Polska to jest potęga - dziewięciu polskich mistrzów świata juniorów w 18 lat

Piotr Protasiewicz - 1996 rok Olching

Teraz możemy szczycić się wspaniałymi polskimi juniorami, którzy rządzą i dzielą w światowym żużlu. Młodszym kibicom warto przypomnieć, że nie zawsze było tak różowo. Obecnie złoty medal polskiego juniora nie jest czymś wyjątkowym. 17 lat temu, kiedy na najwyższym stopniu podium stawał Piotr Protasiewicz było to jednak coś niesamowitego. "Pepe" zapisał się w historii jako pierwszy polski mistrz świata juniorów. Zielonogórzanin, który tytuł wywalczył startując w barwach wrocławskiego klubu, przetarł Polakom drogę do światowych laurów.

O tym, jak wielki był to sukces Piotra Protasiewicza najlepiej świadczy fakt, że tytułu mistrza świata juniorów, a nawet medalu w tej konkurencji nie ma polski żużlowiec wszech czasów, Tomasz Gollob. Z drugiej strony sukces w rywalizacji U-21 nie zawsze jest przepustką do triumfów w seniorskim żużlu.

Protasiewicz wygrał w w 1996 roku w Olching wyprzedzając Ryana Sullivana i Jespera Bruna Jensena. Rok później Duńczyk -obecnie startujący pod nazwiskiem - Jesper Monberg - został najlepszym juniorem świata, a Rafał Dobrucki w czeskim Mseno wywalczył tytuł wicemistrzowski.

Robert Dados -1998 rok Piła

Robert Dados uchodził za jeden z największych talentów polskiego speedway'a. Tezę tę potwierdził podczas niezapomnianego finału IMŚJ w Pile w 1998 roku - pierwszym finale rozgrywanym w Polsce w formule IMŚJ, które 10 lat wcześniej przekształciły się z rywalizacji IMEJ na światowy czempionat.

Dados w wyścigu dodatkowym o złoty medal pokonał wówczas Krzysztofa Jabłońskiego. Na trzecim miejscu uplasował się Matej Ferjan. Losy dwójki medalistów z ówczesnego finału IMŚJ w Pile okazały się tragiczne. Mistrz świata Robert Dados jeździł później nawet w Grand Prix, ale kariera i życie "Dadiego" potoczyło się drastycznie. Nie ma już także wśród nas brązowego medalisty IMŚJ z Piły, Mateja Ferjana.

Dawid Kujawa - 2001 rok Peterborough

Najbardziej sensacyjny mistrz świata w całej historii finałów IMŚJ. Dawid Kujawa w 2001 roku w angielskim Peterborough ni z gruszki ni z pietruszki został mistrzem świata. Kujawa porównywany był czasem do Jerzego Szczakiela, który w 1973 roku równie niespodziewanie został mistrzem świata seniorów. Wówczas stawiano na Zenona Plecha czy Edwarda Jancarza, a wygrał mniej znany Szczakiel.

W przypadku Kujawy było podobnie. Chyba nikt nie stawiał akurat na tego z Polaków w angielskim finale IMŚJ. 20-letni wówczas zielonogórzanin pokonał m.in. Jarosława Hampela i Krzysztofa Kasprzaka - późniejszych mistrzów świata juniorów. Wygrał także z Czechem Lukasem Drymlem, który w Anglii zajął drugie miejsce, by triumfować w przyszłym sezonie. Na najniższym stopniu podium w Peterborough znalazł się Rafał Okoniewski.

Kariera Dawida Kujawy nie trwała długo. Po raz ostatni na torach pojawił się w 2003 roku. Oprócz sukcesu w finale IMŚJ, Kujawa może poszczycić się złotym i srebrnym medalem Młodzieżowych Mistrzostw Polski Par Klubowych oraz trzecim miejscem w finale Srebrnego Kasku.

Jarosław Hampel - 2003 rok Kumla

Po roku przerwy - kiedy to w 2002 roku w Slanach mistrzem świata juniorów został Czech, Lukas Dryml, na tron wrócił Polak. W szwedzkiej Kumli w 2003 roku najlepszym juniorem świata został Jarosław Hampel.  "Mały" wyprzedził Chrisa Harrisa  i Rafała Szombierskiego.

Jarosław Hampel jest - niestety - jednym z nielicznych przykładów polskich żużlowych mistrzów świata, którzy swój wielki talent i sukcesy w młodzieżowym żużlu, potrafili przekuć na świetne występy w dorosłym speedway'u. Hampel nie został jeszcze co prawda mistrzem świata seniorów, ale w 2010 roku w sezonie, w którym wrócił do cyklu Grand Prix zdobył srebrny medal, a rok później sięgnął po brąz. W tym sezonie jest na dobrej drodze do kolejnego medalu IMŚ.

Hampel - pomimo 31 lat – jest już multimedalistą Drużynowego Pucharu Świata. Został też nowym kapitanem reprezentacji Polski, którą poprowadził w tym roku w Pradze do szóstego triumfu w DPŚ. Jest także jedynym polskim żużlowcem, który ma na koncie sześć złotych medali DPŚ i był za każdym razem w kadrze, gdy ta sięgała po trofeum im. Ove Fundina.

Robert Miśkowiak - 2004 rok Wrocław

Sukces Jarosława Hampela w 2003 roku zapoczątkował prawdziwą passę polskich triumfów w IMŚJ. Kontynuatorem złotej polskiej serii był Robert Miśkowiak, który w finale na Stadionie Olimpijskim we Wrocławiu sięgnął po złoty medal, wyprzedzając Kennetha Bjerre i Mateja Zagara. Zarówno Duńczyk jak i Słoweniec mają na koncie starty w Grand Prix, stawali na podium poszczególnych turniejów, czego niestety nie można powiedzieć o Polaku.

Trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że Robert Miśkowiak dołączył, niestety, do grona polskich mistrzów świata, których kariery nie potoczyły się tak, jakby można było tego oczekiwać. "Misiek" wypadł nawet na kilka ładnych sezonów z grona ekstraligowców. Mozolnie odbudowuje swoją pozycję w polskim speedway'u i krok po kroku stara się wrócić do elity.

Miśkowiak na na koncie tytuł wicemistrza Europy seniorów oraz brązowy medal Mistrzostw Europy Par. W sobotę wystąpił także w trzecim finale SEC w Gorican, gdzie jednak widać było, że były mistrz świata juniorów nie zalicza się niestety do światowej i europejskiej czołówki.

Krzysztof Kasprzak - 2005 rok Wiener Neustadt

Krzysztof Kasprzak przeszedł już do historii jako mistrz świata juniorów wyłoniony poprzez...rzut monetą. Nikt jednak nie zamierza kwestionować złotego medalu wywalczonego przez "KK" w 2005 roku w ekstremalnym finale w austriackim Wiener Neustadt. Obok Kasprzaka na podium stanęli Tomas Suchanek i Fredrik Lindgren.

Kariera Krzysztofa Kasprzaka potoczyła się całkiem nieźle. Leszczynianin nie dołączył na szczęście do grona polskich czempionów - niespełnionych w przyszłości. Kasprzak awansował do Grand Prix, z którego później wypadł, ale wrócił do elity. Stawał na podium poszczególnych turniejów Grand Prix. Był także kilka razy w reprezentacji Polski, która sięgała po Drużynowy Puchar Świata.

"KK" w sobotę wygrał 3.finał SEC, potwierdzając, że może być jeszcze żużlowcem światowego formatu. - Mam na koncie sporo sukcesów, ale brakuje mi jeszcze tytułu mistrza świata seniorów - mówił przed tym sezonem Kasprzak, jednocześnie dając sobie na spełnienie marzeń najbliższe 5 lat.

Karol Ząbik - 2006 rok Terenzano

Kiedy Karol Ząbik w 2006 roku we włoskim Terenzano, które po dzień dzisiejszy jest jednym z najszczęśliwszych miejsc dla polskiego żużla, zostawał mistrzem świata juniorów, wydawało się, że wielka kariera przed torunianinem stoi otworem. Ząbik także rok później w finale IMŚJ w Ostrowie Wielkopolskim był jednym z faworytów do mistrzowskiego tytułu, ale złota nie zdołał obronić.

Później niestety kariera "Ząbera" nie potoczyła się tak, jak wszyscy oczekiwali. Zahamowały ją przede wszystkim groźne kontuzje i fatalne upadki, które dopadły niestety sympatycznego żużlowca z Torunia. Przykład Ząbik najdobitniej pokazuje, jak ważne w żużlu jest szczęścia. Można było być na szczycie, ale jednak feralne wypadki kompletnie rozbiły syna Jana Ząbika. Trudno w przypadku Karola mówić w ogóle o jakiejkolwiek karierze seniorskiej, a przecież był to jeden z największych talentów polskiego speedwaya.

Przypomnijmy, że w finale w Terenzano Ząbik pokonał Szweda, Antonio Lindbaecka i Niemca, Christiana Hefenbrocka.

Maciej Janowski - 2011 rok - cztery turnieje finałowe

Po złocie Karola Ząbika w 2006 roku, Polska czekała aż pięć lat na kolejny tytuł mistrzowski dla naszego żużlowca. W 2007 i 2008 roku najlepszym żużlowcem do lat 21 zostawał Emil Sajfutdinow. W 2009 i 2010 roku złoto trafiało z kolei w ręce Darcy Warda. Warto zaznaczyć, że w trakcie tych czterech lat przerwy w polskich triumfach, tylko dwa razy Polacy stawali na podium. W 2007 roku w Ostrowie Wielkopolskim brąz wywalczył Paweł Hlib, a w 2010 roku wicemistrzem - w rywalizacji składającej się z trzech turniejów - został Maciej Janowski.

"Magic" cierpliwie czekał na złoty medal, który wywalczył w 2011 roku, odbierając krążek z najcenniejszego kruszcu w Gnieźnie. W pokonanym polu Janowski pozostawił mistrza świata z poprzednich dwóch edycji Darcy Warda i Przemysława Pawlickiego.

W 2012 roku Maciej Janowski w IMŚJ, składających się wówczas z siedmiu rund do końca walczył o obronę mistrzowskiego tytułu. Nie zdołał go obronić, ale wywalczył w dalekiej Argentynie srebrny krążek.

Patryk Dudek  2013 rok - trzy turnieje finałowe

Rok 2013 przejdzie do historii mistrzostw świata juniorów. Po raz pierwszy w dziejach - nawet wracając do IMEJ, rozgrywanych od 1977 roku - całe podium obsadzone zostało przez żużlowców jednej nacji. Wielokrotnie zdarzało się, że czy to Duńczycy, Brytyjczycy, Szwedzi czy Polacy obsadzali podium dwoma reprezentantami. Nigdy jednak wcześniej całe podium nie było zajęte przez jeden kraj.

Tym większa powinna być radość polskich kibiców, że mamy obecnie tak wspaniałych żużlowców. Patryk Dudek długo czekał na swój tytuł mistrza świata juniorów, a wreszcie w ostatnim sezonie startów jako junior, sięgnął po złoty medal. Ten sezon dla Dudka jest fenomenalny. Został już mistrzem Polski juniorów, mistrzem świata juniorów i zdobył Drużynowy Puchar Świata.

Chuchać i dmuchać trzeba na ten "brylancik" z Zielonej Góry, by kariera tego mistrza świata potoczyła się co najmniej tak jak Jarosława Hampela, który przebojem wdarł się do Grand Prix i rywalizuje tam o medale IMŚ. Czekamy więc w niedalekiej przyszłości na Patryka Dudka w cyklu SGP. Przyszły rok dla niego będzie przełomowy i oby poszedł za ciosem i święcił kolejne sukcesy.

Wicemistrzem świata juniorów w tym sezonie został Piotr Pawlicki, który tym srebrnym medalem przebił już wynik swojego starszego brata, brązowego medalisty z 2011 roku. Ambitny Piotr ma jeszcze kolejne szanse na zdobycie tytułu mistrza świata juniorów i oby dopiął swego w kolejnych latach.

Brąz w tym sezonie w IMŚJ wywalczył Kacper Gomólski. Trzeba przyznać, że jest to niespodzianka, bo choć "Ginger" sezon 2013 ma niezły, to jednak przed startem rywalizacji w IMŚJ nie był wymieniany w gronie kandydatów do medali. Większe szanse na to dawano chociażby Łotyszowi, Andrzejowi Lebiediewowi czy młodym Duńczykom.

Polacy jednak w tym sezonie zdominowali rywalizację w finałach IMŚJ. Podium było całe biało-czerwone, a Mazurek Dąbrowskiego, który rozbrzmiewał w Teranzano polskim fanom przypomniał jakże piękne chwile polskiego żużla właśnie na ziemi włoskiej, gdzie w 2010 roku Tomasz Gollob zapewnił sobie tytuł mistrza świata seniorów.

I na koniec garść statystyk. W trakcie ostatnich 18 lat, aż dziewięciu Polaków zdobyło tytuł mistrza świata juniorów. Co ciekawe, żaden z nich nie powtórzył swojego sukcesu. Najbliższy tego był Maciej Janowski, który obok jednego złotego medalu ma także dwa srebrne krążki. Od 1996 roku Polska zdobyła 22 medale (9 złotych, 7 srebrnych, 6 brązowych). W łącznej historii IMEJ i IMŚJ Polska ma 23 krążki. W 1987 srebro wówczas jeszcze w IMEJ zdobył Piotr Świst.

O tym, jak zmienił się polski żużel i jak z Kopciuszka staliśmy się światową potęgą najlepiej świadczy fakt, że od 1977 do 1995 roku Polacy na koncie mieli tylko 1 srebrny medal. Od 1996 do 2013 roku biało-czerwoni wywalczyli 9 tytułów mistrzowski i kolejne 22 krążki. Polska to jest potęga i basta! Oby jak najdłużej.

Jesteś kibicem "czarnego sportu"? Mamy dla Ciebie fanpage na Facebooku. Zapraszamy!