Oldboj debiutantem? W Ekstraklasie to możliwe!

Krzysztof Kaczmarczyk

Urodzony 29 czerwca 1980 roku pomocnik Termaliki Bruk-Bet Nieciecza zadebiutował w Ekstraklasie 20 lipca w meczu 1. kolejki z Piastem Gliwice (0:1), mając 35 lat i 21 dni, czyli będąc już oldbojem. Co ciekawe, spośród wszystkich 14 piłkarzy, z usług których w historycznym dla Słoników spotkaniu skorzystał trener Piotr Mandrysz, tylko najstarszy w zespole Kaczmarczyk nie miał na koncie ani jednego występu w Ekstraklasie. [ad=rectangle] Leciwy debiutant trafił do Niecieczy latem 2012 roku z I-ligowej Olimpii Elbląg. Transfer ten budził spore zdziwienie, bowiem 32-letni wówczas Kaczmarczyk miał za sobą tylko cztery sezony gry w I lidze, podczas gdy Termalica ściągała wówczas piłkarzy z dużym ekstraklasowym doświadczeniem. Wychowanek Polonii Słubice obronił się jednak swoją grą i z jego usług chętnie korzystali Kazimierz Moskal oraz Dusan Radolsky i korzysta teraz Piotr Mandrysz.

Zbigniew Boniek stanie na czele UEFA?

Źródło: TVN24/x-news

Zaliczając pierwszy występ w Ekstraklasie w wieku 35 lat i 21 dni, Kaczmarczyk został czwartym najstarszym debiutantem w XXI wieku, a drugim najstarszym, licząc tylko zawodników z pola. Kto jeszcze poznał smak Ekstraklasy dopiero, gdy był już po "30"?

Grzegorz Jurczyk

Rosły stoper podobnie jak Krzysztof Kaczmarczyk, trafił do Ekstraklasy na stare lata, awansując do niej ze swoją drużyną. W sezonie 2006/2007 Grzegorz Jurczyk wywalczył z Polonią Bytom promocję do najwyższej klasy rozgrywkowej i zadebiutował w niej 28 lipca 2007 roku, mając 31 lat i 356 dni.

Jego przygoda z Ekstraklasą trwała tylko jedną rundę - w przerwie zimowej sezonu 2007/2008 z jego usług zrezygnował Michał Probierz, który wtedy objął zespół z Olimpijskiej 2. Jurczyk wylądował w III-ligowym wówczas Przeboju Wolbrom, a po trzech latach przeniósł się do IKS-u Olkusz.

Grzegorz Jurczyk w Ekstraklasie:

Paweł Gamla

Rok po Grzegorzu Jurczyku w Ekstraklasie zameldował się Paweł Gamla, który awansował do niej z Piastem Gliwice, którego był kapitanem i w dwóch pierwszych sezonach gliwiczan w najwyższej lidze był ich podstawowym zawodnikiem. Ekstraklasowy debiut zaliczył w meczu z Cracovią trzy dni po 32. urodzinach i okrasił go bramką. Jego bilans w Ekstraklasie zamknął się na 44 występach. Po spadku Piasta z Ekstraklasy grał przy Okrzei 20 jeszcze rok, a potem występował w Polonii Bytom, Ruchu Zdzieszowice i LZS-ie Leśnica.

Paweł Gamla w Ekstraklasie:

Tomasz Salamoński

Tomasz Salamoński to kolejny leciwy nowicjusz, który sam wywalczył sobie awans do elity. W Ekstraklasie zameldował się w sezonie 2004/2005 z Zagłębiem Lubin, ale na występ w niej czekał aż do maja 2005 roku, gdy liczył już sobie 32 lata i 204 dni. Zagrał w Ekstraklasie tylko trzy razy, a przed sezonem 2006/2007 wrócił do Górnika Polkowice, z którym był związany jeszcze przez sześć lat.

Tomasz Salamoński w Ekstraklasie:

Maciej Kudrycki

Maciej Kudrycki w przeciwieństwie do większości zawodników tego zestawienia trafił do Ekstraklasy jako bohater transferu, gdy w 2008 roku przeniósł się z III-ligowego ŁKS-u Łomża do Jagiellonii Białystok. W Ekstraklasie zagrał tylko raz: w meczu 26. kolejki sezonu 2007/2008 z Zagłębiem Lubin musiał zastąpić w bramce ukaranego czerwoną kartką Jacka Banaszyńskiego. Zagrał w lidze tylko 78 minut, a zdążył puścić pięć bramek. A wszystko w "chrystusowym" wieku 33 lat 217 dni.

Maciej Kudrycki w Ekstraklasie:

Dariusz Kapciński

Dariusz Kapciński awansował do Ekstraklasy ze Szczakowianką Jaworzono w 2002 roku, a ekstraklasowy debiut zaliczył, mając 34 lata i 158 dni, gdy beniaminek z Jaworzna podjął na inaugurację sezonu 2002/2003 legendarną "kasperczakowską" Wisłę Kraków (1:1). Przygoda Szczakowianki i Kapcińskiego z Ekstraklasą trwała tylko rok, a po spadku z elity grał już tylko amatorsko.

Dariusz Kapciński w Ekstraklasie:

Dariusz Ulanowski

Filigranowy pomocnik w dniu ligowego debiutu miał na karku 34 lata i 226 dni. W Ekstraklasie znalazł się dzięki awansowi wywalczonemu w barwach Arki Gdynia. Choć trafił do elity już w wieku 34 lat, zdążył rozegrać w Ekstraklasie aż 54 spotkania, a w międzyczasie zaliczyć jeszcze z Arką karną degradację do I ligi i powrót na salony.

Dariusz Ulanowski w Ekstraklasie:

Sergiusz Prusak

- To fajne zwieńczenie mojej przygody z piłką. Ekstraklasa w porównaniu z I ligą to jak Liga Mistrzów! - mówił po pierwszych występach w Ekstraklasie bramkarz Górnika Łęczna. "Serek" zadebiutował w Ekstraklasie 30 sierpnia 2014 roku, mając 35 lat i 121 dni!

Z Górnikiem jest związany od 2010 roku, a wcześniej przez 9,5 sezonu występował we Flocie Świnoujście. - Przychodząc do Górnika Łęczna, miałem nadzieję na to, że zagram jeszcze w Ekstraklasie, bo ten klub zawsze walczył o awans. Długo się nie udawało, ale w końcu udało się zebrać fajny zespół, trener Szatałow chwycił nas za pyski i awansowaliśmy - wspomina Prusak i dodaje: - Jestem szczęśliwy, że mogę grać na takich stadionach. Żal tylko trochę, że zaraz będę kończył grę w piłkę, bo chciałoby się tak grać przez lata.

Sergiusz Prusak w Ekstraklasie:

Grzegorz Żmija

Przez 12 sezonów z przerwami na grę m.in. w Ostrovii Ostrów Wielkopolski i Włókniarzu Kietrz był związany z Polonią Bytom, z którą w 2007 roku awansował do Ekstraklasy.

28 lipca 2007 roku zadebiutował w barwach Polonii w elicie, a w dniu debiutu ten urodzony 21 listopada 1971 roku bramkarz liczył sobie 35 lat i 249 dni. Jego przygoda z Ekstraklasą skończyła się na ośmiu występach, gdy stracił miejsce w bramce na rzecz Marcina Suchańskiego, a w przerwie zimowej sezonu 2007/2008 podzielił los wspomnianego Grzegorza Jurczyka, gdy zrezygnował z niego Michał Probierz.

Grzegorz Żmija w Ekstraklasie:

Marek Grabowski

Absolutny rekordzista, jeśli chodzi o późny debiut w polskiej ekstraklasie. Wychowanek Metalu Grodków zadebiutował w najwyższej klasie rozgrywkowej 21 lipca 2001 roku, mając na karku... 37 lat i 182 dni! W kadrze I zespołu Śląska był wówczas urodzony w 1984 roku Radosław Janukiewicz, którego Grabowski mógłby być ojcem i nikogo by to nie dziwiło.   Przed sezonem 2001/2002 dość niespodziewanie z II-ligowego Polaru Wrocław przeniósł się za miedzę do ekstraklasowego Śląska, który prowadził Marian Putyra, i wystąpił w trzech pierwszych meczach sezonu, ale gdy z WKS-u zwolniono Putyrę, końca dobiegła też przygoda Grabowskiego z klubem z Oporowskiej.

Jeszcze w sierpniu 2001 roku wrócił do Polaru, ale bogatszy o ekstraklasowe doświadczenie. Wiosną 2004 roku wrócił do III-ligowego Śląska, ale zagrał tylko... w przegranych przez Śląsk barażach o awans do II ligi. Prawda, że dziwna historia?

Marek Grabowski w Ekstraklasie: