Droga do Final Eight: Bułgaria

Jacek Pawłowski 05.07.2011, 16:00

Reprezentacja Bułgarii do rozgrywek Ligi Światowej przystępowała jako jedna z niewielu drużyn w najsilniejszym składzie. Wydawało się, że podopieczni Radostina Stojczewa powinni bez kłopotu zapewnić sobie awans. Uczynili to, ale w kiepskim stylu.

W tym artykule dowiesz się o:

Liga Narodów

Wiele hałasu i nic

Trzy wygrane z Kubą przed rozpoczęciem rozgrywek Ligi Światowej miały być sygnałem, że zespół z Bułgarii powrócił do świetnej formy sprzed kilku lat, kiedy to zdobył brązowy medal mistrzostw świata. Apetyty na sukces dodatkowo wzmagały informacje o problemach kadrowych w obozie rywali oraz dobra forma podopiecznych Radostina Stojczewa, do których pomimo wcześniejszych zapowiedzi o absencji dołączył Władimir Nikołow. Jeśli dodać do tego problemy kadrowe Niemców, którzy nie mogli skorzystać z kilku podstawowych zawodników, organizacyjne Japończyków to wydawać się mogło, że tylko Rosja będzie w stanie przeszkodzić Bułgarom na drodze do Final Eight.

Bułgarzy jako jedni z niewielu do rywalizacji przystąpili w optymalnym zestawieniu

Jak po grudzie

Już pierwszy mecz rozgrywek grupowych pokazał, że wygrane w meczach sparingowych nad Kubą były nie tyle wynikiem dobrej formy Bułgarów, co słabszej dyspozycji rywali. W potyczkach z Niemcami, którzy przed rozpoczęciem turnieju doznali osłabienia na kluczowych pozycjach siatkarze z Bałkanów zdołali wygrać zaledwie jeden raz tocząc przy okazji dwa ciężkie pojedynki. W kolejnych meczach również trudno było doszukiwać się poprawy. Brakowało szczególnie lidera, który w trudnych momentach poderwałby zespół do walki. Był co prawda Matej Kazijski, ale w meczach z Rosją i on nie błyszczał zdobywając zaledwie 18 punktów w dwóch meczach. To było zdecydowanie za mało, aby nawiązać walkę ze Sborną.

O tym jak ważne jest posiadanie w składzie lidera przekonali się Bułgarzy w wyjazdowym meczu z Niemcami, który był dla nich o tyle ważny, że aby myśleć realnie o awansie do turnieju finałowego podopieczni Radostina Stojczewa musieli wygrać co najmniej jeden raz. Mimo fenomenalnej postawy Tsvetana Sokołowa, który w pierwszym meczu zdobył 33 punkty wygrać udało się dopiero w drugim podejściu. Kto wie, czy nie był to jednak przełomowy moment dla brązowych medalistów mistrzostw świata z 2006 roku. Tydzień później bowiem stoczyli oni bój z niepokonaną Rosją i byli o krok od zgarnięcia kompletu zwycięstw. Ostatecznie wygrali 3:1 i przegrali 2:3, ale tymi spotkaniami zasygnalizowali, że nie można ich jeszcze skazywać na pożarcie.

Tsvetan Sokołow nowym liderem?

Przez wiele lat wydawało się, że pozycja lidera w zespole Bułgarii zarezerwowana jest dla Mateja Kazijskiego. Tegoroczne rozgrywki pokazują jednak, że miano lidera na swoje barki przejął Tsvetan Sokołow. To dzięki niemu w dużej mierze zespół Radostina Stojczewa może nadal myśleć o poprawieniu najlepszego miejsca w historii występów w Lidze Światowej (4 mjsc. w 1994 roku). Atakujący reprezentacji w klasyfikacji na najlepiej punktujących zawodników zajął wysoką siódmą lokatę, podczas gdy jego kolega Matej Kazijski był zaledwie 26. To jednak pokazuje jak zróżnicowany jest poziom gry w zespole. Kto wie, być może jeżeli pozostałym zawodnikom uda się choć w części nawiązać do skuteczności swojego lidera, drużyna będzie w stanie walczyć o najwyższe cele. W wygranym starciu z Rosją z bardzo dobrej strony zaprezentowali się także Todor Aleksiew i Teodor Todorow. Podobnie było w drugim meczu przegranym po tiebreaku. Jeżeli więc Bułgarzy marzą o włączeniu się do walki o najwyższe cele muszą nie tylko liczyć na swoich liderów, ale również aktywnie ich wesprzeć.