Wybrzeże Gdańsk od 1962 do 1988 roku tylko raz spadło z najwyższej klasy rozgrywkowej i raz awansowało. Przez resztę sezonów gdańszczanie jeździli w ówczesnej I lidze. Wówczas zdobyli dwa srebrne i jeden brązowy medal Drużynowych Mistrzostw Polski. Zazwyczaj plasowali się w środku stawki.
Sytuacja zmieniła się w ciągu ostatniego ćwierćwiecza. Ciągłe spadki i awanse stały się na porządku dziennym. Po tym jak gdańszczanie zlecieli z najwyższej klasy rozgrywkowej w 1989 roku, dwa lata później awansowali, by od razu spaść i awansować. Cała sytuacja jeszcze bardziej zmieniła się w ostatnim piętnastoleciu.
Po awansie w 1998 roku, Wybrzeże Gdańsk wzmocniło się m.in. Tonym Rickardssonem, Sebastianem Ułamkiem, czy Adamem Fajferem. W tym składzie Czerwono-Biało-Niebiescy zdobyli brązowy medal, a aby zająć dobre miejsce na stadionie, trzeba było przyjść na mecz 2 godziny przed meczem. Bywały spotkania, w których na historycznym obiekcie były 3-4 rzędy stojące, szczelnie zajęte były schody, a zobaczenie akcji zawodników w 15 tysięcznym tłumie było cudem.
Rok później klub wzmocnił się obiecującym juniorem - Krzysztofem Cegielskim. Celem było pierwsze w historii mistrzostwo Polski i powtórzenie sukcesu szczypiornistów Wybrzeża, którzy w maju tego roku zdobyli złote medale i awansowali do Ligi Mistrzów. W połowie sezonu nie było niespodzianki. Gdańszczanie byli liderami. Później jednak zaczęły się porażki. Ostatecznie z 12 punktami i bilansem 6 zwycięstw i 8 porażek, Wybrzeże zajęło siódme miejsce w rundzie zasadniczej - z zaledwie punktem straty do trzeciego Apatora. Gdańszczanie w rundzie finałowej wygrali dwa mecze i przegrali cztery. Mimo ośmiu zwycięstw w sezonie, spadli z ligi.
Od tego czasu były zaledwie trzy sezony, po których gdańszczanie nie zmieniali klasy rozgrywkowej! Nawet jak utrzymali się w Ekstralidze pod względem sportowym w 2005 roku, po wygraniu baraży z KM Ostrów musieli przystąpić w kolejnym sezonie do najniższej klasy rozgrywkowej, po degradacji ze względu na problemy finansowe.
Podobna degradacja miała miejsce w ubiegłym sezonie, gdy ze względu na odmowę starania się o licencję GKS Wybrzeże SA, do PLŻ 2. przystąpił GKŻ Wybrzeże. Gdańszczanie po raz drugi w historii wygrali najniższa klasę rozgrywkową. Z pewnością słowem, które w pełni odzwierciedliłoby chęci kibiców znad morza jest stabilizacja. Przypadki z ostatniego ćwierćwiecza pokazują, że walka o awans za wszelką cenę, a potem "jakoś to będzie", nie jest dobrą strategia budowania stabilnego klubu żużlowego.
Wyniki Wybrzeża Gdańsk na przestrzeni ostatnich 25 sezonów (do 1999 roku I liga była najwyższą klasą rozgrywkową):
Sezon | Liga | Miejsce | Konsekwencje |
---|---|---|---|
1991 | II liga | 3 | awans |
1992 | I liga | 9 | spadek |
1993 | II liga | 1 | awans |
1994 | I liga | 5 | utrzymanie |
1995 | I liga | 9 | spadek |
1996 | II liga | 3 | brak awansu |
1997 | II liga | 4 | brak awansu |
1998 | II liga | 2 | awans |
1999 | I liga | 3 | brązowy medal |
2000 | Ekstraliga | 8 | spadek |
2001 | I liga | 1 | awans |
2002 | Ekstraliga | 7 | utrzymanie po barażu |
2003 | Ekstraliga | 7 | spadek po barażu |
2004 | I liga | 1 | awans |
2005 | Ekstraliga | 7 | degradacja po utrzymaniu |
2006 | II liga | 1 | awans |
2007 | I liga | 3 | brak awansu |
2008 | I liga | 2 | awans po barażu |
2009 | Ekstraliga | 8 | spadek |
2010 | I liga | 2 | brak awansu po barażu |
2011 | I liga | 2 | awans |
2012 | Ekstraliga | 10 | spadek |
2013 | I liga | 1 | awans |
2014 | ENEA Ekstraliga | 8 | degradacja |
2015 | PLŻ 2. | 1 | awans |