Krzysztof Sędzicki: Siatkówka to nie piłka nożna. Mistrzostwa Europy na 24 zespoły to przesada (OPINIA)

Krzysztof Sędzicki 14 Września 2021, 11:26

Materiały prasowe / CEV / Na zdjęciu: mecz Niemcy - Słowacja

• Były siatkarz stanowczo o reprezentacji Polski. "Jeżeli przegramy, to znowu się zacznie gadanie"

Szefom Europejskiej Konfederacji Siatkówki najprawdopodobniej chodziło przede wszystkim o większą liczbę meczów i utworzenie 1/8 finału, czyli jeszcze jednej rundy w fazie pucharowej. Tyle że Europa nie ma tylu drużyn siatkarskich, żeby mecze te trzymały poziom rangi imprezy mistrzowskiej.

W turnieju głównym biorą udział 24 reprezentacje. W rankingu CEV klasyfikowanych jest 47 drużyn. W EuroVolley 2021 udział miało okazję wziąć 39 zespołów (a po wycofaniu się Danii - 38). 12 ekip miało zapewniony udział - czołowa ósemka ostatnich ME + czterech gospodarzy.

Po zestawieniu wszystkich tych danych wychodzi, że zaledwie 13 najsłabszych drużyn na europejski czempionat nie przyjechało. Są to drużyny pokroju Mołdawii, Cypru, Albanii, Norwegii czy Azerbejdżanu. O sile i potencjale dwóch ostatnich zespołów przekonaliśmy się podczas tegorocznego Memoriału Huberta Jerzego Wagnera.

Na Starym Kontynencie jest grupa potentatów. Mowa tu o drużynach Serbii, Rosji, Polski, Francji czy Włoch. Od 1967 roku tylko dwa razy mistrzem Europy została inna drużyna niż ta z pięciu wymienionych (oczywiście jeśli zakwalifikujemy Rosję jako ZSRR, a Serbię zaliczymy do Jugosławii, ale to już niezależne od nas) - w 1997 roku Holandia i 10 lat później Hiszpania. To nie przypadek.

24-zespołowym formatem mistrzostw Europy dopuszczamy do turnieju drużyny, z krajów, które siatkówki nie traktują zbyt poważnie. Oczywiście, dla samych zawodników z Portugalii, Grecji, Czarnogóry czy Łotwy to ogromne wyróżnienie brać udział w wielkiej imprezie i nie można im zabierać takiej możliwości. Jednak to wszystko jest próbą wyrównania poziomu rywalizacji... w dół.

Wróćmy do bardzo niepoprawnego i nielubianego porównania z piłką nożną. Mecze 1/8 finału mistrzostw Europy przyciągają na trybuny pełne stadiony, przed telewizory większe rzesze kibiców i powodują wewnętrzną ekscytację. Wszak faza pucharowa, a więc zasada "przegrywający odpada" dodaje dramaturgii.

W tym roku na ME siatkarzy mecze 1/8 finału nie przyciągnęły na trybuny tłumów (poza spotkaniami gospodarzy, co oczywiste) i stały w większości na wątpliwym poziomie sportowym. Spotkania Polaków z Finami czy Włochów z Łotyszami mówią same za siebie, ale nawet zacięte starcia Holendrów z Portugalczykami czy Serbów z Turkami, które kończyły się w pięciu setach, nie powalały poziomem sportowym na kolana.

Jak w takim razie sklasyfikować niespodziewaną wygraną Czechów z Francuzami? Cóż, w każdym turnieju musi dojść do sensacji. Świeżo w pamięci mamy wyczyny Słoweńców. To normalna rzecz w sporcie, zwłaszcza że w tym roku mistrzostwa Europy wypadły w cyklu olimpijskim.

Dobrze byłoby wrócić do 16-zespołowego formatu mistrzostw Europy, by zawęzić grono drużyn, które na turniej jadą przypadkowo, a także okroić grupę ekip z zapewnionym prawem startu w imprezie na przykład do 4 półfinalistów i gospodarzy. Wtedy na znaczeniu zyskają eliminacje.

Inna sprawa to rozbicie turnieju na cztery kraje, co sprawia, że atmosfera mistrzostw Europy zdecydowanie się rozmywa. A być może jest tak również dlatego, że walka o medale na Starym Kontynencie odbywa się zbyt często? W kontekście przeładowanego siatkarskiego terminarza warto byłoby rozważyć powrót do cyklu czteroletniego?

Wszystko po to, by mistrzostwa Europy były naprawdę świętem, a nie dodatkowym ciężarem dla siatkarzy, organizatorów i kibiców. Siatkówka poprzez rozwałkowanie różnych formatów dużo traci.

Czytaj też: Vital Heynen: Kluczowy dzień i kluczowy mecz

Felietony Krzysztofa Sędzickiego ->