23 lata od śmierci Ayrtona Senny, największego z wielkich

Maciej Rowiński 01 Maja 2017, 15:24

Getty Images / Na zdjęciu: Ayrton Senna

Kwalifikacje do Grand Prix San Marino w 1994 roku. Atmosfera w alei serwisowej jest przygnębiająca. Po groźnym wypadku Rubensa Barrichello w piątkowym treningu na torze nie czuć wielkich emocji i podniecenia zbliżającym się wyścigiem. Sytuacja pogarsza się, gdy w kwalifikacjach przy prędkości 300 km/h rozbił się Roland Ratzenberger.

Początek koszmaru

Kiedy Ayrton Senna usłyszał o kraksie austriackiego kierowcy, zatrzymał samochód bezpieczeństwa i zażądał, aby zabrał go na miejsce wypadku. Roztrzaskane auto, które nie przypominało już maszyny F1. Ratzenberger nie miał szans na przeżycie. Austriak był pierwszą ofiarą śmiertelną historii wyścigów Grand Prix od 12 lat.

• Zapomniana ofiara Formuły 1. Tragiczne losy Rolanda Ratzenbergera

Wieczorem Brazylijczyk poważnie myślał, aby następnego dnia nie wystartować w wyścigu. Ze swojego pokoju hotelowego, oddalonego 10 kilometrów od toru Imola, zadzwonił do swojej narzeczonej Adriane Galisteu. Płakał i powiedział, że nie chce się ścigać. Kilka godzin znów do niej zatelefonował. Uspokoił się, zapowiedział, że pomimo śmierci kolegi stanie w niedzielę na starcie. Jego ostatnie słowa wypowiedziane do niej brzmiały: "Przyjedź po mnie na lotnisko jutro o ósmej trzydzieści wieczorem. Już nie mogę się doczekać, kiedy się spotkamy".

Następnego ranka ciągle dało się odczuć, że Senna jest w bardziej melancholijnym nastroju niż zwykle. Zanim wyszedł z hotelu sięgnął po Biblię. - Tego ranka poprosił Boga, żeby do niego przemówił. Otworzył Biblię i przeczytał, że Bóg dał mu największy dar, czyli siebie samego - powiedziała matka kierowcy.

Śmierć, która zmieniła Formułę 1

1 maja 1994 roku już na zawsze będzie jedną z najtragiczniejszych dat w historii Formuły 1. Jest 14:17, Senna właśnie rozpoczyna swoje siódme okrążenie, za plecami ma naciskającego go Michaela Schumachera. 13 sekund później Brazylijczyk ginie.

Senna w swoim Williamsie wchodzi w zakręt Tamburello z prędkością nieco ponad 305 km/h. Gdy samochód wjeżdża na nierówną nawierzchnię, obraz z kamery zamontowanej na pokładzie auta zaczyna się trząść. Nagle samochód opuszcza dotychczasową trajektorię pokonywania łuku i jedzie na wprost ku betonowej ścianie. Nagranie urywa się dokładnie 1,4 sekundy przed śmiertelnym zderzeniem. ostatni kadr pokazuje Sennę pędzącego wprost na ścianę.

Samochód wpada w przeszkodę z ogromną prędkością. W chwili uderzenia oderwało się prawe przednie koło i ułamał się stalowy drążek zawieszenia, którego ostry koniec przebił kask i ugodził kierowcę w okolicy prawej skroni. Senna odniósł śmiertelny uraz głowy. Nie złamał ani jednej kości, nie miał nawet siniaka. Gdyby element zawieszenia przeleciał kilka centymetrów dalej, do garażu wróciłby o własnych siłach.

- Wyciągnęliśmy go z kokpitu, ściągnęliśmy kask i wezwaliśmy helikopter. Objawy wskazywały na śmiertelną ranę głowy. Nagle westchnął, a jego ciało rozluźniło się. Nie jestem wierzący, ale pomyślałem, że właśnie wtedy uchodzi jego dusza - wyznał później profesor Sid Watkins, główny lekarz F1, który przyjaźnił się z Ayrtonem.

1 maja mijają dokładnie 23 lata od śmierci Senny, wielkiego kierowcy, który jest historią F1.

Maciej Rowiński
Obserwuj @maciej_rowinski

W tekście wykorzystano fragmenty książki Richarda Williamsa "Wieczny Ayrton Senna".