Polska myśl szkoleniowa minęła się z Pucharem Polski

Monika Skrzyniarz-Gwizdała 19 Stycznia 2017, 07:27

• "Naj" turnieju finałowego Pucharu Polski

W tym roku do grona najlepszych zakwalifikowała się ZAKSA Kędzierzyn-Koźle pod dowództwem Ferdinando De Giorgiego, PGE Skra Bełchatów prowadzona przez Philippe'a Blaina, Jastrzębski Węgiel kierowany przez Marka Lebedewa oraz Lotos Trefl Gdańsk pod wodzą Andrei Anastasiego.

Brak trenera z Polski w tegorocznym Final Four jest pierwszą sytuacją tego typu od kiedy PZPS dzieli rolę organizatora rozgrywek z PLPS-em, czyli 2000 roku. Co więcej, jest potwierdzeniem trendu, który od paru lat panuje w PlusLidze. Kluby, nawet te z niższej półki, chętniej sięgają po zagranicznych trenerów. Polscy szkoleniowcy przegrywają tę rywalizację z kretesem. Z czołówki jedynie Asseco Resovia Rzeszów prowadzona jest przez rodzimego trenera - Andrzeja Kowala.

W efekcie, gdy jesienią minionego roku PZPS poszukiwał nowego opiekuna dla kadry, do konkursu nie zgłosił się żaden szkoleniowiec z Polski. Jeśli jednak popatrzymy na dokonania polskich trenerów z młodego pokolenia, trudno się temu dziwić. Kariera Świderskiego w tej roli szybko się zakończyła i obecnie jest on prezesem ZAKSY. Krzysztof Stelmach po długoletniej pracy w Kędzierzynie-Koźlu, teraz jest jedynie asystentem w PGE Skrze. Nadzieją na lepsze jutro może być Jakub Bednaruk, mający dobre podejście do młodych zawodników, a Piotr Gruszka, wciąż jest niewiadomą w kwestii szkoleniowca. Obecnie prowadzi GKS Katowice, który osiąga w tym sezonie dobre wyniki w lidze. Podobno Gruszka ma być jednym z asystentów Ferdinando De Giorgiego w polskiej kadrze.

Warto też zauważyć, że nie wszyscy polscy siatkarze z przeszłością reprezentacyjną, którzy w ostatnich latach kończyli kariery i mogli zająć się szkoleniem, zdecydowali się na taki krok. Paweł Papke wybrał rolę działacza w PZPS, a Łukasz Kadziewicz czy Krzysztof Ignaczak realizują się obecnie jako telewizyjni eksperci.