21. rocznica śmierci Andrei Fortunato

Tomasz Skrzypczyński 26 Kwietnia 2016, 11:05

Newspix / Flaga Juventusu Turyn używana przez fanów tego klubu

W dzieciństwie jego pierwszą pasją nie był futbol, tylko pływanie. To w tej dyscyplinie sportu zakochał się młody Andrea, przede wszystkim dzięki swojemu starszemu bratu Condido. Gdy jednak latem kopał piłkę na ulicach rodzimego Salerno, zwrócił na siebie uwagę Alberto Massy, włoskiego poszukiwacza talentów.

To dzięki niemu Andrea został zawodnikiem miejscowego Giovane Salerno i tam, jako lewy pomocnik pokonywał kolejne szczeble w piłkarskiej karierze. Dopiero gdy miał 17 lat odszedł do Como, gdzie szkoleniowcy postanowili cofnąć go do linii obrony. To była znakomita decyzja.

Fortunato szybko wywalczył sobie miejsce w składzie drużyny występującej w Serie B. Choć jego klub spadł po sezonie 1990/1991 do niższej klasy rozgrywkowej, to umiejętności nastolatka zostały zauważone. Najbardziej zdeterminowana w pozyskaniu zawodnika była Genoa.

Sztab szkoleniowy klubu z Ligurii postanowił wypożyczyć go na jeden sezon do Pisy, by tam młody obrońca nabrał doświadczenia. Po bardzo udanym sezonie pełnym regularnych występów Fortunato wrócił do Genoi i sezon 1992/1993 rozpoczął jako podstawowy lewy obrońca swojej drużyny.

Szybko został rewelacją całej Serie A. Dziennikarze i kibice byli zachwyceni nowoczesną grą zawodnika, który imponował nie tylko dojrzałością w defensywie, ale przede wszystkim znakomitymi rajdami i celnymi dośrodkowaniami. "Obrońca przyszłości" - Włosi rozpływali się w zachwytach nad młodym obrońcą, widząc w nim przyszłego reprezentanta kraju.

Tylko kwestią czasu był jego transfer do większego klubu niż Genoa. Już po roku gry w Serie A po zawodnika zgłosił się Juventus Turyn, któremu Fortunato kibicował od dziecka. - Jak mogłem się nie zgodzić? Od zawsze kibicowałem Juve - powiedział po transferze do stolicy Piemontu. Razem z nim ówczesny szkoleniowiec Starej Damy Giovanni Trapattoni ściągnął do klubu nie mniej utalentowanego Alessandro del Piero.

Jak bardzo liczono w Turynie na Fortunato świadczył fakt, że 22-latek otrzymał od klubu koszulkę z wiele mówiącym tam numerem "3". Wcześniej przez 13 lat należał on do legendy Juventusu, Antonio Cabriniego, jednego z najlepszych lewych obrońców w historii włoskiej piłki.

I młody chłopak z Salerno nie zawodził oczekiwań. Został podstawowym zawodnikiem zespołu, trafił także do reprezentacji Włoch. Jego umiejętnościami zachwyceni byli wszyscy, także wielki Arrigo Sacchi, który nazwał go objawieniem włoskiego futbolu i w 1993 roku dał mu szansę debiutu w Squadra Azzurra.

Fortunato miał świat u stóp. W grudniu 1993 roku strzela swojego pierwszego gola dla Juventusu. Nikt nie miał się prawa spodziewać, że było to zarazem jego ostatnie trafienie w barwach Starej Damy.