- Początki ze speedwayem nie były łatwe. W pierwszych startach w 2012 roku odniosłem poważną i bolesną kontuzję. Dotkliwie złamałem nogę. Bolało, ale nie zraziłem się - opowiada Hristow i podciąga nogawkę kolorowego kevlaru byłego wicemistrza świata pokazując szramę po kontuzji. - Do treningów wróciłem po dłuższej przerwie, bo dopiero w 2014 roku. Miałem trochę obaw, ale z powrotem spróbowałem swoich sił na torze. Nie mogłem zrezygnować. Wszak żużel i motory, to moja wielka pasja. Właśnie motor... (w tym miejscu zawiesił głos i głęboko westchnął). Z tym jest największy problem. Gdybym miał tyle środków na sprzęt, ile miłości do żużla, to miałbym park maszynowy jak Tony Rickardsson. Nie poddaję się. Odkładam pieniądze z własnej pracy, szukam sponsorów, ale nikt nie jest zainteresowany, bowiem żużel w naszym kraju to marginalny sport, o którym niewiele osób słyszało. Chciałbym skompletować dwie maszyny oraz więcej jeździć w oficjalnych zawodach w innych krajach, jak Chorwacja, Włochy, czy Austria. Pomaga mi firma Tip Top, którą kieruje prywatny przedsiębiorca z rumuńskiego Sibiu. Poznałem się bliżej z właścicielem i mogę powiedzieć, że jest moim przyjacielem. Zaufanie zdobyłem sobie jako pracownik w jego zakładzie. Część pieniędzy zainwestowanych przez niego w mój sprzęt odrabiam później w letnich miesiącach. Najważniejszym moim "sponsorem" wciąż pozostaje rodzina. Bez pomocy najbliższych nie mógłbym uprawiać jazdy na żużlu. Wiele im zawdzięczam i bardzo im dziękuję. Za cierpliwość, zrozumienie i zaangażowanie. Można powiedzieć, że moja rodzina, to mój team - dodaje.
Przygotowania do zawodów
Born to raise hell
Wyścigi w Szumen odbywały się na dystansie trzech okrążeń. W turnieju wzięło udział dziewięciu żużlowców. Oprócz czterech miejscowych po dwóch Czechów i Ukraińców. Ci ostatni zaprezentowali dobry technicznie i swobodny speedway. Andriej Kobrin i Staś Mielniczuk w części zasadniczej byli nie do ugryzienia również przez najlepszego Bułgara Maneva. Poziom zawodów ogólnie był bardzo słaby, ale nie przeszkadzało to publiczności w świetnej zabawie na trybunach. Gastronomia działająca na pełnych obrotach serwowała m.in. coś na wzór naszych placków ziemniaczanych, zaś z głośników leciał zastrzyk adrenaliny i rockandrollowe kawałki, w których brylował nieśmiertelny Lemmy Kilmister i jego Motorhead. Tak, impreza się rozkręcała i robił się klimat, a ja żeby nic nie minęło mojej uwadze z zaciekawieniem obchodziłem wszystkie zakątki na stadionie. Byłem już prawie wszędzie. Zacząłem od parkingu maszyn, gdzie straszył hotel, jego powybijane okna, umorusane ściany i osypujący się tynk. Byłem na odrestaurowanej wieżyczce, gdzie zadbano o każdy szczegół, jak mały prowizoryczny elektryczny pulpit sędziowski, flagi do sygnalizowania decyzji, a nawet pół litra czystej niegazowanej wody ustawionej pod stoliczkiem dla sędziego.
Wieżyczka sędziowska
Byłem na głównej prostej przyjrzeć się reakcji kibiców, połapałem wszystkie kąty wizualne bułgarskiego speedwaya: na prostej, na łuku i na przeciwległej prostej, aż w końcu doszedłem na wysokość drugiego okrążenia i w zasadzie pomyślałem, że to już koniec wrażeń. Tymczasem, gdy stałem na wysokości drugiego łuku i czekałem na kolejne biegi doszły mnie zza pleców odgłosy nad wyraz wesołe i rozbawione szczelnie schowane za rosłym drzewem. Ciekawska natura zwyciężyła we mnie i postanowiłem zbadać sprawę. Obszedłem skarpę od drugiej strony i zobaczyłem widok, który totalnie mnie zaskoczył i rozbawił. Otóż dosłownie 3-4 mety za drewnianą bandą na drugim łuku kilku amatorów żużla urządziło sobie biesiadę przy stole z pełnym rynsztunkiem na taką okazję. Nie brakowało niczego. I dla głodnych, a tym bardziej dla spragnionych.
"Loża VIP" na stadionie w Szumen
Prym wiódł Tifon. - Ja kocham żużel. Zresztą, co ja gadam, my tu wszyscy kochamy żużel. Zaraził mnie ojciec, który budował kiedyś ten stadion. Widzisz tę ruderę - wskazał na hotel. - Kiedyś był piękny, a teraz tylko ruina pozostała. No dobra Greg, na zdrowie! - obejmował mnie i dawał rozkaz aby zadbać o pomyślność speedwaya. - Polska bardzo ładny kraj. Byłem w Krośnie, bo jeździłem na TIR-ach - tłumaczył Janko, sympatyczny emeryt. Pomiędzy rakiją, sałatką ziemniaczaną, a dobrze przyprawionym czerwonym mięsem przyszedł czas na półfinały. Faworytami byli wspomniani Kobrin i Mielniczuk, ale dla moich towarzyszy pupilem był Chavdar Chernev. Miejscowy chłopak z Szumen, który nie imponował może techniką, ale na pewno polotem i sercem do walki. No i siodełkiem Tomasza Golloba. Facet urodzony by rozpętać piekło, jak w rozbrzmiewającej na stadionie piosence Motorhead. - Dołożyliśmy mu na remont silnika i będzie dobrze - krzyczeli biesiadnicy. Start, pierwszy łuk i Chernev usadowił się na drugim miejscu premiującym go do finału. Nie wiem jak było na trybunach, ale w loży VIP za drugim łukiem rozpętało się szaleństwo. Rozpoczęli ostatnie okrążenie i motocykl Cherneva odmówił posłuszeństwa. Rozżalony cisnął motocyklem o ziemię i padł na murawę zrezygnowany, a na drugim łuku rozległ się głośny jęk rozczarowania. - Kaput! motopanka, kaput!…
Żyto, Waloszek żyje?
- Tak - odpowiedziałem niskiemu i już nieco przygarbionemu starszemu panu. - Ja z nimi jeździłem - odpowiada. - W eliminacjach do mistrzostw świata i innych różnych turniejach. - Oni żyją, ale niestety już sporo zawodników z tej starej gwardii odeszło na drugi świat. Jancarz, Podlecki, Woryna, Mucha - wyliczam rozmówcy. W zasadzie trudno stwierdzić, w jakim języku rozmawiamy, ale smutny wątek kontynuujemy. Idealna okazja, bo na kalendarzu 1 listopada. - U nas niedawno zmarł Nikolaj Manew. Choroba. Rak. Z Manewem w dawnych latach byliśmy najlepsi - tłumaczy w języku migowo-słowiańskim pochylony weteran w ubrudzonej kurtce, niezadbanej fryzurze, ale z przyjaznym spojrzeniem. W końcu ustalam jego nazwisko. To Peter Iliew, który do spółki z Nikolajewem Manewem był największym asem bułgarskiego żużla w okresie jego prosperity, czyli w latach 70. i 80. - W tamtych czasach funkcjonowało kilka torów: Szumen, Pleven, Plovdiv, Sofia, Targoviszcze, Turnova, czy Veliko Tirnovo - wymienia Iliev. Co roku rywalizowaliśmy w indywidualnych mistrzostwach Bułgarii, jechaliśmy turnieje towarzyskie i oczywiście dzielnie stawialiśmy czoła w mistrzostwach świata. W latach siedemdziesiątych regularnie wystawialiśmy kadrę w drużynówce, a na naszych obiektach rozgrywano eliminacje do IMŚ. Ale wszystko, co dobre, szybko się kończy. Wszystko, co zostało po tamtych czasach, to te stare motory, co przywieźliśmy pokazać na przyczepce - macha ręką w geście rezygnacji weteran.
Sygnalizacja świetlna zrobiona z puszek
Po tamtej erze światełkiem w tunelu tutejszego żużla miał być Georgi Petranow. Były finalista IMŚJ ze Lwowa sprzed 25 lat i zawodnik Stali Rzeszów mieszka obecnie w Bukareszcie. - Wróciłem w bliższe rodzinne strony po kilkuletnim pobycie w Hiszpanii. Zajmowałem się budowlanką. Przeszedłem zawał serca, ale już jest chyba wszystko w porządku - informuje niegdyś popularny "Dżordż" poklepując się dłonią po sercu. - Nie wiem, co u Saszy Petrova. Rozwiodłem się i nie mamy z byłym teściem i wychowankiem złotej rzeszowskiej młodzieży z lat 90. wspólnego kontaktu - dodaje Petranov. - Czy w bułgarskim żużlu coś ruszy? Nie wydaje mi się. To wszystko, na co nas stać, ale dobre i to, że znalazło się kilku zapaleńców, którzy w ogóle wskrzesili tutejszy speedway, który całkowicie padł w latach 90-tych, dlatego też zdecydowałem się na zmianę obywatelstwa i jazdę z polskim paszportem - ocenia ósmy zawodnik IMP z 1993 roku.
Bieg finałowy
- Jakie mam żużlowe marzenie? - zasępił się Hristow, który ukończył zawody na 4. pozycji. - Chciałbym jeździć… w skórze Tomasza Golloba - odparł Hristo. - Polak to mój największy idol. Jego jazda jest wspaniała. Żałuję, że nigdy nie miałem okazji obejrzeć go na żywo, a jedynie za pośrednictwem transmisji telewizyjnych. Sposób, w jaki się składa, pokonuje łuki i dokonuje ataków na całej szerokości toru zapiera dech w piersiach. Jest zaj... żużlowcem - ocenia Hristow. Tymczasem zawody wygrywa Mielniczuk, Manew jest drugi, a Korbin trzeci. - Manew to taka nasza ostoja i legenda. Kontynuuje dzieło ojca i naprawdę jesteśmy z niego dumni - zapewniają tubylcy. - Czułem się dobrze i sprzęt jechał. Chciałem nawet to wygrać - mówi pechowiec Charnew. Pocieszają go koledzy z biesiady. Wołają go do siebie i częstują jednym głębszym na poprawę humoru. Eliksir działa. Twarz chłopaka robi się weselsza. - Greg, i tak to właśnie wygląda. Przeciwności losu nie brakuje i żużel wydaje się niepotrzebny, ale my nie odpuścimy. Nie jesteśmy jak te bezpańskie psy. Ten stadion to nasze miejsce - mówi Tifon.
Przygotowania do zawodów
Wieżyczka sędziowska
"Loża VIP" na stadionie w Szumen
Sygnalizacja świetlna zrobiona z puszek
Bieg finałowy
-
![]()
spidłejfan
Zgłoś komentarz
Super arytkuł !!!
1
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
RECON_1
Zgłoś komentarz
Po prostu REWELACYJNY ARTYKUL!!!Naprawde fajnie sie czyta i widac ze autorowi chcialo sie zaglebic w temat, swoja droga dobrze wiedziec co u Petranova ktory zaliczyl pare sezonow w Unii.
1
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
ksolar
Zgłoś komentarz
Panie Grzegorzu szacunek za to,że chciało się panu jechać taki kawał drogi do Bulgarii.Tylko prawdziwi zapaleńcy wybierają się w takie miejsca.Jesli chodzi o tory w Bułgarii to Czytaj całość
widziałem też,że jakieś zawody odbywały się w Targovishte.Mam nadzieje,że będzie jakiś artykuł o żużlu w Rumunii.
1
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
eddy
Zgłoś komentarz
Swietny artykul , i wielki szacunek dla opisanych w nim ...osob! To, sa ...prawdziwi Kibice i Milosnicy ...zuzla! Pasjonaci , ktorzy nim ...zyja! Respekt dla Nich !
1
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
dohtór hlaus
Zgłoś komentarz
artykuł na przemyślenie, dla niektórych zwolenników "Polski w ruinie"...
1
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
zawodowiec
Zgłoś komentarz
Szkoda ze tak malo zdjec..
1
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
Henryk
Zgłoś komentarz
Dziękuję autorowi za szczerość.
1
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
darty
Zgłoś komentarz
grzesiu gratki za reportaz
1
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
zbych
Zgłoś komentarz
Wielkie dzięki b.dobry reportaż nieco sentymentalny ale dyrygował bym go raczej ku przestrodze naszym niektórym klubom.Taka może być przyszłość niegospodarność prezesów klubów..
1
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
Krzyżacy RSKŻ
Zgłoś komentarz
wspaniały reportaż. dzięki p. Greg
1
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
Japa
Zgłoś komentarz
Dziękuję p. Grzegorzu.
Piękny, nostalgicznie pod serca Polaków na Święta.
Tylko po co taki abes GKM zaraz obraża p.p. Półtorak, Skrzydlewskiego, Frątczaka.
Popatrzcie wieczni pluje, Czytaj całość
malkontenci na Polskę. Z tego poziomu stadionów startowaliśmy.
1
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
sympatyk żu-żla
Zgłoś komentarz
Na zawodach tylko nie oficjalnie siedząc na wałach stadionu w tedy podkładało się gazetę pod krawężnik browara lub napój wyskokowy się wypiło ,Burd się nie robiło wszystko było w Czytaj całość
;porządku ,Poniedziałek za zwyczaj zbierało się gazety i flaszki , Nie opodal stadionu był skup makulatury kilkanaście worów się zamieniało na kasę,
2
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
kaz
Zgłoś komentarz
Nie pozostaje nic innego, jak tylko cieszyć się, że nasz żużel jest lepszy. Chociaż pewna nostalgia powoduje, że sercem jestem z miejscowymi. Czy by coś stało na przeszkodzie, Czytaj całość
organizować we wspomnianych ośrodkach jakieś turnieje pokazowe? Aby wielki żużel był na dotknięcie ręki, przecież to jest do zrobienia.
1
1
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
Zobacz więcej komentarzy (16)