Przed galą w Newark: Sylwetka Tomasza Adamka

Szymon Mierzyński 27 Lutego 2009, 12:00

Tomasz Adamek stał się bokserem zawodowym w 1999 roku, lecz pierwsze sukcesy (w karierze amatorskiej) odnosił już kilka lat wcześniej, m. in. dwukrotnie był mistrzem Polski seniorów. Dość szybko podjął jednak decyzję o przejściu na zawodowstwo i 13 marca stoczył pierwszą walkę. Jego rywalem był reprezentant RPA, Israel Khumalo. Polak triumfował przed czasem, rozpoczynając w ten sposób niemal 8-letnią serię zwycięstw.

Początki zawodowej kariery były dla Adamka niezwykle udane. Dość powiedzieć, że żaden z 10 jego pierwszych rywali nie dotrwał do końca pojedynku. Pierwszym pięściarzem, który przegrał z Polakiem na punkty, był Belg Rudi Lupo. Wówczas Adamek wywalczył swój pierwszy tytuł - został mistrzem interkontynentalnym federacji IBC. Nieco później na jego konto powędrowały podobne tytuły organizacji IBF (po zwycięstwie z Edem Daltonem) oraz WBO (po pokonaniu Gabraila Gabrailova).

Po 28. zwycięstwie w zawodowej karierze polski bokser otrzymał szansę zdobycia pasa mistrza świata federacji WBC w wadze półciężkiej. 21 maja 2005 roku skrzyżował rękawice z Paulem Briggsem i po niezwykle zaciętym pojedynku wygrał na mocy niejednogłośnej decyzji sędziów.

Po takim sukcesie promotorzy kontraktowali dla 29-letniego wówczas pięściarza coraz trudniejszych rywali. Po blisko pięciu miesiącach od pokonania Australijczyka, Adamek obronił swój tytuł w starciu z Niemcem Thomasem Ulrichem, nokautując go w 6. rundzie. Następnym przeciwnikiem, którego pokonał Polak, był ponownie Briggs. Australijski bokser pałał żądzą rewanżu za pierwszą walkę, lecz ponownie został skarcony.

3 lutego 2007 roku mistrz świata federacji WBC w wadze półciężkiej stracił pas, doznając pierwszej porażki w zawodowej karierze. Sposób na Polaka znalazł Chad Dawson. Amerykanin nie zdołał doprowadzić do nokautu, jednak zwyciężył na punkty w sposób bezdyskusyjny. Obserwatorzy podkreślali, że Adamek był zdecydowanie wolniejszy od rywala i nie miał szans na nawiązanie wyrównanej rywalizacji.

Po przegranej z Dawsonem "Góral" stracił zatem tytuł federacji WBC, lecz już po czterech miesiącach (9 czerwca 2007 roku) wywalczył inny pas. Dzięki znokautowaniu Luisa Andresa Pinedy Adamek został mistrzem świata organizacji IBO w wadze junior ciężkiej.

Z kolei możliwość pojedynku ze Stevem Cunninghamem dało Polakowi zwycięstwo z O'Neilem Bellem. Starcie z Jamajczykiem zakończyło się w 7. rundzie i Adamek triumfował przez techniczny nokaut. Wreszcie w grudniu ubiegłego roku "Góral" stoczył jedną z najbardziej widowiskowych walk w swojej karierze. Cunningham okazał się rywalem wymagającym i niezwykle agresywnym, ale taktyka Polaka w pełni się sprawdziła. Amerykanin trzykrotnie znalazł się na deskach, w tym raz w okresie swojej wyraźnej przewagi, gdy nadział się na zabójczy cios kontrujący Polaka. Ostatecznie Adamek triumfował po regulaminowych dwunastu rundach dzięki niejednogłośnej decyzji sędziów.

Starcie z Johnathonem Banksem, czyli pierwsza obrona tytułu mistrza świata IBF w wadze junior ciężkiej, będzie dla 32-letniego pięściarza 38. pojedynkiem w zawodowej karierze. Do tej pory Adamek odniósł 36 zwycięstw (24 przed czasem) i raz został pokonany. Jego najbliższy rywal nie doznał jeszcze ani jednej porażki i triumfował we wszystkich (20) swoich walkach.