Obiekt przy Szosie Bydgoskiej jest już trzecim stadionem żużlowym w Toruniu. Pierwszy, czynny od 1930 roku umiejscowiony był przy ulicy Bema, gdzie obecnie znajdują się bloki mieszkalne. Kolejne pięć dekad, a dokładnie lata 1957 - 2008, to użytkowanie przez żużlowców stadionu przy ulicy Broniewskiego. To właśnie na tym obiekcie miejscowa drużyna odnosiła swe największe sukcesy ze zdobyciem czterech mistrzowskich tytułów na czele. To właśnie na tym stadionie swoje pierwsze kroki stawiali tacy zawodnicy jak Jan Ząbik, Wojciech Żabiałowicz czy też "złote dzieci toruńskiego speedway'a lat 90-tych" Jacek Krzyżaniak, Robert Sawina oraz Mirosław Kowalik. To właśnie na tym stadionie w 1987 roku rozegrano półfinał Mistrzostw Świata Par. Historia piękna oraz długa, ostatecznie zakończyła się zdobyciem przez Unibax w sezonie 2008 ostatniego jak na razie tytułu Drużynowego Mistrza Polski.
Dokładnie rok trwała budowa nowego obiektu żużlowego w Toruniu. Nazwa Motoarena Toruń imienia Mariana Rosego nawiązuje do wieloletniej tradycji toruńskiego speedway’a i jego wybitnego zawodnika, Mariana Rosego. Motoarena Toruń położona w granicach miasta, zaledwie sześć kilometrów od centrum i zabytkowej starówki. Obiekt połączony jest z innymi dzielnicami sprawną siecią komunikacji autobusowej i tramwajowej. Swój ligowy debiut stadion odbył 3 maja 2009 roku kiedy to podczas czwartej kolejki CenterNet Mobile Speedway Ekstraligi Unibax podejmował ekipę wicemistrzów Polski, Unii Leszno. Debiut wypadł całkiem okazale, torunianie zdołali pokonać rywali 48:42, dzięki czemu odnieśli pierwsze, jakże ważne oraz historyczne zwycięstwo.
Parkingi strzeżone bezpośrednio wokół Motoareny mieszczą około 600 samochodów i 12 autobusów. W najbliższej okolicy znajduje się również parking niestrzeżony na około 1350 miejsc. Do wejścia na Trybunę Główną prowadzi specjalny podjazd. Powierzchnia tworząca cały kompleks sportowy wynosi ponad 26 tysięcy metrów kwadratowych, a jądro toru, pokryte nawierzchnią trawiastą z odwodnieniem, niemal 7 tysięcy metrów kwadratowych.
Kasy przed stadionem wyposażono łącznie w szesnaście stanowisk sprzedaży. Wszystkie miejsca siedzące na widowni są numerowane, a wejścia na stadion zostały wyposażone w kołowroty z elektronicznym sprawdzaniem biletów oraz cyfrowymi kamerami do rejestracji wizerunku osoby wchodzącej. System ten w pełni spełnia wymagania aktualnej ustawy o imprezach masowych. Widownia zaprojektowana na 15 tysięcy miejsc siedzących i w całości zadaszona, jest położona na dwóch poziomach, dostępnych z poziomu bramek wejściowych Motoareny. Dodatkowo wyznaczono też 3 tysiące miejsc stojących na poziomie wejściowym. Cały obiekt jest monitorowany.
Płyta główna w owalu toru Motoareny może pomieścić około 6,5 tysiąca widzów, a jej zapełnianie lub opróżnianie trwa około 10 minut. Płyta jest pokryta łatwą do regeneracji nawierzchnią trawiastą i oświetlana zawieszonymi pod zadaszeniem reflektorami dającymi jasność rzędu 1000 luksów. Na jej krańcach rozmieszczone są rozdzielnie energii elektrycznej 230 V i trójfazowej. Maksymalna moc zasilania Motoareny wynosi 600 kW, w tym 300 kW maksymalnej mocy świateł. Telebim, który umieszczony jest na górnym poziomie trybun, w zachodnim łuku stadionu, ma powierzchnię 35 metrów kwadratowych.
Ciekawostką jest również zbudowany od podstaw tor toruńskiego obiektu. Torunianom dzięki pomocy takich znakomitości czarnego sportu jak Ole Olsen oraz Per Jonsson udało się skonstruować zupełnie nowej jakości owal, który ma wszelakie predyspozycje do wielkiego ścigania. Całkowita długość toru wynosi 325 metrów. Na prostych możemy się doliczyć 62 metrów długości podczas gdy promienie łuków wynoszą 31 metrów. Szerokości toru wynoszą z kolei 12 metrów na prostych oraz 18 na łukach. Tor w Toruniu nie jest płaski. Aby zawodnicy mogli wybierać wiele ścieżek jazdy postanowiono nachylić zarówno proste jak i łuki. Owe nachylenie toru na prostych stanowi 4%, czyli 50 centymetrów. Jeszcze bardziej zróżnicowano tor w poziomie na łukach, gdzie 7% nachylenia stanowi 110 centymetrów.
Tak zbudowany oraz przystosowany do organizacji najważniejszych żużlowych imprez obiekt jest z pewnością jednym z ładniejszych oraz najnowocześniejszych obiektów tego typu na całym świecie. Nic więc dziwnego, iż sobotni finał Indywidualnych Mistrzostw Polski zapowiada się wielce interesująco, a zawodnicy w godnych warunkach walczyć będą o miano najlepszego. Nam pozostaje nic innego jak wierzyć, iż sobotnie zawody przejdą do historii żużla jako wspaniały, ciekawy oraz pełen "mijanek" turniej, który na długo zapadnie w pamięci wielu kibiców.
