Żużel. Tai Woffinden to legenda Grand Prix. Nastał kres jego wieloletnich startów w tym cyklu

Za jego mistrzostwo płacono 500 do 1

W 2010 roku jako nieopierzony i pogubiony po stracie ojca 20-latek sparzył się na jeździe w Grand Prix, nie odgrywając w nim żadnej znaczącej roli. Powrócił po trzech latach i... sięgnął gwiazd. Po otrzymaniu drugiej stałej "dzikiej karty" i z numerem 14. w rankingu przystąpił do jazdy w cyklu kompletnie odmieniony. Rozpędzał się z miesiąca na miesiąc, wygrał zawody w Pradze, przezwyciężył ból poharatanego obojczyka, skorzystał na kontuzji Emila Sajfutdinowa i finalnie dotarł do mety na pierwszym miejscu. Sensacja. Za jego złoto płacono 500 do 1. Na światowych salonach nastała nowa jakość. Tą jakością był Tai Woffinden.

Kontynuacja dużych sukcesów

Można było się zastanawiać czy w 2013 najmłodszy indywidualny mistrz świata od 1980 i Michaela Lee zanotował jednorazowy wyskok. Szybko okazało się, że nie. Przez kolejne sezony Woffinden utrzymywał się w czołówce i notował bardzo dobre wyniki. Rok po tytule otarł się o brąz, na szczyt powracając już w 2015. Wtedy mistrzostwo zapewnił sobie na jedną rundę przed końcem. Był najrówniejszy, najbardziej regularny i powtarzalny. Cały czas świetnie sprawował się sprzęt szykowany przez Petera Johnsa, którym następnie opiekował się Jacek Trojanowski. Rad udzielał Peter Adams, a na torze to wszystko puentował sam zawodnik.

Stał się najwybitniejszym z Brytyjczyków

Woffinden medalową serię śrubował w latach 2015-2018, zgarniając w tym czasie dwa złota, srebro (2016) i brąz (2017). Druga korona miała miejsce na koniec tego okresu, kiedy wygrał aż cztery rundy GP (w sumie takich zwycięstw ma 11 - przyp. red.) i perfekcyjnie wytrzymał napór ze strony goniącego go Bartosza Zmarzlika. Zgarniając trzy złote krążki, stał się najbardziej utytułowanym brytyjskim żużlowcem w historii Indywidualnych Mistrzostw Świata, prześcigając Freddiego Williamsa i Petera Cravena. Miał u stóp żużlową karuzelę. Dopisywało zdrowie, układało mu się dodatkowo w życiu prywatnym.

Pasmo niepowodzeń i urazów

Brzmi to być może dość niedorzecznie, lecz od ostatniego w mistrzowskim sezonie 2018 Brytyjczyk nigdy już później nie stanął na pierwszym miejscu w pojedynczym turnieju. Zaliczył serię 12 występów w finałowych biegach bez wdrapania się na najwyższy stopień podium. Siłą rzeczy nie dogonił nigdy upragnionego triumfu przed publicznością w Cardiff. Był jeszcze zryw w 2020 zakończony srebrnym medalem, jednak Woffindena stopniowo coraz rzadziej było można oglądać na wysokich pozycjach. Niemoc w dużym stopniu wynikała z poważnych upadków i urazów. To wszystko wyhamowywało karierę żużlowej gwiazdy.

Czy to już definitywny koniec jazdy w GP?

Od czasu ostatniego medalu Woffinden w klasyfikacji generalnej GP zaczął się wyraźnie osuwać, kończąc zmagania kolejno na miejscach: 6., 8., 11. i 18. Dwukrotnie ratowała go jeszcze stała "dzika karta", jednak sportowych argumentów dawał coraz mniej. Po edycji 2024, której nie dokończył z uwagi na uraz łokcia, 34-latek wypadł z obsady. Dodatkowo stracił definitywnie prymat na własnym podwórku, bo miejsce w ścisłym topie ugruntowują coraz mocniej wielce utalentowani Robert Lambert i Daniel Bewley.

Nie brakuje opinii, że czas Woffindena w IMŚ już się skończył. Dodatkowo w polskiej lidze nie pojedzie w nowym roku w PGE Ekstralidze, ponieważ zdecydował się na zejście na jej zaplecze. Sam zawodnik zapewne nie powiedział jeszcze ostatniego słowa, dlatego jeżeli będzie mieć zamiar kończyć karierę w GP, to spróbuje to zrobić na swoich zasadach. I w lepszym stylu.