Wisła musiała wygrać lub zremisować ze Śląskiem, żeby bez względu na wynik meczu Lecha z Cracovią świętować tytuł mistrza Polski. Zadanie wykonała i to z nadwyżką. Krakowianie pokonali Śląsk i teraz świętują tytuł przyznawany najlepszej drużynie w kraju.
Już na samym początku meczu na chwilę zamarły serca fanów Wisły. Fenomenalnie z dystansu uderzył Janusz Gancarczyk, a piłka zatrzymała się na poprzeczce! Było to spore ostrzeżenie dla krakowian. W początkowym fragmencie meczu przewaga na pewno należała do gości.
W 9. minucie dali o sobie jednak znać zawodnicy Białej Gwiazdy. Patryk Małecki podał do Pawła Brożka, ten z trudnej pozycji zdecydował się na strzał. Z problemami piłkę nad poprzeczką przeniósł Wojciech Kaczmarek. Po początkowej przewadze wrocławian do głosu coraz częściej zaczęli dochodzić gospodarze. Z rzutu wolnego strzelał między innymi Marek Zieńczuk, lecz nie trafił on w światło bramki. Wiślacy mieli przewagę, ale nic z niej nie wynikało. Dobrze bronili się podopieczni Ryszarda Tarasiewicza.
W 27. minucie szał radości ogarnął już stadion w Krakowie. Niewykorzystane sytuacje się mszczą - mówi piłkarskie porzekadło. Zawodnicy Śląska na początku trafili w poprzeczkę, a Wiślacy po blisko pół godzinie gry objęli prowadzenie. Zieńczuk przeprowadził ładną akcję lewym skrzydłem, ograł Tadeusza Sochę i wrzucił piłkę w pole karne. Na długim słupku akcję zamykał Radosław Sobolewski, który ładnym strzałem umieścił ją w bramce. Chwilę później golkiper Śląska dalekim wyjściem musiał ratować swój zespół przed utratą drugiego gola.
Po zdobyciu bramki Wiślacy dalej atakowali. Aktywny był Paweł Brożek, który chciał zaliczyć dwudzieste trafienie w lidze. W 40. minucie dali o sobie znać gracze Śląska - za sprawą Marka Gancarczyka. Pomocnik zszedł z piłką ze skrzydła do środka i oddał strzał na bramkę Mariusza Pawełka. Decyzja dobra, wykonanie fatalne. Tuż przed gwizdkiem kończącym pierwszą odsłonę pojedynku z ostrego kąta strzelał jeszcze Krzysztof Ulatowski. Górą był golkiper Białej Gwiazdy.
Obydwa zespoły spokojnie rozpoczęły drugą połowę. Wiślacy atakowali i kontrolowali wydarzenia na boisku, goście ograniczyli się do gry z kontry. I to mogło przynieść bramkowy efekt. W 55. minucie bliski urwania się obrońcom krakowian był Janusz Gancarczyk. Futbolówkę w ostatniej chwili wybił mu Peter Singlar. Spotkanie mogło się podobać. Obydwie ekipy pokazywały ciekawy futbol. Na trybunach kibice pomału przygotowali się już do wielkiej fety. W 66. minucie powinno być już 2:0. Świeżo wprowadzony Piotr Ćwielong wpadł w pole karne, mógł sam strzelać, lecz wyłożył jeszcze piłkę do Zieńczuka. Ten spudłował w idealnej sytuacji.
Wrocławianie nie czekali długo by odpowiedzieć na tą akcję. Już dwie minuty później Marek Gancarczyk zagrał idealnie do Sebastiana Dudka. Ten wpadł w pole karne, przed sobą miał tylko Pawełka, strzelił i trafił w... słupek!
Krakowianie dalej stwarzali sobie sytuacje - i to coraz groźniejsze. Najlepszą obroną jest przecież atak, a gospodarze mieli czego bronić. Jednobramkowe zwycięstwo dawało im przecież tytuł Mistrzów Polski, a w tym momencie w Poznaniu Lech prowadził jeszcze z Cracovią. Gdyby Śląsk zdobył bramkę, to końcówka mogła być nerwowa... Wracając jednak do samego meczu - w 77. minucie tuż zza pola karnego strzelał Ćwielong. Fenomenalnie obronił Kaczmarek. 120 sekund później w ostatniej z możliwych chwil uderzenie Patryka Małeckiego zablokował Mariusz Pawelec.
Wrocławianie obstrzeliwali słupek i poprzeczkę, gospodarze zdobywali bramki. W 82. minucie stało się jasne, że krakowianie ponownie zostaną najlepszą drużyną w kraju. Futbolówka trafia w pole karne Śląska, pod nogi Zieńczuka wybił ją Piotr Celeban. Zieńczuk nie zastanawiał się ani chwili i uderzeniem z linii pola karnego umieścił piłkę w siatce! Po chwili opuścił on plac gry żegnany owacją na stojąco.
Wynik meczu już się nie zmienił. Przed końcem zawodów boisko opuścił jeszcze Paweł Brożek. Z murawy schodził jeszcze jako król strzelców ekstraklasy, jednak w Warszawie w ostatnich minutach gry dał o sobie znać Takesure Chinyama, który w cztery minuty zdobył dwa gole i w klasyfikacji strzelców zrównał się bramkami z Brożkiem.
Tuż przed ostatnim gwizdkiem w poprzeczkę bramki Białej Gwiazdy trafił jeszcze Tomasz Szewczuk. Nie dane było wrocławianom strzelić w sobotę gola. Sędzia po chwili zakończył spotkanie, a z głośników popłynęła melodia "We are the champions" dedykowana Mistrzom Polski - drużynie Wisły Kraków.
Wisła Kraków - Śląsk Wrocław 2:0 (1:0)
1:0 - Sobolewski 27'
2:0 - Zieńczuk 82'
Składy:
Wisła Kraków: Pawełek - Singlar, Marcelo, Głowacki, Piotr Brożek, Łobodziński (65' Ćwielong), Diaz, Sobolewski, Zieńczuk (84' Jirsak), Małecki, Paweł Brożek (88' Cantoro).
Śląsk Wrocław: Kaczmarek - Socha, Celeban, Łukasiewicz (46' Biliński), Pawelec, M. Gancarczyk (87' Klofik), Dudek, Górski, Ulatowski, J. Gancarczyk, Szewczuk.
Żółte kartki: Głowacki (Wisła).
Sędzia: Hubert Siejewicz (Białystok).
Widzów: 15 000.
Najlepszy piłkarz Wisły Kraków: Radosław Sobolewski.
Najlepszy piłkarz Śląska Wrocław: Krzysztof Ulatowski.
Piłkarz meczu: Radosław Sobolewski.
Mistrzowie Polski w piłce nożnej:
1921 - Cracovia Kraków
1922 - Pogoń Lwów
1923 - Pogoń Lwów
1924 - mistrzostw nie rozegrano
1925 - Pogoń Lwów
1926 - Pogoń Lwów
1927 - Wisła Kraków
1928 - Wisła Kraków
1929 - Warta Poznań
1930 - Cracovia Kraków
1931 - Garbarnia Kraków
1932 - Cracovia Kraków
1933 - Ruch Chorzów (Wielkie Hajduki)
1934 - Ruch Chorzów
1935 - Ruch Chorzów
1936 - Ruch Chorzów
1937 - Cracovia Kraków
1938 - Ruch Chorzów
1939 - mistrzostw nie dokończono; w tabeli prowadził Ruch Chorzów przed Wisłą Kraków i Pogonią Lwów
1946 - Polonia Warszawa
1947 - Warta Poznań
1948 - Cracovia Kraków
1949 - Wisła Kraków
1950 - Wisła Kraków
1951 - Ruch Chorzów, wicemistrz Wisła Kraków (tytuł mistrza kraju przyznano zdobywcy Pucharu Polski; w rozgrywkach ligowych kolejność była następująca - 1. Wisła, 2. Górnik Radlin, 3. Legia Warszawa, ...6. Ruch Chorzów)
1952 - Ruch Chorzów
1953 - Ruch Chorzów
1954 - Polonia Bytom
1955 - Legia Warszawa
1956 - Legia Warszawa
1957 - Górnik Zabrze
1958 - ŁKS Łódź
1959 - Górnik Zabrze
1960 - Ruch Chorzów
1961 - Górnik Zabrze
1962 - Polonia Bytom
1963 - Górnik Zabrze
1964 - Górnik Zabrze
1965 - Górnik Zabrze
1966 - Górnik Zabrze
1967 - Górnik Zabrze
1968 - Ruch Chorzów
1969 - Legia Warszawa
1970 - Legia Warszawa
1971 - Górnik Zabrze
1972 - Górnik Zabrze
1973 - Stal Mielec
1974 - Ruch Chorzów
1975 - Ruch Chorzów
1976 - Stal Mielec
1977 - Śląsk Wrocław
1978 - Wisła Kraków
1979 - Ruch Chorzów
1980 - Szombierki Bytom
1981 - Widzew Łódź
1982 - Widzew Łódź
1983 - Lech Poznań
1984 - Lech Poznań
1985 - Górnik Zabrze
1986 - Górnik Zabrze
1987 - Górnik Zabrze
1988 - Górnik Zabrze
1989 - Ruch Chorzów
1990 - Lech Poznań
1991 - Zagłębie Lubin
1992 - Lech Poznań
1993 - Lech Poznań
1994 - Legia Warszawa
1995 - Legia Warszawa
1996 - Widzew Łódź
1997 - Widzew Łódź
1998 - ŁKS Łódź
1999 - Wisła Kraków
2000 - Polonia Warszawa
2001 - Wisła Kraków
2002 - Legia Warszawa
2003 - Wisła Kraków
2004 - Wisła Kraków
2005 - Wisła Kraków
2006 - Legia Warszawa
2007 - Zagłębie Lubin
2008 - Wisła Kraków
2009 - Wisła Kraków
Medaliści mistrzostw Polski w piłce nożnej:
1921 - 1. Cracovia Kraków, 2. Polonia Warszawa, 3. Warta Poznań
1922 - 1. Pogoń Lwów, 2. Warta, (na 3. miejscu sklasyfikowana
Cracovia)
1923 - 1. Pogoń Lwów, 2. Wisła Kraków, 3. Polonia Warszawa
1924 - - mistrzostw nie rozegrano
1925 - 1. Pogoń Lwów, 2. Warta, 3. Wisła Kraków
1926 - 1. Pogoń Lwów, 2. Polonia Warszawa, 3. Warta
1927 - 1. 1. Wisła Kraków, 2. 1. FC Katowice, 3. Warta
1928 - 1. Wisła Kraków, 2. Warta, 3. Legia Warszawa
1929 - 1. Warta Poznań, 2. Garbarnia, 3. Wisła Kraków
1930 - 1. Cracovia Kraków, 2. Wisła Kraków, 3. Legia
1931 - 1. Garbarnia Kraków, 2. Wisła Kraków, 3. Legia
1932 - 1. Cracovia Kraków, 2. Pogoń Lwów, 3. Warta
1933 - 1. Ruch Chorzów (Wielkie Hajduki), 2. Pogoń Lwów, 3.
Wisła Kraków
1934 - 1. Ruch Chorzów, 2. Cracovia, 3. Wisła Kraków
1935 - 1. Ruch Chorzów, 2. Pogoń Lwów, 3. Warta
1936 - 1. Ruch Chorzów, 2. Wisła Kraków, 3. Warta
1937 - 1. Cracovia Kraków, 2. AKS Chorzów, 3. Ruch Chorzów
1938 - 1. Ruch Chorzów, 2. Warta, 3. Wisła Kraków
1939 - - mistrzostw nie dokończono. W tabeli prowadził Ruch
Chorzów przed Wisłą i Pogonią Lwów
1946 - 1. Polonia Warszawa, 2. Warta Poznań, 3. AKS Chorzów
1947 - 1. Warta Poznań, 2. Wisła Kraków, 3. AKS Chorzów
1948 - 1. Cracovia Kraków, 2. Wisła Kraków, 3. Ruch Chorzów
1949 - 1. Wisła Kraków, 2. Cracovia, 3. Lech Poznań
1950 - 1. Wisła Kraków, 2. Ruch Chorzów, 3. Lech
1951 - 1. Ruch Chorzów, 2. Wisła (tytuł mistrza kraju przyznano zdobywcy Pucharu Polski. W rozgrywkach ligowych kolejność była następująca- 1. Wisła, 2. Górnik Radlin, 3. Legia. Ruch zajął 6 miejsce)
1952 - 1. Ruch Chorzów, 2. Polonia Bytom, 3. Cracovia
1953 - 1. Ruch Chorzów, 2. Wawel Kraków, 3. Wisła Kraków
1954 - 1. Polonia Bytom, 2. ŁKS Łódź, 3. Ruch Chorzów
1955 - 1. Legia Warszawa, 2. Zagłębie Sosnowiec, 3.Ruch Chorzów
1956 - 1. Legia Warszawa, 2. Ruch Chorzów, 3. Lechia Gdańsk
1957 - 1. Górnik Zabrze, 2. Gwardia Warszawa, 3. ŁKS
1958 - 1. ŁKS Łódź, 2. Polonia Bytom, 3. Górnik Zabrze
1959 - 1. Górnik Zabrze, 2. Polonia Bytom, 3. Gwardia
1960 - 1. Ruch Chorzów, 2. Legia, 3. Górnik Zabrze
1961 - 1. Górnik Zabrze, 2. Polonia Bytom, 3. Legia
1962 - 1. Polonia Bytom, 2. Górnik Zabrze, 3. Zagłębie Sosnowiec
1963 - 1. Górnik Zabrze, 2. Ruch Chorzów, 3. Zagłębie Sosnowiec
1964 - 1. Górnik Zabrze, 2. Zagłębie Sosnowiec, 3. Odra Opole
1965 - 1. Górnik Zabrze, 2. Szombierki Bytom, 3. Zagłębia
Sosnowiec
1966 - 1. Górnik Zabrze, 2. Wisła Kraków, 3. Polonia Bytom
1967 - 1. Górnik Zabrze, 2. Zagłębie Sosnowiec, 3. Ruch Chorzów
1968 - 1. Ruch Chorzów, 2. Legia, 3. Górnik Zabrze
1969 - 1. Legia Warszawa, 2. Górnik Zabrze, 3. Polonia Bytom
1970 - 1. Legia Warszawa, 2. Ruch Chorzów, 3. Górnik Zabrze
1971 - 1. Górnik Zabrze, 2. Legia, 3. Zagłębie Wałbrzych
1972 - 1. Górnik Zabrze, 2. Zagłębie Sosnowiec, 3. Legia
1973 - 1. Stal Mielec, 2. Ruch Chorzów, 3. Gwardia Warszawa
1974 - 1. Ruch Chorzów, 2. Górnik Zabrze, 3. Stal Mielec
1975 - 1. Ruch Chorzów, 2. Stal Mielec, 3. Śląsk Wrocław
1976 - 1. Stal Mielec, 2. GKS Tychy, 3. Wisła Kraków
1977 - 1. Śląsk Wrocław, 2. Widzew Łódź, 3. Górnik Zabrze
1978 - 1. Wisła Kraków, 2. Śląsk Wrocław, 3. Lech Poznań
1979 - 1. Ruch Chorzów, 2. Widzew, 3. Stal Mielec
1980 - 1. Szombierki Bytom, 2. Widzew, 3. Legia
1981 - 1. Widzew Łódź, 2. Wisła Kraków, 3. Szombierki
1982 - 1. Widzew Łódź, 2. Śląsk Wrocław, 3. Stal Mielec
1983 - 1. Lech Poznań, 2. Widzew, 3. Ruch Chorzów
1984 - 1. Lech Poznań, 2. Widzew, 3. Pogoń Szczecin
1985 - 1. Górnik Zabrze, 2. Legia, 3. Widzew
1986 - 1. Górnik Zabrze, 2. Legia, 3. Widzew
1987 - 1. Górnik Zabrze, 2. Pogoń Szczecin, 3. GKS Katowice
1988 - 1. Górnik Zabrze, 2. GKS Katowice, 3. Legia
1989 - 1. Ruch Chorzów, 2. GKS Katowice, 3. Górnik Zabrze
1990 - 1. Lech Poznań, 2. Zagłębie Lubin, 3. GKS Katowice
1991 - 1. Zagłębie Lubin, 2. Górnik Zabrze, 3. Wisła Kraków
1992 - 1. Lech Poznań, 2. GKS Katowice, 3. Widzew
1993 - 1. Lech Poznań, 2. Legia, 3. ŁKS
1994 - 1. Legia Warszawa, 2. GKS Katowice, 3. Górnik Zabrze
1995 - 1. Legia Warszawa, 2. Widzew, 3. GKS Katowice
1996 - 1. Widzew Łódź, 2. Legia, 3. Hutnik Kraków
1997 - 1. Widzew Łódź, 2. Legia, 3. Odra Wodzisław
1998 - 1. ŁKS Łódź, 2. Polonia Warszawa, 3. Wisła Kraków
1999 - 1. Wisła Kraków, 2. Widzew, 3. Legia
2000 - 1. Polonia Warszawa, 2. Wisła Kraków, 3. Ruch Chorzów
2001 - 1. Wisła Kraków, 2. Pogoń Szczecin, 3. Legia
2002 - 1. Legia, 2. Wisła Kraków, 3. Amica Wronki
2003 - 1. Wisła Kraków, 2. Groclin Grodzisk Wlkp., 3. Dospel
Katowice
2004 - 1. Wisła Kraków, 2. Legia, 3. Amica Wronki
2005 - 1. Wisła Kraków, 2. Groclin Grodzisk Wlkp., 3. Legia
2006 - 1. Legia, 2. Wisła Kraków, 3. Zagłębie Lubin
2007 - 1. Zagłębie Lubin, 2. BOT GKS Bełchatów, 3. Legia Warszawa
2008 - 1. Wisła Kraków, 2. Legia Warszawa, 3. Groclin Dyskobolia
Grodzisk Wlkp.
2009 - 1. Wisła Kraków, 2. Legia Warszawa, 3. Lech Poznań