El. ME 2018. Macedończycy zdemolowali Czechów, sporo szczęścia Islandczyków

Macedończycy tylko o tyle, że tłum kibiców nie zaakceptowałby porażki na własnym boisku, w końcu Czechy to żadna potęga. Ta różnica w motywacji też była wyraźna. Czesi od początku bardzo nieskuteczni i słabo bronili. Lazarow i koledzy po prostu musieli to wykorzystać nie tylko wygrywając, ale na dodatek odrabiając z zapasem 7-bramkową różnicę z pierwszego spotkania(tamta wysoka przegrana wówczas zdawała się bardzo komplikować sytuację reprezentacji Macedonii, później okazało się, że tylko chwilowo). Bezwzględny Lazarow dołożył kolejne 11 bramek uzyskując ich w 6 eliminacyjnych meczach aż 59. To nawet dla niego chyba jest jakiś rekord skuteczności. 3-krotnie trafiał po 11 i więcej, a najgorszy rezultat to 8 goli. Nic w tej sytuacji dziwnego, że zniechęceni nieudaną pierwszą połową Czesi dali się zupełnie rozstrzelać w drugich trzydziestu minutach. Bardzo wysoka przegrana i tak nie zrobiła im żadnej krzywdy, bo w konsekwencji korzystnego wyniku drugiego spotkania Widział ktoś to spotkanie? Naprawdę Stojancze Stoiłow jest teraz szefem defensywy? Kołowy Vardaru(a także jego poprzednik jako nr 1 na pozycji w kadrze Vanczo Dimovski i obecny rezerwowy Żarko Peszewski) to typowi bałkańscy kołowi do ataku, na dodatek bardzo masywni z obniżonym środkiem ciężkości, rzadko pojawiali się w obronie w kadrze(w klubie zresztą też). Generalnie za defensywę od lat w kadrze odpowiadał duet nie grających nigdy w ataku brutali - Acze Jonowski i Welko Markoski. W kadrze pojawia się dość często i więcej okazji otrzymuje właśnie w obronie wysoki kołowy Nikola Markoski, młodszy brat Welko. Wprawdzie Welko nie było w kadrze na ten mecz, ale jestem tą informacją bardzo zdziwiony. A może to skopiowana z jakiejś zagranicznej strony pomyłka? W drugiej parze sytuacja nie była aż tak prosta, bo przechodził tylko zwycięzca, lub Ukraina ze zwycięskim remisem. Islandia uratowała się, choć miała wiele słabszych momentów w I części. Tym razem problem kadry Geira Sveinssona było to, co zawsze - obrona przeciw kołowemu, i w konsekwencji niedomknięta strefa zostawiająca miejsce na rozerwania, lub rzuty z dystansu na ruchomym bloku, niska skuteczność bramkarzy i rzutowa Arona Palmarssona. Można stwierdzić, że rozstrzygające były 3 kolejne bramki na koniec I połowy, dzięki czemu z 1-2 przewagi zrobiło się 5 bramek. Tego dystansu Ukraińcy nie byli już w stanie odrobić, mecz toczył się w szalonym tempie, co pasowało gospodarzom, którzy powiększyli jeszcze przewagę w ostatnim kwadransie. I to wystarczyło im do awansu z wynikiem. Natomiast Ukraińcy są na swój sposób też wygranymi tych eliminacji. Ostatni raz na Euro zagrali w 2010, a w play-offach eliminacji do MŚ w 2011. W kolejnych kwalifikacjach do Euro zawsze zajmowali ostatnie pozycje w grupie mając maksymalnie 2pkt. Do play-off eliminacji do MŚ się nie kwalifikowali. Zdobycie 5pkt tutaj oczywiście w praktyce nic im nie dało, poza satysfakcją bycia najlepszą z ostatnich w grupie reprezentacji, ale wraz ze stabilizacją w Lidze Mistrzów klubu z Zaporoże może jest to jakieś światełko w tunelu dla tamtejszego handballu.