Quinton Hosley jednak zostaje

nikt nie rozwiązuje z nim umowy, a reszta spraw między klubem a Amerykaninem to sprawy wewnątrzklubowe. Na większość pytań Rafał Czarkowski odpowiadał podobnie sugerując, że sprawy już nie ma i wszystko jest w porządku. Do głównego udziałowca klubu Janusza Jasińskiego nie udało nam się dodzwonić mimo wielokrotnych prób. W każdym razie - sprawa według klubu jest skończona. Według nas jednak po raz kolejny zawiodła polityka informacyjna klubu, kibice w dalszym ciągu tak naprawdę nie wiedzą, co się stało, a wydaje nam się, że należy im się szersze wyjaśnienie sytuacji, w której najdroższy zawodnik nagle znika z treningów. Pytania, które chcieliśmy zadać prezentujemy poniżej. Może ktoś z klubu kiedyś na nie odpowie.... 1. Czy prawdą jest, że Quinton Hosley bez poinformowania klubu opuścił czwartkowy i piątkowy trening ponieważ zaplanował lot do USA, dokąd się udał i wrócił do Polski w sobotę? 2. Czy prawdą jest, że nie dopuszczono go we wtorek do treningów właśnie w związku z tą sytuacją i rozpoczęła się wymiana dokumentów z agencją zawodnika, a obie strony próbowały się nawzajem przekonywać, kto jest winny zaistniałej sytuacji? 3. Czy prawdą jest, że Quinton Hosley i jego przedstawiciele argumentują jego brak na treningach tym, że Stelmet miał opóźnienie w płatności wokół Hosley'a? 4. Czy prawdą jest, że Q.Hosley otrzymał karę finansową od klubu? 5. Czy podczas ostatnich kilku dni, podczas wyjaśniania sprawy brano pod uwagę zwolnienie Amerykanina z klubu? 6. Jak wyobraża sobie klub dalszą współpracę trenera z zawodnikiem, który opuścił bez pozwolenia treningi drużyny? 7. Czy sytuacja, w której jedna z dwóch największych gwiazd zespołu znika nagle z treningu, a potem zostaje przywrócona do drużyny nie spowoduje popsucia się atmosfery w szatni. Proste pytania, na które nikt nie chce oficjalnie odpowiedzieć, nieoficjalnie na pytania 1-5 słychać odpowiedzi twierdzące, na 6-7 - słowa typu: zobaczymy. Niestety - jeśli chodzi o oficjalne wypowiedzi to tradycyjnie wygląda na to, że klub w momencie sytuacji kryzysowej zaczyna się zachowywać, jakby działaczy ogarniał syndrom oblężonej twierdzy. Tak jakby wszyscy życzyli źle Stelmetowi i chcieli go z niewiadomych przyczyn skrzywdzić. "Więc nic nie powiemy, nie ma sprawy" - to słychać najczęściej w trudnych momentach Stelmetu.