Nazwa nowa, ranga ta sama - historia męskiego Masters

Po raz trzeci prestiżowa impreza znana od początku jako Masters zmienia nomenklaturę. Od 1990 roku (wtedy powstaje cykl Tour) mieliśmy mistrzostwa świata ATP, a od 2000 roku Turniej Mistrzów (Masters Cup). Kolejna reorganizacja w centrali nastąpiła w tym sezonie (World Tour zastępuje stary cykl) i formule ulega także Masters.

Wciąż jednak prawo występu otrzymuje ośmiu najlepszych zawodników sezonu podzielonych na dwie grupy. Ta zasada obowiązuje od Barcelony w 1972 roku. Dwie pierwsze edycje odbywały się systemem ligowym (każdy z każdym): najpierw Stan Smith wygrał mimo takiego samego bilansu jak Rod Laver, a rok potem w Paryżu Ilie Năstase triumfował we wszystkich sześciu meczach.

Po pięć zwycięstw mają w Masters Ivan Lendl i Pete Sampras. Szansę na dołączenie do nich na czele listy ma w tym roku Roger Federer. Lider rankingu pierwszy tytuł zdobył w 2003 roku na betonowym korcie w Houston, a ostatni przed dwoma laty w hali w Szanghaju, gdy po raz ostatni grano w finale do trzech wygranych setów.

W 1996 roku w Hannoverze po raz ostatni rywalizowano na nawierzchni nie klasycznie twardej. Nigdy Masters nie odbył się natomiast na najpopularniejszym w Europie korcie ziemnym. Główny powód jest oczywiście pragmatyczny: ciepły klimat konieczny do gry w listopadzie.

Z biegiem lat zmieniały się miasta-gospodarze Masters, nazwy, ale także pula nagród. Pierwszy triumfator Smith 39 lat temu zarobił 15 tys. dol., choć większą wartość miała wtedy amerykańska waluta. Przed rokiem w Szanghaju Novak Đoković wzbogacił się o 1,24 mln.

Najważniejsza dla naszego tenisa data w związku z Masters to 1976. Wtedy Wojciech Fibak w jedynym w dziejach występie polskiego singlisty dotarł w Houston do finału, ulegając po pięciosetowym boju Manuelowi Orantesowi. Hiszpan wcześniej przegrał z poznaniakiem w fazie grupowej.

W 2006 roku w Masters zadebiutowali Marcin Matkowski i Mariusz Fyrstenberg, wtedy przegrywając wszystkie trzy mecze. Przed rokiem pojechali tam jeszcze raz i tym razem zatrzymano ich dopiero w półfinale. W Londynie oprócz naszych eksportowych reprezentantów w Pucharze Davisa zagra inny deblista Łukasz Kubot, czwarty w historii Polak w Masters.

lista honorowa Masters:

2008 Szanghaj: Novak Đoković (Serbia)

2007 Szanghaj: Roger Federer (Szwajcaria)

2006 Szanghaj: Roger Federer (Szwajcaria)

2005 Szanghaj: David Nalbandian (Argentyna)

2004 Houston: Roger Federer (Szwajcaria)

2003 Houston: Roger Federer (Szwajcaria)

2002 Szanghaj: Lleyton Hewitt (Australia)

2001 Sydney: Lleyton Hewitt (Australia)

2000 Lizbona: Gustavo Kuerten (Brazylia)

1999 Hannover: Pete Sampras (USA)

1998 Hannover: Àlex Corretja (Hiszpania)

1997 Hannover: Pete Sampras (USA)

1996 Hannover: Pete Sampras (USA)

1995 Frankfurt: Boris Becker (Niemcy)

1994 Frankfurt: Pete Sampras (USA)

1993 Frankfurt: Michael Stich (Niemcy)

1992 Frankfurt: Boris Becker (Niemcy)

1991 Frankfurt: Pete Sampras (USA)

1990 Frankfurt: Andre Agassi (USA)

1989 Nowy Jork: Stefan Edberg (Szwecja)

1988 Nowy Jork: Boris Becker (RFN)

1987 Nowy Jork: Ivan Lendl (Czechosłowacja)

1986 Nowy Jork: Ivan Lendl (Czechosłowacja)

1985 Nowy Jork: Ivan Lendl (Czechosłowacja)

1984 Nowy Jork: Joe McEnroe (USA)

1983 Nowy Jork: Joe McEnroe (USA)

1982 Nowy Jork: Ivan Lendl (Czechosłowacja)

1981 Nowy Jork: Ivan Lendl (Czechosłowacja)

1980 Nowy Jork: Björn Borg (Szwecja)

1979 Nowy Jork: Björn Borg (Szwecja)

1978 Nowy Jork: Joe McEnroe (USA)

1977 Nowy Jork: Jimmy Connors (USA)

1976 Houston: Manuel Orantes (Hiszpania)

1975 Sztokholm: Ilie Năstase (Rumunia)

1974 Melbourne: Guillermo Vilas (Argentyna)

1973 Boston: Ilie Năstase (Rumunia)

1972 Barcelona: Ilie Năstase (Rumunia)

1971 Paryż: Ilie Năstase (Rumunia)

1970 Tokio: Stan Smith (USA)