Marcin Olczyk: (Po)morze małych, włoskich cudów
Piękny sen kibiców piłki siatkowej w Trójmieście trwa w najlepsze. Co jeszcze wyczarują w tym sezonie magicy ze słonecznej Italii?
Zeszły sezon dla volleya na Pomorzu nie był zbyt udany. Panowie z Lotosu Trefla Gdańsk zaliczyli kolejny bardzo słaby rok, zakończony lokatą nie tyle poniżej oczekiwań, ale wręcz poniżej poziomu przyzwoitości. W przypadku pań z PGE Atomu Trefla Sopot o porażce mówić oczywiście nie można, bo rzutem na taśmę wdrapały się na ligowe podium, ale trudno powiedzieć, czy dokonałyby tego, gdy w meczach o brąz wciąż prowadzone były przez Teuna Buijsa. Na szczęście dla zespołu Holender poddał się po półfinale i udało się uratować sezon, choć apetyty w Sopocie były na pewno większe, zwłaszcza że PGE Atom był obrońcą tytułu i w półfinale nie wpadł na potężny już wtedy Chemik Police.
W obu klubach musiało dojść do zmian. Zdecydowanie większe, wręcz rewolucyjne dokonały się w Gdańsku, gdzie z poprzedniego składu nie został prawie nikt. Zadanie budowy nowej drużyny powierzono doskonale znanemu w Polsce Andrei Anastasiemu któremu nadmorski klimat i możliwości klubu tak przypadły do gustu, że postanowił zejść z selekcjonerskiej ścieżki i skusił się na pracę z drużyną, która miała być wielką niewiadomą. W Sopocie także postawiono na włoską myśl szkoleniową. Dla PGE Atomu Trefla nie była to jednak nowość, ponieważ na ligowy szczyt zespół ten wprowadzał nie tak dawno temu Alessandro Chiappini. Ryzyko nie było więc duże, zwłaszcza że pracy z Atomówkami podjął się znakomity fachowiec, który wcześniej pracował w Foppapedretti Bergamo i Eczacibasi Vitra Stambuł, zbierając w międzyczasie niezwykle cenne doświadczenie w sztabie kolejnych selekcjonerów reprezentacji Włoch.
Ciut lepszy start zanotował chyba Anastasi, którego zbudowany naprędce zespół od początku sezonu pewnie kroczył od zwycięstwa do zwycięstwa, a pierwszą porażkę zanotował dopiero w 9. kolejce. Podopieczne Micellego rozkręcały się powoli, sporo meczów z solidnymi ligowcami wygrywały, ale dopiero po tie-breakach, ale w 8. serii spotkań na własnym terenie rozbite zostały przez Polski Cukier Muszyniankę Muszyna. Atomówki z meczu na mecz grały jednak coraz lepiej. Ich opiekun spokojnie dogrywał wszystkie elementy, opierając zresztą zespół na Polkach, które pod jego kierownictwem "rosły" siatkarsko, aż miło było patrzeć. Runda rewanżowa sezonu zasadniczego Orlen Ligi w wykonaniu sopocianek była już niemal idealna. Zawodniczki z Pomorza szybko wyprzedziły w tabeli Mineralne, a w pewnym momencie wydawało się, że zagrozić mogą nawet Chemikowi. Co nie udało się na razie w lidze, dość nieoczekiwanie nastąpiło w najważniejszym dotychczas momencie sezonu - Final Four Pucharu Polski.
Ostatnio Lorenzo Micelli nie ma zbyt wielu powodów do zmartwień. Jak będzie na koniec sezonu?
Były selekcjoner reprezentacji Polski do sportowych cudów kibiców w naszym kraju zdążył już przyzwyczaić
Jak na niespełna rok pracy dwóch włoskich fachowców w Trójmieście, ponadprzeciętnych osiągnięć uzbierało się dość dużo, a to oczywiście nie koniec i kolejne sukcesy wydają się być jedynie kwestią czasu. Anastasi niedawno przedłużył umowę. Micelli z Sopotu też nigdzie się raczej nie wybiera. Włoska myśl szkoleniowa czuje się nad naszym morzem naprawdę dobrze. Czy obaj przybysze z Półwyspu Apenińskiego wprowadzą trwałe zmiany w krajobrazie trójmiejskiej (i polskiej) siatkówki?
Marcin Olczyk
