Wszystko zmierza w kierunku kpiny - rozmowa z Radosławem Majdanem, bramkarzem Polonii Warszawa

Artur Wiśniewski: Nie licząc ostatniego meczu z Arką Gdynia, Polonia w tym sezonie prezentuje się bardzo blado. Niepokoi to pana?

Radosław Majdan: Ostatni pojedynek poprawił atmosferę między zawodnikami. Po meczu z Arką humory są zdecydowanie lepsze, że aż przyjemniej teraz przyjechać jest na trening. Nie wyobrażam sobie, co by było, gdybyśmy polegli z Arką, ale jak się spodziewam, wkradłoby się duże zniechęcenie, bo okupujemy w końcu dół tabeli. Wierzymy w nasze utrzymanie, ale tę wiarę trzeba przenieść na czyny.

Dziennikarze swoją twórczością raczej nie pomagają wam wykaraskać się z opresji.

- Też trudno jest oczekiwać, by mieli nas jakoś szczególnie wspierać. Dziennikarze są od tego, by przedstawiać obiektywny obraz tego, co się dzieje. Niestety, widać jednak, że wszystko zmierza w kierunku jakiejś kpiny i dotyczy to zarówno programów telewizyjnych, jak i gazet. Ciągle widzę tylko naśmiewanie się ze słabości naszej ligi, a przecież ligę mamy taką, na jaką nas stać.

Czyli żurnaliści wypaczają tak naprawdę prawdziwe oblicze polskiej piłki?

- Wiele zależy tutaj właśnie od ich nastawiania. Od tego, jaką tworzą otoczkę, bo to oni poniekąd zachęcają lub zniechęcają kibiców do przychodzenia na stadion.

- Gdybyśmy na naszą murawę wypuścili jakiś angielski zespół, niekoniecznie stworzyłby piękne widowisko. Zresztą dzisiaj mamy taką tendencję, by z piłki zrobić wielkie show. Kiedyś, pamiętam, udałem się na jeden mecz Bundesligi. Nie mogę sobie przypomnieć nazwy zespołów, ale jednym z nich był chyba VfL Bochum. Spotkanie było bardzo, ale to bardzo przeciętne. Później widziałem to w telewizji i nie mogłem uwierzyć, że ktoś zrobił z tego tak wyjątkowe spotkanie.

- Warszawa jest miastem wielu przyjezdnych, którzy wracają na weekendy do swoich domów. Nie mamy też takich tradycji, jak na przykład Lech Poznań. Z kolei na Pogoń Szczecin, w której występowałem, swego czasu zaglądało po 18 czy nawet 25 tysięcy ludzi.

- Była przede wszystkim wyrazem szacunku i sympatii z naszej strony wobec kibiców. Tego typu kampanie marketingowe są potrzebne, aby zachęcić ludzi do zaglądania na Konwiktorską. Chciałbym, aby na nasz stadion przychodziło po 10 tysięcy kibiców, ale to wymaga 2-3 lat systematycznej pracy.

- (śmiech) Przyjemnie będzie przede wszystkim spojrzeć do gazety dzień później i zobaczyć, że wygraliśmy z Wisłą i mamy 3 punkty więcej. Biała Gwiazda jest najmocniejszą personalnie drużyną w naszym kraju. To, co rożni Wisłę od Lecha, to to, że umie radzić sobie z ciśnieniem.

- Byłem kiedyś zawodnikiem Wisły i wiem, że jest tam duża presja. Same zwycięstwa nie wystarczą. Chodzi też o to, by wygrywać ładnie. Jeżeli zespół nie triumfuje od trzech meczów, to robi się to bardzo niepokojące.

- Na temat trenera Kasperczaka akurat mogę się wypowiedzieć, bo to on sprowadzał mnie do Wisły i za jego kadencji zdobyliśmy dwa mistrzostwa Polski. To szkoleniowiec, który umie mobilizować i nie musi na nikogo krzyczeć. Ma charyzmę i wiedzę, a zawodnicy go szanują.

- To raczej bardzo dziwne. Zacznę od tego, że Wisła ma dobrego bramkarza, bo takim właśnie jest Mariusz Pawełek. Trenowałem z nim i wiem, że na wiele go stać. Robi się tylko wokół niego duże ciśnienie. Gdybym sam miał odpowiadać za politykę transferową w Wiśle, sprowadziłbym bramkarza gotowego z nim rywalizować. W takie testowanie i kombinowanie bym się nie bawił. Wisła wypróbowała więcej golkiperów, niż wszystkie pozostałe drużyny razem wzięte.

Wywiad przeprowadzony został przy współpracy z Jakubem Czerskim.

artur.wisniewski@sportowefakty.pl

Pomóż nam ulepszać nasze serwisy - odpowiedz na kilka pytań.