Narkotyki, morderstwo i piłka nożna. Taki był Pablo Escobar, bohater serialu "Narcos"

Robert Czykiel 15 Września 2016, 08:29

Najpierw porwanie, potem morderstwo

Kolumbijski baron wykorzystywał swoje krwawe metody także w futbolu. Sędziowie za każdym razem, gdy prowadzili mecz drużyny z Medellin, byli zagrożeni. Pierwszym, który się o tym przekonał, był Armando Perez.

W 1988 roku w jednym z meczów podjął kilka złych decyzji. Escobar nienawidził, gdy ktoś go oszukuje, a więc kazał swoim żołnierzom porwać sędziego. Perez był przetrzymywany przez 24 godziny, a gdy wyszedł na wolność, usłyszał, że kolejne pomyłki będą oznaczały śmierć.

Rok później podobny los spotkał Alvaro Ortegę, który prowadził mecz Atletico Nacional z Americą Cali. Jak wspominaliśmy, drugi z tych klubów był pod rządami innego kartelu narkotykowego. Wygrała America po kontrowersyjnych decyzjach arbitra. Dla Pablo to było za wiele, bo twierdził, że rywale przekupili sędziego.

- Byłem wtedy obok szefa, gdy America pokonała Medellin z powodu decyzji Ortegi. Pablo był wściekły. Kazał znaleźć sędziego i zamordować - wspomina "Popeye", zabójca, który pracował dla Escobara.

Pablo Escobar’s Colombian football legacy https://t.co/ppZC5ygIXc pic.twitter.com/2blX12aTiQ

— THE TURF (@theturfau) 3 czerwca 2016

To nie były słowa rzucone na wiatr. Ludzie barona z Medellin wykonali rozkaz. Wkrótce po meczu znaleziono ciało Ortegi. Został zastrzelony w pobliżu swojego hotelu.

Gwiazdy grały dla niego w więzieniu

W 1991 roku Escobar postanowił oficjalnie zakończyć terrorystyczne działania. W zamian za odstąpienie od ekstradycji do Stanów Zjednoczonych zgodził się zamknąć w kolumbijskim więzieniu. W rzeczywistości zapewnił sobie luksusowe wakacje. Więzieniem była ogromna rezydencja "La Catedral", w której nadal żył na bogato i funkcjonował jak wolny człowiek.

Przekonali się o tym zawodnicy Independiente Medellin, a więc drugiego klubu, który Escobar wspierał brudnymi pieniędzmi. Mafioso znany był z tego, że we własnym domu organizował mecze piłkarskie z udziałem gwiazd kolumbijskiego futbolu. Przeważnie oglądał piłkarzy w akcji i z szefami innych karteli obstawiali wynik za miliony dolarów. Tym razem było inaczej.

Po latach Oscar Pareja opowiedział o wizycie w "więzieniu" szefa mafii. Trener nawet odwołał zajęcia w klubie, bo wszyscy wiedzieli, że piłkarze w dużej części są własnością Escobara. Po dotarciu do "La Catedral" przecierali oczy ze zdumienia. Jaccuzzi, boisko piłkarskie z oświetleniem, baseny i wiele innych luksusów, a dookoła mnóstwo strażników. Nie tak wyobrażali sobie więzienie.

- Nigdy nie zapomnę tego dnia. Usiadł obok mnie i zaczął opowiadać z wielką pasją o piłce. Wiedział o niej wszystko.

Tego dnia Escobar postanowił sam wziąć udział w meczu. Grał na lewej pomocy, a to oznaczało, że kryć go będzie Carlos Alvarez. To był najtrudniejszy mecz w jego życiu. Piłkarz wiedział, że jeżeli na boisku będzie odpuszczał Pablo, to może on poczuć się upokorzony. Gdyby z kolei grał na sto procent swoich możliwości, to też mógłby urazić dumę barona, a to przecież było równoznaczne z wyrokiem śmierci.

- Carlos tylko udawał, że go kryje. Przez cały meczu ani razu nie zabrał mu piłkę. Grał jednak całkiem dobrze - mówi Pareja.

"His sister told me he died in his football cleats"- Pablo Escobar's links to football: http://t.co/y0kiLDC9dq pic.twitter.com/NfvDQXZWBa

— Newstalk Sport (@NewstalkSport) 13 października 2015

Escobar w Kolumbii mógł wszystko, a dzięki jego fortunie kolumbijska piłka świetnie się rozwinęła. Wszyscy wiedzieli, że bez pieniędzy z narkotyków futbol w tym kraju by nie istniał. To dzięki niemu w 1990 roku reprezentacja po 28 latach wróciła na mistrzostwa świata i od 1990 roku wystąpiła w kolejnych trzech edycjach.

Nie ma Escobara, nie ma piłki

W 1993 roku era Escobara dobiegła końca. Krwawy baron narkotykowy zginął po szturmie przeprowadzonym przez kolumbijską policję. To był wielki krok w walce z narkotykami, ale też początek końca piłki w Kolumbii.

Po śmierci Escobara momentalnie odcięto dopływ nielegalnej gotówki do klubów piłkarskich. Dwanaście z czternaście drużyn tamtejszej ekstraklasy znalazło się na skraju bankructwa. Piłkarze nagle musieli pogodzić się z tym, że już nie będą zarabiać wielkich pieniędzy.

Gwoździem do trumny były mistrzostwa świata w 1994 roku. Kolumbia nie wyszła z grupy, a decydujący był przegrany 1:2 mecz ze Stanami Zjednoczonymi. To w nim samobójczego gola strzelił Anders Escobar, który po powrocie do kraju został zamordowany.

Do dzisiaj Kolumbijczycy są przekonani, że gdyby Pablo wtedy żył, to nigdy nie doszłoby do takiej tragedii. Kochał piłkę całym sercem i jeśli ktoś odważyłby się podnieść rękę na któregoś z jego piłkarzy, to skończyłby z kulą w głowie. Pablo Escobara już jednak nie było i nikt nie bał się konsekwencji.

Kolumbijska piłka przez lata zbierała się po skutkach bliskich związków z kartelami. Odbić się z dna udało się dopiero niedawno. Reprezentacja pojechała na MŚ 2014, pojawiło się wielu zdolnych piłkarz, jak James Rodriguez czy Radamel Falcao, a Atletico Nacional Medellin niedawno po raz drugi w historii wygrał Copa Libertadores.

ZOBACZ WIDEO #dziejesiewsporcie: tak strzelają gwiazdy "Królewskich"