Liga Narodów: kadra Heynena w liczbach. Czas na przyjmujących

Testy, wszędzie testy

Wielkie sprawdzanie potencjału polskich siatkarzy w pierwszym roku pracy Vitala Heynena objęło także graczy występujących na przyjęciu. Po tygodniach fazy grupowej (obejmującej nie tylko walkę z przeciwnikami na parkiecie, ale i przyzwyczajanie się do wędrownego stylu życia) oraz finałach Ligi Narodów wiemy, że testy Belga pomyślnie przeszła czwórka graczy: Michał Kubiak, Artur Szalpuk, Aleksander Śliwka i Bartosz Kwolek. Bartosz Bednorz nie znalazł u selekcjonera takiego samego uznana co wyżej wymienieni, a Mateusz Mika został wykluczony z rywalizacji o mundial przez zapalenie wyrostka robaczkowego. Na zgrupowaniu w Zakopanem pojawi się także Tomasz Fornal, ale głównie w charakterze kadrowej inwestycji w przyszłość.

Pytań przed startem następcy cyklu Ligi Światowej było całkiem sporo. Czy Michał Kubiak, będący na cenzurowanym po nieudanych mistrzostwach Europy, udowodni swoją przydatność dla drużyny narodowej? Jak obciążenia turniejowe zniesie Artur Szalpuk, najwierniejszy żołnierz Heynena w kampanii Ligi Narodów? Ile możliwych wariantów linii przyjęcia można posłać w bój z najlepszymi drużynami świata i które z nich się sprawdzą, a które otrzymają bolesną lekcję siatkówki na najwyższym poziomie?

Poznaliśmy część odpowiedzi na te pytania, nie wszystkie z nich nam się spodobały (zwłaszcza po finałach w Lille). Dzięki uprzejmości Roberta Kaźmierczaka, statystyka Biało-Czerwonych, otrzymaliśmy statystyczne podsumowanie występów naszych siatkarzy w LN i na jego podstawie sprawdziliśmy, jak wypadli nasi skrzydłowi.

Zagrywka

O kulejącej zagrywce naszych siatkarzy pisał już Grzegorz Wojnarowski (przeczytaj tekst), a sucha statystyka tylko potwierdza, że mogło być lepiej. Pozytywnie wyróżnił się Szalpuk, który nie tylko posłał sporo asów serwisowych, ale i 32 razy sprawiał, że przeciwnik po jego zagrywce nie był w stanie wyprowadzić planowanego rozegrania.

Równie wysoko w rankingu zagrywających w naszej reprezentacji uplasowali się tylko Damian Schulz, Piotr Nowakowski i Marcin Komenda. Wśród przyjmujących najmniej skuteczny w polu serwisowym (co nie zaskakuje) jest Aleksander Śliwka, całkiem nieźle wypada także Bartosz Bednorz.

ZOBACZ WIDEO Mundial 2018. Pocztówka z Dzierżyńska. Miasto które na wiele lat wymazano z mapy

Atak

Zbiorowa efektywność ataku całej polskiej kadry podczas Ligi Narodów wynosiła 36 procent, zaś większość naszych skrzydłowych utrzymuje się swoimi wynikami w tym elemencie na podobnym poziomie. Nieco gorzej na tym tle wygląda Bednorz, którego obrońcy mogliby argumentować, że słabsza skuteczność wynika z niewielu szans otrzymanych od trenera Heynena i przypłacaniem błędów "zjazdami" do kwadratu rezerw.

Szalpuk wykonał prawie dwa razy więcej ataków niż drugi w kolejności Kwolek, tym samym nie dziwi, że przy takiej liczbie prób lideruje w rubryce akcji zablokowanych albo tych, które nie utrudniły przeciwnikowi rozegrania. Za to należy docenić jego umiejętność gry blokiem rywala, jedynie Schulz potrafił wykręcić równie dobre liczby.

Atak po przyjęciu

Szybki rzut oka na statystykę skuteczności w ataku po przyjęciu zagrywki pozwala nam uświadomić sobie, gdzie najwięcej tracił swoich atutów wspomniany wcześniej Bednorz. I dlaczego tak bardzo powinniśmy żałować Mateusza Miki, któremu stan zdrowia nie pozwolił na pokazanie pełni możliwości. Zwraca uwagę też to, że Kubiak w pierwszej akcji po odbiorze zagrywki nie pozwala sobie na błędy, ale to nie oznacza, że jest wtedy pewną opcją w ataku.

Kontratak

Widać od razu, że kontra nie jest domeną Artura Szalpuka, za to całkiem nieźle czuje się w niej Michał Kubiak, co widać było choćby w meczu z Rosją w Krakowie (3:0). Patrząc na osiągnięcia naszych przyjmujących w tym elemencie (którzy swoją skutecznością w kontrataku ustępują wszystkim środkowym polskiej kadry), widać, że praca Heynena nad wdrożeniem swojego zakładanego stylu gry jeszcze trochę potrwa.

Przyjęcie

W tej rubryce nie ma większych zaskoczeń, można było się spodziewać, że najlepiej w elemencie zależnym od powtarzalności będzie czuł się zawodnik z największym kadrowym doświadczeniem. Idealne przyjęcia zagrywki stanowiły u niego 28 proc. wszystkich odbiorów piłki i w tym wyprzedza on znacznie wszystkich pozostałych polskich skrzydłowych, w tym Mateusza Mikę. Nieco gorzej wypada Artur Szalpuk, ale pamiętajmy, że grał najwięcej i najbardziej odczuł skutki wyprawy dookoła świata zafundowanej przez FIVB.

Blok

Ze skutecznością Polaków w tym elemencie bywało różnie, co dobrze pokazują statystyki. Do Szalpuka i Kubiaka trudno mieć zastrzeżenia, zwłaszcza pierwszy z nich często spowalniał zagrania przeciwników, pozwalając swoim wyblokiem na wyprowadzenie uderzenia własnej ekipie. Natomiast reszta skrzydłowych odstawała w bloku nawet od średniej drużynowej.

Obrona

Od siatkarzy zwinnych w przyjęciu oczekuje się także podobnej biegłości w bronieniu piłki. Tutaj znów na pierwszy plan wychodzi Kubiak, tuż po nim najlepiej wypada Bartosz Kwolek. Należy także docenić Śliwkę i Bednorza, którzy wielokrotnie pozwalali swoimi interwencjami na rozegranie w miarę poukładanego kontrataku.