9 
A wszystko zaczęło się koszmarnie. Dwanaście lat temu w Atenach Usain Bolt zajął dopiero piąte miejsce w swoim biegu eliminacyjnym na 200 metrów i nie zdołał zakwalifikować się do dalszej rywalizacji. Wówczas 18-letni sprinter wrócił do kraju zdruzgotany. Zaprzepaścił swoją szansę i pobiegł o ponad sekundę wolniej niż ustanowiony przez niego w tym samym roku rekord świata juniorów.
Cztery lata później w Pekinie został już królem sprintu. Jamajczyk zgarnął trzy złote medale, bo zdecydował się również na start na 100 metrów i sztafecie 4x100 m. Gdyby tego było mało, we wszystkich biegach ustanawiał... rekord olimpijski i świata. Znakomity zawodnik zdeklasował rywali w nieziemskim stylu.
Zresztą od tamtej pory tylko dwa razy nie wygrał na wielkiej imprezie. W 2011 roku na mistrzostwach świata w Daegu wykluczył się sam - popełnił falstart i został zdyskwalifikowany. Natomiast w ubiegłym roku zajął drugie miejsce w sztafecie 4x100 m na mistrzostwach świata sztafet.
W Rio de Janeiro Bolt zwieńczył olimpijską karierę w swoim stylu. Pojawił się w blokach startowych, ruszył i zostawił daleko w tyle rywali. Wygrywał z uśmiechem na twarzy, wciąż ciesząc się ze sportowej rywalizacji. Zgarnął kolejne trzy złota i wyrównał osiągnięcie legendarnego fińskiego długodystansowca - Paavo Nurmiego. To dwaj najbardziej utytułowani lekkoatleci w historii igrzysk.
Niespełna 30-letni Jamajczyk (w niedzielę będzie obchodził urodziny) w ciągu ośmiu lat zbudował sobie pomnik ze złota. Zapewne długo nie zobaczymy na igrzyskach tak wybitnego sprintera. Na takie perły trafia się raz w życiu. Bolt jest już żywą legendą, ikoną lekkoatletyki. Aż trudno uwierzyć, że po niepowodzeniu w Atenach marzył tylko o jednym złocie.
ZOBACZ WIDEO "Policja traktuje nas jak zwierzęta, bo jesteśmy czarni" (źródło TVP)
{"id":"","title":""}
Rozwiń odpowiedzi (1) 
