Nietrafiona szóstka Stelmetu

Stelmet Zielona Góra w trzy lata zdobył trzy medale. Jednak po ostatnim meczu finału z pewnością pozostał mały niedosyt, że PGE Turów Zgorzelec wywiózł z Winnego Grodu złoto. Czy nietrafione transfery Stelmetu miały wpływ na wynik?
[ad=rectangle]
Zielonogórzanie dość szybko przed sezonem 2013/14 zbudowali swój skład. Jako jedni z pierwszych pojawili się R.T. Guinn i Russell Robinson, ale też jak szybko się pojawili tak szybko opuścili zespół (wtedy jeszcze) mistrza Polski. Guinn miał być silnym punktem strefy podkoszowej, ale częściej niż w podkoszowym tłoku Amerykanin znajdował się na obwodzie i rzucał z dystansu. Warto dodać, że bez większego efektu. Gracz z przeszłością w greckim Panathinaikosie Ateny nie był zawodnikiem, który się sprawdził czy może nie wpasowano go odpowiednio w rotację zielonogórzan? Co ciekawe po odejściu ze Stelmetu Guinn trafił do izraelskiego Maccabi Ashdod, w którym zakończył sezon ze średnimi 11,5 punktu i 4,4 zbiórki.

Robinson dał się poznać w TBL jako uniwersalny obrońca w Turowie. Nadzieję co do tego zawodnika były bardzo duże, ale też wielu wątpiło czy to odpowiedni gracz do zielonogórskiej taktyki. Stelmet widział w nim zawodnika, który miał wraz z Łukaszem Koszarkiem prowadzić grę, ale niestety Robinson wydawał się być bardziej dwójką niż jedynką. Wraz z Guinnem opuścił Zieloną Górę.

Jeszcze szybciej skończyła się w Stelmecie przygoda Adriana Olivera, który podpisał przed tym sezonem dwuletnią umowę, ale w każdym momencie klub mógł zrezygnować z jego usług. Działacze pożegnali go już po miesiącu, ponieważ po tym co wnosił na treningach woleli nie ryzykować, aby dać mu szansę w meczach o stawkę.

Kolejnym zwolnionym okazał się David Barlow. Uczestnik IO w 2012 roku z reprezentacją Australii zupełnie nie sprawdził się w polskich warunkach. Miał być graczem uniwersalnym, a okazał się bardzo jednowymiarowy. Skrzydłowy zagrał ledwie w spotkaniach TBL notując skromne 3,4 punktu na mecz i na pewno nie był takim graczem jakiego szukali włodarze Stelmetu przed sezonem.

Trochę lepiej niż wymieniona czwórka wprowadził się Erving Walker. Filigranowy rozgrywający został polecony do Zielonej Góry przez Waltera Hodge'a, z którym występował w NCAA w drużynie Florida Gators. Mierzący ledwo ponad 170 cm zawodnik często szybciej biegał niż myślał i zamiast poukładania gry kiedy odpoczywał Koszarek, wnosił sporo chaosu w poczynania Stelmetu. W 15 meczach TBL rzucał średnio 6,3 punktu i rozdawał 3,3 asysty, ale nie okazał się wartościowym zmiennikiem na pozycji numer jeden.

Trzy medale w trzy sezony - przypadek Chanasa, Sroki, Stelmacha i Wiśniewskiego

Po Walkerze Stelmet skusił się na Terrella Stoglina, który według Marcusa Ginyarda miał być lepszy od Hodge'a. Nomen omen to właśnie Ginyard przyszedł później do klubu w miejsce Stoglina. Jak się okazało Stoglin "gwiazdą" nie został, ale za to miał zamiłowanie do używek, które spowodowały, że w Zielonej Górze był praktycznie na wakacjach, bo zagrał tylko w dwóch spotkaniach w TBL. Z wielkiego transferu wyszła wielka klapa, ale nikt nie spodziewał się, że zawodnik częściej niż o koszykówce będzie myślał o czymś co w naszym kraju jest zabronione...

Wiadomo, że przed sezonem praktycznie niemożliwe jest stworzenie drużyny, która skończy granie w takim samym składzie jakim zaczęła, ale wydaje się, że margines błędu w Stelmecie w sezonie 2013/14 był za duży. To kolejne doświadczenie na przyszłość i wypada tylko mieć nadzieję, że w polskich drużynach nie będzie rotacji niczym w biurach podróży.

Jesteśmy na Facebooku. Dołącz do nas!