We Włókniarzu do końca kariery - rozmowa z Grigorijem Łagutą, kapitanem Dospel Włókniarza Częstochowa

Mateusz Makuch 10 Czerwca 2013, 17:07

Mateusz Makuch: Grisza, po ostatnim meczu z Wrocławiem nie chciałeś rozmawiać. W meczu z Falubazem rozpocząłeś podobnie i miałeś problemy ze skuteczną jazdą. Co się działo przez ten czas, gdy szukałeś szybkości na częstochowskim torze?

Grigorij Łaguta: W sumie nic takiego nadzwyczajnego. Nie chcę zwalać winy na tor, bardziej upatrywałbym jej we mnie. Po prostu potrzebne było znaleźć odpowiednie ustawienie jak najszybciej. W Toruniu podczas zawodów parowych jechałem na tym samym silniku, co dzisiaj w meczu i wszystko pasowało dobrze. Natomiast dziś, cóż… Cieszę się, że zdobyłem 8 punktów, a nie 4 tak jak ostatnio. Od trzeciego mojego biegu już szło dobrze. Najważniejsze, że znalazłem to, czego szukałem. Następnym razem od początku będzie już dobrze.

Punkty wam jednak uciekają. Druga porażka w Częstochowie w tym sezonie.

- No to już jest mała masakra. Obecnie jesteśmy w dupie. To najwyraźniej nie są nasze dni. Musimy ciężko pracować, by nastał nasz czas i byśmy wrócili do gry o wysokie cele. Musimy walczyć i nie możemy pozwalać sobie na przegrywanie w domu. Potrzebujemy do tego też odrobinę szczęścia.

Gdy jeszcze ważyły się losy tego meczu, w 14. biegu jechałeś w parze z Emilem Sajfutdinowem. Ty wygrałeś i widziałem, że starałeś się mu pomóc blokując zielonogórzan. Emil jednak nie był w stanie rozwinąć takiej prędkości by ich wyprzedzić. Rozmawialiście przed tym biegiem na pewno. Nie ukrywajmy, że Emil tego dnia był po prostu wolny.

Grigorij Łaguta zaskakiwał ostatnio in minus na częstochowskim torze. Rosjanin twierdzi jednak, że w końcu znalazł to, czego szukał w swoim sprzęcie

- Wówczas dużo załatwiane było przez Andrzeja Korolewa. Był on jedną ze stron w rozmowach. Gdy zadzwonił Marian Maślanka, dużo rozmawialiśmy. Miałem wtedy oferty jednak nie tylko z Częstochowy. Dzwoniło kilka klubów, między innymi z Zielonej Góry, z Torunia. Mój wybór padł na Częstochowę i bardzo się cieszę, że już tak długo tu jeżdżę. Chciałbym, by nasza współpraca układała się jak najlepiej, tak jak do tej pory i bym mógł zostać we Włókniarzu do końca swojej kariery.

Jak zmieniło się twoje życie, gdy przeszedłeś do Włókniarza?

- Nie aż tak bardzo. Po prostu w czasie przygotowań trzeba pracować jeszcze ciężej, bo w Ekstralidze nie ma zmiłuj. To nie jest I liga, gdzie możesz podchodzić na większym luzie i popełniane błędy nie przeszkadzają w zdobyciu dużej ilości punktów. W Ekstralidze cały czas toczy się walka. Gdy stajesz przed taśmą startową wiesz, że zawodnicy obok będą do końca trzymali gaz i musisz być czujny.

Gdy przychodziłeś do Włókniarza, trafił tu razem z tobą twój młodszy brat Artiom. Teraz jeździ on dla Unii Tarnów. Nie brakuje ci go trochę we Włókniarzu?

- Czy brakuje? Trudno mi powiedzieć tak lub nie. Wbrew pozorom z Artiomem trudno jest jechać w parze, ponieważ on lubi sam dla siebie jechać. On skupia się mocno na starcie, wygrywa i nie patrzy na pozostałych, tylko po prostu jedzie do przodu…

Właśnie gdy jeździliście razem we Włókniarzu często to ty ubezpieczałeś drugą pozycję, a jego wypuszczałeś do przodu.

- Myślę, że Artiom jeździłby lepiej od Jensena - mówi Grisza. Czy w Częstochowie ujrzymy kiedyś rosyjskie trio?

- Oczywiście rozmawialiśmy i powiedział mi, że nie zmieniał za wiele. Może wpływ na jego jazdę ma to, że zmienił klub. Może w Tarnowie nie ma takiej presji w drużynie. Artiom pomyślał też zimą. Kupił motocykl crossowy, dużo więcej potrenował i być może to zaowocowało. Jazda na motocrossie dużo daje, ponieważ cały czas jesteś oswojony z prędkością i potem na początku sezonu to widać.

Grisza, zainteresował mnie temat Wostoku Władywostok, w którym zaczynałeś swoją karierę. Oglądałem ostatnio fragmenty z meczu Wostoku i tam połowa drużyny ma niebieskie kewlary z logiem Grigorija Łaguty…

- No tak, przed sezonem porozmawialiśmy na ten temat z prezesem Wostoku Władywostok. On mówi dawaj, zrobimy tak, by drużyna dobrze i ładnie się prezentowała. Kupiliśmy więc stroje dla wszystkich chłopaków, by jeździli w wygodnych kombinezonach.

Wziąłeś udział w nieoficjalnych mistrzostwach świata par w Toruniu, gdzie wraz z Emilem Sajfutdinowem oraz swoim bratem zajęliście drugie miejsce. Co sądzisz o tego typu zawodach?

- Uważam, że to dobra inicjatywa i były dobre zawody. Nie rozumiem tylko, dlaczego rozegrano półfinał i finał. Przecież to nie Grand Prix, gdzie każdy chłopak walczy tylko dla siebie. Rok temu jechałem w jakimś turnieju w Rybniku, gdzie też startowaliśmy parami. Tam nie było półfinału i finału, tylko zwyciężyli ci, którzy zdobyli najwięcej punktów w kilku biegach.

Rozumiem, że uważasz, że bez półfinału i finału byłoby sprawiedliwiej? Wy w końcu wygraliście rundę zasadniczą.

- Tak. Nie mam jednak o to pretensji, bo punktacja była tak skonstruowana, że można było wygrać bieg przyjeżdżając na drugim i trzecim miejscu. Trudno jednak znaleźć złoty środek, bo dla widowiska i emocji półfinał oraz finał to dobre rozwiązanie.

Niebawem w Częstochowie półfinał DPŚ. Rywalami Rosji będzie Polska, Australia oraz Łotwa. Znajomość tego toru wam pomoże, by wywalczyć bezpośredni awans do finału w czeskiej Pradze?

- Nie dostałem jeszcze powołania do reprezentacji na DPŚ - śmieje się "Grisza"