samą liczbą porażek. Warto zauważyć, że Chińczycy wygrali raz z Polakami w stosunku 3:1.Oprócz tego trzykrotnie zwyciężali Egipt i dwukrotnie Japonię.

Atuty

Zaletą wszystkich azjatyckich zespołów jest szybkość, dynamika, a także świetna gra w obronie. Co prawda Chiny nie są światową potęgą i do perfekcji w owych elementach duzo im jeszcze brakuje, to jednak niewątpliwie stanowią one ich mocne strony. Ponadto ekipa pod wodzą Zhou Jianana ma dużą ochotę do gry i wciąż robi postępy. Powoli wyrasta też na jedną z najlepszych ekip azjatyckich. Do liderów chińskiej reprezentacji należą zdobywający lwią część punktów Shen Q. oraz środkowy Yu D.W..

Wady

Chiny to wciąż zespół słabo wyszkolony technicznie. Do światowej czołówki dużo im jeszcze brakuje. Reprezentacja ta nigdy nie była światową potęgą, a budowanie jej w pośpiechu i wręcz "na siłę" (Chiny chciały na pekińskiej Olimpiadzie zdobyć medale we wszystkich dyscyplinach sportu) nie jest najlepszą metodą. Dodatkowo ekipę chińską charakteryzuje młodość i brak doświadczenia. Często zdarzają im się ogromne wahania formy. Stanowią także reprezentację, na którą nie składają się równorzędni zawodnicy - najważniejszą postacią jest atakujący Shen Q. Nastawienie gry zespołu na głównego siatkarza atakującego charakteryzuje słabe zespoły. Ich wysoka pozycja w rankingu FIVB (8.) jest głównie zasługą szczęśliwego występu na Olimpiadzie w 2008 r.

Szeroki skład reprezentacji Chin na LŚ 2009

1. Hongmin Bian - Bian H.M. (Zhejiang)

2. Zhe Ji - Ji Z. (Henan)

3. Qingyao Dai - Dai Q.Y. (Shanghai)

4. Chen Hang - Zhang C. (Jiangsu)

5. Peng Guo - Guo P. (Army)

6. Chunlong Liang - Liang C.L. (Liaoning)

7. Weijun Hong - Zhong W.J. (Army)

8. Jianjun Cui - Cui J.J. (Henan)

9. Shuai Ciao - Jiao S. (Henan)

10. Ping Chen - Chen P. (Jiangsu)

11. Dawei Yu - Yu D.W. (Shandong)

12. Qiong Shen - Shen Q. (Shanghai)

13. Kun Jiang - Jiang K. (Sichuan)

14. Qi Gao - Gao Q. (Hubei)

15. Runming Li - Li R.M. (Shandong)

16. Qi Ren - Ren Q. (Shanghai)

17. Hui Ding - Ding H. (Zhejiang)

18. Yingchao Fang - Fang Y.C. (Shanghai)

Niewiadoma z płw. Apenińskiego

Ekipa włoska to drużyna niesamowicie utytułowana. Na przestrzeni lat Włosi wielokrotnie stawali na podium najważniejszych imprez na świecie, czym zasłużyli sobie na miano siatkarskiej potęgi. Ich największe sukcesy przypadają na lata 90. ubiegłego wieku. Włoska szkoła siatkówki oraz tamtejsza myśl szkoleniowa była niejednokrotnie wzorem do naśladowania dla innych państw. To właśnie Włosi wprowadzali do piłki siatkowej niekonwencjonalne zagrania. Szybkie rozgrywanie piłek, jakie zaczęli praktykować jako niemalże prekursorzy, wprawiało niegdyś w osłupienie zwolenników wysokich piłek na skrzydło. Aktualnie jednak Włosi nie są już tak silną reprezentacją. Od kilku lat ich rola w światowej piłce siatkowej stopniowo traci na znaczeniu. Częściową winę za ten stan rzeczy ponosi fakt, iż włoska Serie A1 to obecnie najlepsza liga świata. Gra w niej wielu fantastycznych zawodników z Europy i świata, którzy blokują zawodnikom włoskim miejsca w kadrach poszczególnych zespołów.

Włochy to kraj najbardziej utytułowany w rozgrywkach Ligi Światowej. Włosi aż osiem razy sięgali po złote medale tej prestiżowej imprezy. Ostatni taki triumf miał jednak miejsce w 2000 r. Później reprezentanci słonecznej Italii stawali jeszcze na podium World League trzy raz - w 2001 i 2004 r. na drugim, zaś w 2003 r. na trzecim stopniu. Aktualnie Azzuri zajmują w rankingu FIVB miejsce szóste.

Atuty

Niekwestionowanym atutem Włochów jest ich bardzo dobrze wyszkolona technika. Nie jest tajemnicą fakt, iż w Italii poświęca się mnóstwo uwagi na siatkarskie rzemiosło. Lata pracy i wyrzeczeń dają więc efekty w postaci nieskazitelnej techniki, bez której o grze w najlepszej na świecie Serie A1 można zapomnieć. Ponadto Włochów charakteryzuje również niesamowity spryt. Potrafią oni w umiejętny sposób ukryć swoje słabe strony, o czym boleśnie przekonaliśmy się w ćwierćfinale ubiegłorocznych Igrzysk Olimpijskich w Pekinie. Azzuri nie byli wtedy w szczytowej dyspozycji, lecz potrafili wykorzystać swoje atuty oraz skutecznie utrudnić nam grę. Ich boiskowe cwaniactwo znane jest na całym świecie. Dodatkowo są to siatkarze ograni ze światową czołówką. Rzadko kiedy miękną im nogi na widok silnego rywala. Wiedzą, czego chcą (ich celem jest powrót do ścisłej czołówki światowej), więc do tego usilnie dążą. Do największych gwiazd kadry Włoch należą przede wszystkim Valerio Vermiglio, Matej Cernic oraz Mateo Martino.

Wady

Również i Włosi są obecnie na etapie odmładzania kadry. Wielu niedoświadczonych zawodników dopiero będzie się oswajało z rywalizacją na najwyższym poziomie. Brak ogrania może się ujawnić szczególnie w pojedynkach z najsilniejszymi rywalami, np. ze Stanami Zjednoczonymi. Jest to jednak zabieg, którego nie da się uniknąć. Jeśli Włosi chcą na nowo zbudować swoją potęgę, muszą szukać w kadrze młodych talentów, które często trudno jest dostrzec w kwadracie dla rezerwowych w ich klubach. Warto dodać, iż minusem kadry włoskiej jest też skłonność do sędziowania oraz ciągłych zaczepek i utarczek słownych. Czasem zastępowanie sędziego po prostu musi źle odbić się na ich grze.

Szeroki skład reprezentacji Włoch na LŚ 2009

1. Roberto Cazzaniga (Premier Crema)

2. Simone Parodi (Marmi Lanza Verona)

3. Mauro Gavotto (Paradiso Montichiari)

4. Loris Mania (Paradiso Montichiari)

5. Valerio Vermiglio (Lube Banca Macerata)

6. Davide Saitta (Sisley Treviso)

7. Michał Łasko (Marmi Lanza Verona)

8. Giorgio De Togni (Antonveneta Padova)

9. Matteo Martino (Lube Banca Macerata)

10. Giacomo Sintini (RPA LuiggiBachci Perugia)

11. Christian Savani (RPA Luigi Bacchi Perugia)

12. Andrea Bari (Itas Diatec Trentino)

13. Francesco Fortunato (Bre Banca Lanutti Cuneo)

14. Gabriele Maruotti (Padova)

15. Emanuele Birarelli (Itas Diatec Trentino)

16. Marco Piscopo (Itas Diatec Trentino)

17. Andrea Sala (Paradiso Montichiari)

18. Matej Cernic (Martina Franca)

19. Dragan Travica (Trenkwalder Modena)

Lata świetlne za latami świetności

Reprezentacja Holandii to drużyna, która lata największych sukcesów ma już za sobą. Przypadły one na schyłek ubiegłego wieku, kiedy to Holandia zdobywała złoto i srebro olimpijskie, a także wielokrotnie stawala na podium mistrzostw świata i Europy. Do najważniejszych osiągnięć teamu holenderskiego zaliczyć też należy trzy bardzo dobre występy w Lidze Światowej oraz drugie miejsce na Pucharze Świata w 1995 r. Wszystkie te sukcesy stawiały niegdyś ekipę "Pomarańczowych" w szeregu najsilniejszych ekip świata, lecz czasy te odeszły już do lamusa. Aktualnie kadra Holandii zajmuje odległe 28. miejsce w światowym rankingu FIVB, nie odgrywając przy tym zbyt istotnej roli w światowej siatkówce.

W tabeli wszechczasów rozgrywek World League Holendrzy zajmują wysokie piąte miejsce. Wyprzedzają ich tylko siatkarze Włoch, Brazylii, Kuby i Rosji (ZSRR). Mają oni w swoim dorobku po jednym złotym, srebrnym, a także brązowym medalu tejże imprezy. Przez pewien czas nie występowali jednak w rozgrywkach "Światówki", lecz za sprawą udanych występów w drugorzędnej Lidze Europejskiej (1. miejsce w 2006 r. i 3. miejsce w 2004 r.) udało im się pójść o krok dalej, dzięki czemu po sześciu latach wracają do siatkarskiej elity Ligi Światowej.

Atuty

Reprezentacja Holandii nie istniałaby, gdyby nie kilku czołowych zawodników. Są to przede wszystkim znakomity Robert Horstink, który na co dzień reprezentuje barwy Sisleya Treviso oraz Jan Willem Snippe znany z występów w Lube Banca Macerata. Polskim kibicom znany jest natomiast rozgrywający Jastrzębskiego Węgla Nico Freriks, który jednak nie zanotował w minionym roku najlepszego sezonu w PlusLidze. Warty uwagi jest fakt, iż gra Holendrów opiera się głównie na silnym ataku, gdyż dysponują oni dobrymi warunkami fizycznymi.

Wady

Duża część ekipy "Pomarańczowych" gra w holenderskiej i belgijskiej lidze. Szczególnie liga w kraju słynącym z tulipanów nie jest najmocniejsza, dlatego też nie mają oni zbyt dużych perspektyw rozwoju. Aktualnie trudno jest im nawiązać do swoich największych sukcesów sprzed lat. Sześcioletnia przerwa w ciągłych kontaktach ze ścisłą światową czołówką odbiła na nich swoje piętno. Teraz Holendrzy mają szansę na wyjście z dołka, lecz nie będzie to proste zadanie zarówno dla nich samych, jak i dla trenera Petera Blangé.

Szeroki skład reprezentacji Holandii na LŚ 2009

1. Dennis van der Veen (Paris Volley)

2. Nico Freriks (Jastrzębski Węgiel)

3. Yannick van Harskamp (ORTEC Rotterdam.Nesselande)

4. Robert Horstink (Aqua Paradiso Montichiari)

5. Bart-Jan van der Mark (Piet Zoomers/D)

6. Roland Rademaker (Moerser SC)

7. Richard Rademaker (ORTEC Rotterdam.Nesselande)

8. Kay van Dijk (LIG Greaters)

9. Jeroen Trommel (IBB Spor)

10. Jeroen Rauwerdink (Aqua Paradiso Montichiari)

11. Jan Willem Snippe (Lube Banca Macerata)

12. Wytze Kooistra (Trenkwalder Modena)

13. Tije Vlam (ORTEC Rotterdam.Nesselande)

14. Niels Klapwijk (ORTEC Rotterdam.Nesselande)

15. Lars Lorsheijd (ORTEC Rotterdam.Nesselande)

16. Dick Kooy (ORTEC Rotterdam.Nesselande)

17. Rob Bonuje (Verona)

18. Jelce Maan (Noliko Maaseik)

19. Mathijs Mast (Piet Zoomers/D)