Trudne decyzje w karierze Marka Cieślaka. Ile razy miał nosa?

Tomasz Janiszewski 25 Lipca 2016, 18:30

Słodko-gorzki smak zmiany

Polacy rozochoceni triumfem na polskiej ziemi, w 2008 roku ponownie musieli przejść wyboistą drogę, by móc znaleźć się w decydującej rozgrywce. W półfinale w Lesznie ulegli Australii dopiero po dodatkowym biegu, w którym fruwający Leigh Adams pokonał Hampela. Polacy musieli więc wybrać się na baraż, który odbywał się w Vojens. Pod obstrzałem znalazł się tym razem Wiesław Jaguś, który w turnieju półfinałowym odstawał od pozostałych zawodników i zdobył tylko 6 punktów.

Ostatecznie trener Cieślak zdecydował się jednak zrezygnować z Kasprzaka, który w Lesznie wywalczył 4 "oczka" więcej od wychowanka Apatora. Zastąpił go pozostający w odwodzie Walasek i w barażu był on najskuteczniejszym zawodnikiem z dorobkiem 12 punktów. Udany start zanotował także Jaguś, który wywalczył punkt mniej. Cieślak decyzję o pozostawieniu w składzie ulubieńca toruńskich kibiców mógł argumentować przekonaniem, że poradzi on sobie na krótkim torze w Danii, w którym istotnym elementem jest dobry moment startowy i skuteczna jazda przy krawężniku.

W finale Walasek drugi rok z rzędu nie udźwignął presji, będąc obok Holty najsłabszym ogniwem w zespole. Biało-Czerwoni do końca liczyli się jednak w walce o złoto, m.in. dzięki bardzo dobrej postawie Jagusia, który wywalczył 12 punktów. Torunianin nie miał problemów z ciężkimi warunkami torowymi i udowodnił, że decyzja o pozostawieniu go w składzie okazała się słuszna. Połowicznie wyszedł natomiast trenerowi manewr z wyborem Walaska. Po udanym występie w barażu, w finale wywalczył tylko 4 punkty.

W kolejnych latach czynnikiem, który determinował wybory Cieślaka były niestety również kontuzje tych, wokół których miała być budowana reprezentacja.