W tym artykule dowiesz się o:
To jest bardzo burzliwy sezon dla Andy'ego Murraya. Szkot z nieba, w którym się znalazł się po triumfie w Wimbledonie w lipcu 2013 roku, spadł do piekła. Murray długo szukał właściwej formy po operacji kręgosłupa, jakiej poddał się we wrześniu ubiegłego roku. Dodatkowo współpracę z nim zerwał trener i mentor w jednej osobie, Ivan Lendl. 27-latek z Dunblane długo pozostawał bez oficjalnego szkoleniowca, aż w końcu zdecydował się na zatrudnienie Amelie Mauresmo. Początki tej kooperacji nie były łatwe, ale końcówka sezonu każe sądzić, że ulubieniec całych Wysp Brytyjskich wraca na właściwe tory. [ad=rectangle] Murray w tym sezonie zagrał w tylko jednym półfinale wielkoszlemowym (Roland Garros), nie obronił tytułu w Wimbledonie, na pewien czas wypadł z czołowej "10" rankingu ATP. Na premierowe zwycięstwo z rywalem z tego grona musiał czekać do US Open, a na pierwszy wygrany turniej do września. Również do końca ważyły się jego losy awansu do Finałów ATP World Tour, ale dzięki znakomitej końcówce roku wywalczył przepustkę do Londynu.
Szkot przygodę z tenisem zaczął w wieku trzech lat, za sprawą mamy, Judy. Jednak nie jest produktem brytyjskiej szkoły tenisa, bowiem mając 15 lat, trafił do słynnej akademii w Barcelonie, gdzie kształtował się tenisowo i najlepsi katalońscy specjaliści w pełni rozwinęli jego talent.
Nieprzeciętne umiejętności Murray zaprezentował bardzo szybko, już jako 18-latek. Wówczas awansował do III rundy turnieju na kortach trawiastych Queen's Clubu oraz wielkoszlemowego Wimbledonu, w którym był o krok od 1/8 finału, lecz przegrał z Davidem Nalbandianem, mimo prowadzenia 2-0 w setach. Do czołowej setki rankingu awansował dwa miesiące później po przegranym z Rogerem Federerem finale imprezy w Bangkoku. Pierwszy skalp w głównym cyklu zdobył w lutym w 2006 roku, zwyciężając w San Jose.
Murray szybko został okrzyknięty tym, który uzyska dla Wielkiej Brytanii tak wyczekiwany tytuł wielkoszlemowy. Pierwsze cztery finały w Wielkim Szlemie przegrał, ale za piątym razem zdobył trofeum, wygrywając US Open 2012. Kilka tygodni wcześniej wywalczył złoty medal igrzysk olimpijskich w grze singlowej i srebrny w mikście razem z Laurą Robson. W lipcu 2013 roku Murray został pierwszym od 77 lat brytyjskim mistrzem Wimbledonu w singlu mężczyzn. Łącznie 27-latek, który w rankingu ATP najwyżej był na drugiej pozycji, grał w 45 finałach w głównym cyklu i zdobył 31 tytułów, w tym dwa wielkoszlemowe.
Andy Murray (główne dane) | |
---|---|
Wiek | 27 |
Wzrost (cm)/Waga (kg) | 190/84 |
Gra | praworęczna, oburęczny bekhend |
Miejsce zamieszkania | Londyn |
Trener | Amélie Mauresmo |
Kariera zawodowa | |
Początek | 2005 |
Najwyżej w rankingu | 2 (2009) |
Bilans w głównym cyklu | 480-149 |
Tytuły/Finałowe porażki (Główny cykl) | 31/14 |
Zarobki ($) | 33 450 085 |
Strona internetowa | http://www.andymurray.com/ |
https://www.facebook.com/andymurrayofficial | |
https://twitter.com/andy_murray |
Sezon 2014 Szkot rozpoczął w Ad-Dausze, gdzie przegrał już w II rundzie z Florianem Mayerem. W Australian Open nie obronił punktów za finał, przegrywając w 1/4 finału z Rogerem Federerem. Na przełomie stycznia i lipca zdobył dwa punkty dla reprezentacji swojego kraju w pojedynku I rundy Grupy Światowej Pucharu Davisa z USA, lecz powrót do indywidualnych występów nie był udany, bo w Rotterdamie odpadł w ćwierćfinale, a w Acapulco w półfinale.
Brytyjczyk popadł w przeciętność. W Indian Wells przegrał w III rundzie z Milosem Raoniciem, zaś w Miami w ćwierćfinale gładko uległ Novakowi Djokoviciowi. Na wyżyny nie był w stanie się wznieść nawet w barwach reprezentacji, która w ćwierćfinale Pucharu Davisa nie sprostała Włochom, a sam Murray przegrał z Fabio Fogninim. Następnie, w turnieju w Madrycie, już w III rundzie wyeliminował go Santiago Giraldo.
Andy Murray w sezonie 2014 | |
---|---|
Bilans roku (Główny cykl) | 58-18 (58-18) |
Najlepszy wynik | tytuł w Walencji |
Tie breaki | 13-9 |
Asy | 436 |
Podwójne błędy | 192 |
Break pointy (proc. obronionych) | 444 (61 proc.) |
Break pointy (proc. wykorzystanych) | 680 (48 proc.) |
Zarobki w sezonie ($) | 3 164 822 |
W dwóch kolejnych imprezach na kortach ziemnych Murray prezentował się dobrze, ale za każdym razem trafiał na Rafaela Nadala, z którym przegrywał w Rzymie (ćwierćfinał) i w Rolandzie Garrosie (półfinał). Przełomu nie przyniósł również krótki okres gry na trawie. Broniący tytułów w Queen's Clubie i w Wimbledonie Szkot żegnał się z tymi turniejami na III rundzie i ćwierćfinale.
W cyklu US Open Series Murray zanotował trzy ćwierćfinały - w Toronto, Cincinnati i w US Open. Jednak symptomy coraz lepszej gry były widoczne i w końcu Brytyjczyk zdobył pierwsze trofeum w sezonie, w Shenzhen, gdzie w finale obronił pięć piłek meczowych i pokonał Tommy'ego Robredo. Kolejne dwa turnieje w Chinach tak udane już nie były. W Pekinie reprezentant Zjednoczonego Królestwa przegrał w półfinale z Novakiem Djokoviciem, a w Szanghaju w 1/4 finału z Davidem Ferrerem.
Murray nie zwalniał tempa i grał tydzień po tygodniu, bo za wszelką cenę chciał uzyskać awans do Finałów ATP World Tour. Wygrał w Wiedniu, w finale pokonując swojego największego konkurenta w walce o Masters, Ferrera. Siedem dni później święcił kolejny triumf, tym razem w Walencji, po kolejnym szalonym finale z Robredo, w którym znów obronił pięć meczboli. Bilet do Londynu zabukował sobie w Paryżu, wygrywając w 1/8 finału z Grigorem Dimitrowem i rewanżując się tym samym Bułgarowi za wimbledońską porażkę.
Finały w 2014 roku:
Turniej | Ranga (Nawierzchnia) | Rywal w finale | Wynik |
---|---|---|---|
Shenzhen | ATP World Tour 250 (twarda) | Tommy Robredo | 5:7, 7:6(9), 6:1 |
Wiedeń | ATP World Tour 250 (twarda w hali) | David Ferrer | 5:7, 6:2, 7:5 |
Walencja | ATP World Tour 500 (twarda w hali) | Tommy Robredo | 3:6, 7:6(7), 7:6(8) |
Dla Murraya będzie to szósty start w Finałach ATP World Tour. Debiutował w 2008 roku, w Szanghaju, gdzie wygrał wówczas w fazie grupowej z Andym Roddickiem, Gillesem Simonem i Rogerem Federerem, lecz w półfinale zatrzymał go Nikołaj Dawidienko. Sezon później, w pierwszej edycji tej imprezy rozgrywanej w Londynie, reprezentant gospodarzy nie wyszedł z grupy, choć pokonał Juana Martína del Potro i Fernando Verdasco. Stało się to za sprawą trzysetowego zwycięstwa Del Potro nad Federerem w ostatniej kolejce fazy grupowej i dzięki takiemu rozstrzygnięciu obaj awansowali do 1/2 finału.
Premierowy awans do półfinału turnieju kończącego sezon Szkot wywalczył w 2010 roku. W grupie pokonał Robina Söderlinga i Davida Ferrera, przegrał z Federerem, a w pasjonującym boju o finał po tie breaku trzeciego seta uległ Rafaelowi Nadalowi. Kolejnego występu w Masters Murray nie będzie dobrze wspominał. Rozegrał tylko jeden mecz, przegrany z Davidem Ferrerem, i wycofał się z powodu kontuzji.
W 2012 roku Murray po raz drugi w karierze awansował do najlepszej "czwórki" Finałów ATP World Tour. W fazie grupowej wygrał z Tomasem Berdychem, przegrał z Novakiem Djokoviciem, a w meczu o 1/2 finału okazał się lepszy od Jo-Wilfrieda Tsongi. Historycznego awansu do finału Brytyjczyk jednak nie uzyskał, bowiem został wyeliminowany w półfinale przez Rogera Federera.
- Zyskałem zaufanie do własnej gry w ostatnich tygodniach. Mam nadzieję, że w Londynie stać mnie na dobrą grę. To nagroda za cały sezon, nie tylko za ostatnie miesiące - powiedział 27-latek z Dunblane po wywalczeniu kwalifikacji do turnieju, który będzie rozgrywany w hali O2 Arena.
Historia występów w Finałach ATP World Tour:
Rok | Miejsce | Wynik | Bilans |
---|---|---|---|
2008 | Szanghaj | półfinał | 3-1 |
2009 | Londyn | faza grupowa | 2-1 |
2010 | Londyn | półfinał | 2-2 |
2011 | Londyn | faza grupowa | 0-1 |
2012 | Londyn | półfinał | 2-2 |
Uczestnicy Finałów ATP World Tour: Novak Djoković Uczestnicy Finałów ATP World Tour: Roger Federer Uczestnicy Finałów ATP World Tour: Stan Wawrinka Uczestnicy Finałów ATP World Tour: Kei Nishikori Uczestnicy Finałów ATP World Tour: Andy Murray Uczestnicy Finałów ATP World Tour: Tomas Berdych Uczestnicy Finałów ATP World Tour: Milos Raonić Uczestnicy Finałów ATP World Tour: Marin Cilić