Plebiscyt WP SportoweFakty: wybierz lewego obrońcę wszech czasów

W minionym tygodniu wystartował plebiscyt WP SportoweFakty na Reprezentację Polski Wszech Czasów. Przez cały grudzień będziemy prezentować sylwetki najlepszych polskich piłkarzy w historii na poszczególnych pozycjach. Spośród nich wybierzecie tych, którzy znajdą się w "11" wszech czasów.

Po golkiperach, prawych obrońcach i stoperach przyszedł czas na lewych obrońców. W czasach, gdy w reprezentacji Polski w tej roli muszą występować zawodnicy przekwalifikowani z innych pozycji, jak Artur Jędrzejczyk czy Maciej Rybus, przypominamy, że dawniej nie mieliśmy problemu z obsadą miejsca na lewej stronie defensywy.

Poznajcie kandydatów i oddajcie głos w ankiecie, której wyniki poznacie 25 grudnia.

Zygmunt Anczok

Podczas MS 1974 reprezentacja Polski była osłabiona brakiem nie tylko Włodzimierza Lubańskiego, ale też Zygmunta Anczoka. Zawodnik Górnika Zabrze, według wielu absolutnie najlepszy lewy obrońca w historii polskiego futbolu, był graczem pierwszej "11" zespołu Kazimierza Górskiego, ale na mundialu w RFN-ie zabrakło go z powodu kontuzji kości śródstopia.

Z urazem, który odnawiał mu się łącznie cztery razy, walczył już od 1972 roku, ale ostatecznie nie wygrał. Gdy jego koledzy z legendarnej drużyny Kazimierza Górskiego świętowali zdobycie srebrnego medalu MŚ, on oswajał się z myślą o zakończeniu kariery. Na emeryturę musiał przejść już w wieku 28 lat.

Złoty medalista IO 1972, który rok wcześniej wziął udział w pożegnalnym meczu Lwa Jaszyna. Poza nim z Polaków tego zaszczytu dostąpił jedynie Lubański.

Zygmunt Anczok w reprezentacji Polski:

ZOBACZ WIDEO Higuain bohaterem derbów. Zobacz skrót meczu Torino FC - Juventus Turyn [ZDJĘCIA ELEVEN SPORTS]

Adam Musiał

Kontuzje Zygmunta Anczoka sprawiły, że podstawowym lewym obrońcą w zespole Kazimierza Górskiego stał się Adam Musiał i to właśnie piłkarz będący żywą legendą Wisły Kraków uzupełniał blok defensywny Biało-Czerwonych podczas meczach MŚ 1974. Słynął z niesamowitej ambicji, wielkiej waleczności i żelaznego zdrowia, którymi nadrabiał niedostatki.

Adam Musiał w reprezentacji Polski:

Marek Ostrowski

Na MŚ 1978 i 1982 Polska pojechała bez typowego lewego obrońcy wysokiej klasy, ale już na mundialu w 1986 roku Antoni Piechniczek miał w kadrze Marka Ostrowskiego, czyli jednego z najlepszych piłkarzy w historii Pogoni Szczecin. Wychowanek Wisły Płock w latach 1981-1987 zagrał w reprezentacji Polski łącznie 37 razy.

Marek Ostrowski w reprezentacji Polski:

Dariusz Wdowczyk

Przed MŚ 1986 Antoni Piechniczek postawił na Marka Ostrowskiego kosztem Dariusza Wdowczyka, któremu tym samym przeszła koło nosa szansa na jedyny w karierze występ na mundialu. Po turnieju w Meksyku, gdy reprezentację przejął Wojciech Łazarek, "Wdowiec" został podstawowym lewym obrońcą drużyny narodowej, a i Andrzej Strejlau chętnie na niego stawiał. Jego czas w reprezentacji dobiegł końca, gdy do głosu doszło pokolenie olimpijczyków z Barcelony.

Dariusz Wdowczyk w reprezentacji Polski:

Marek Koźmiński

Miejsce Dariusza Wdowczyka na lewej obronie reprezentacji Polski zajął Marek Koźmiński. Krakowianin zadebiutował w kadrze po IO 1992, na których sięgnął z drużyną Janusza Wójcika po srebrny medal, już jako zawodnik Udinese. We włoskiej Serie A grał dokładnie 10 lat i tyle też trwała jego przygoda z reprezentacją. Zrezygnował z gry w kadrze po MŚ w Japonii i Korei Południowej. Występ w azjatyckim mundialu był zwieńczeniem jego kariery.

Marek Koźmiński w reprezentacji Polski:

Tomasz Rząsa

Wychowanek Cracovii zaczynał karierę jako napastnik, a lewego obrońcę zrobił z niego dopiero w 1999 roku Leo Beenhakker. Holender ściągnął do Feyenoordu grającego w ataku Tomasza Rząsę pod warunkiem, że ten zgodzi się zająć miejsce na lewej stronie defensywy. I to był strzał w "10", bo jako obrońca Rząsa zaistniał w reprezentacji Polski.

Zadebiutował w kadrze w 1994 roku jako napastnik i w debiucie strzelił nawet gola, ale na kolejny występ w drużynie narodowej czekał sześć lat i wrócił do reprezentacji właśnie jako defensor. Był członkiem drużyny Jerzego Engela, która awansowała na MŚ 2002, ale podstawowym zawodnikiem stał się dopiero po mundialu, gdy z gry w reprezentacji zrezygnował Marek Koźmiński. U Zbigniewa Bońka i Pawła Janasa był numerem jeden, ale ten drugi niespodziewanie zrezygnował z niego przed MŚ 2006. To był koniec reprezentacyjnej kariery Rząsy.

Tomasz Rząsa w reprezentacji Polski: