Basso odrabia straty - relacja z Rallye Sanremo

Jubileuszowa edycja rajdu rozgrywanego w górach nieopodal liguryjskiego wybrzeża Włoch mogła wyłonić tegorocznego mistrza serii IRC. Liderujący Francuz Nicolas Vouilloz miał nad swoim najgroźniejszym rywalem Freddym Loixem aż 17 punktów przewagi, a nad trzecim w klasyfikacji duetem Włochów - Giandomenico Basso i Luką Rossettim posiadał 20 punktów przewagi. Finalnie impreza jednak nie wyłoniła zwycięzcy tegorocznych zmagań, gdyż matematyczne szanse poza Vouillozem zachował jeszcze Basso.

Trzy etapy rajdu składały się w sumie z dwunastu odcinków specjalnych podzielonych po cztery odcinki każdego dnia. Czwartkowy (25 września 2008) etap to trzy odcinki składające się na jedną pętlę oraz po przegrupowaniu najdłuższy w sezonie, nocny odcinek. Pierwsze dwie próby na swoje konto zapisał młody Umberto Scandola (Fiat Grande Punto S2000), trzeci oes to już popis lidera punktacji. Po tej trzyodcinkowej pętli liderem był Scandola przed Luką Rossettim (Peugeot 207 S2000) +16,6 sek. i Basso +17,6 sek.. Lider był dopiero szósty ze stratą 26.7 sek., a goniący go w punktacji Freddy Loix zajmował czwartą pozycję +18,5 sek.

Ostatni odcinek – tasiemiec o nazwie Ronde mający 59,99 km okazał się niestety wielkim niewypałem. Czas zmierzono jedynie pięciu złogom. Scandola odpadł po urwaniu koła, a odcinek po swojej kolizji całkowicie zablokował Sandro Sotille. Do czasu wypadku Sotille z rajdu odpadli jeszcze jadący zerówką Fabią S2000 Jan Kopecky oraz Didier Auriol i Andrea Navarra - obydwaj pożegnali się z imprezą po awarii skrzyń biegów w swoich Fiatach. Odcinek najszybciej przejechał Basso, który o blisko pół minuty był szybszy od drugiego Rossettiego. Po pierwszy etapie to właśnie Włoch otwierał stawkę wyprzedzając Rossettiego, Loixa i Vouilloza.

Drugi dzień rajdu składający się podobnie jak dwa pozostałe z czterech odcinków specjalnych również nie był zbyt udany dla organizatorów. Wypadki kolejno Roberto Marchetti (Citroen C2 R2), a następnie Bernda Casiera (VW Polo S2000) powodowały przedwczesne przerwanie odcinków specjalnych na pierwszej, porannej pętli drugiego dnia rajdu. Na szczęście czołówka rywalizowała w normalnych warunkach. Cała pętla padła łupem Basso. Na Monte Ceppo czołowa czwórka uplasowała się zgodnie z klasyfikacją po pierwszym dniu, a na San Romolo Basso wyprzedził lidera punktacji Vouilloza i po sześciu odcinkach specjalnych przewodził stawce z przewagą 46,5 sek. – drugi był Rossetti, a około piętnaście sekund za nim znajdował się Loix. Vouilloz był o kolejne pięć sekund z tyłu. Druga pętla to ponownie zwycięstwo Basso na Monte Ceppo, ale San Romolo 2 to już popis Vouilloza. Ostatecznie Basso przed ostatnim etapem wypracował 52,8 sek. przewagi nad Rossettim, 1:05,3 min. nad Loixem i 1:10,5 min. nad Vouillozem i 2:02,2 min. nad liderem Mistrzostw Europy Renato Travaglią (Fiat Grande Punto S2000).

Ostatni sobotni etap rozpoczął się od gonitwy Nico Vouilloza, który wygrał dwie pierwsze próby – San Bartolomeo przejechał szybciej o 2,3 sek. od Basso i 5,7 od Rossettiego, a na Passo Teglia był o 0,4 sek. szybszy od Navarry powracającego w systemie Superally i 2,5 od Loixa. Drugi przejazd San Bartolomeo to znowu zwycięstwo lidera rajdu, a na Passo Teglia najlepszy znowu był Vouilloz. Dzięki temu Basso, opromieniony zwycięstwem w Hiszpanii w Rajdzie Księstwa Asturii, po niespełna dwóch tygodniach drugi raz sięgnął po komplet punktów w klasyfikacji IRC. Vouilloz dzięki szaleńczej pogoni podczas ostatniego etapu zdołał przedrzeć się na drugą pozycję zrzucając z niej Rossettiego, któremu na osłodę pozostał tytuł Mistrza Włoch. Andrea Torlasco jadący trzecim Peugeotem 207 S2000 z Kronos Racing w ramach BFGoodrich Drivers Team w klasyfikacji IRC nie zachwycał i był dopiero dziewiąty w klasyfikacji IRC tracąc przeszło sześć minut do zwycięzcy.

Nasza jedyna polska załoga Michał Sołowow z Maciejem Baranem zajmując dwunastą pozycję ustanowiła nowy rekord wśród polskich załóg startujących w tej imprezie. Patrizia Sciascia jadąca jednym z Peugeotów 207 S2000 po przedostatnim odcinku zajmowała trzynaste miejsce, ale podczas ostatniego skrzywiła koło i mety ostatecznie nie osiągnęła. Także lider w ośce Elwis Chentre odpadł przez wypadek na dojazdówce. Klasyfikacja IRC 2 WD Cup padła łupem Alessandro Bettegi (Honda Civic Type R R3), który jednocześnie został liderem tej klasyfikacji na dwie rundy przed końcem.

W punktacji dzięki zwycięstwu Basso zdołał odrobić nieco dystansu do lidera punktacji Vouilloza, jednak jego szanse na tytuł wyglądają już tylko na matematyczne. Aby wyprzedzić Francuza kierowca Fiata musiałby liczyć na to, iż ten pierwszy nie zdobędzie już żadnego punktu w sezonie i jednocześnie wygrać jedną z eliminacji, a w drugiej usadowić się na co najmniej drugiej pozycji. Drugi możliwy scenariusz zdetronizowania Vouilloza zakłada, że Basso wygra obie pozostałe eliminacje, a Vouilloz nie zdobędzie w nich więcej jak dwa punkty – czyli nie będzie wyżej jak dwa razy ósmy lub raz siódmy. Patrząc jednak na tegoroczną sytuacje punktową i wyniki Vouilloza, który zawsze był na mecie trudno sobie wyobrazić, aby to nie on został królem IRC w tym sezonie.

Wyniki 50 Rallye Sanremo IRC

Punktacja IRC po Rallye Sanremo

Punktacja producentów IRC po Rallye Sanremo

Punktacja IRC 2 WD Cup po Rallye Sanremo