Leigh Adams - niekoronowany król cz. VIII

Ziemowit Ochapski 28 Lutego 2016, 11:00

Leigh Adams - niekoronowany król cz. V

W kampanii 1997 sukcesy świętował ponownie Team Exide. Tytuł IMŚ przypadł Gregowi Hancockowi, a srebrny medal wywalczył Billy Hamill. Po brąz czempionatu sięgnął natomiast Tomasz Gollob, Mark Loram był piąty, a Leigh Adams zajął w klasyfikacji generalnej Grand Prix dziesiątą lokatę i miejsce w następnym cyklu znów zapewnił sobie dopiero poprzez turniej GP Challenge, który tym razem odbył się w Wiener Neustadt.

Na gruncie klubowym jeździec z Antypodów jak zwykle był niezwykle skuteczny, lecz jego zespoły nie biły się o najwyższe cele. Unia Leszno po powrocie do najwyższej klasy rozgrywkowej w sezonie 1997 uplasowała się w środku tabeli, a Swindon Robins, w szeregi których powrócił Leigh, zakończyli rozgrywki nowo powstałej Elite League na trzecim miejscu. Po trzech sezonach jazdy dla Elit Vetlandy Australijczyk tym razem nie podpisał kontraktu w Szwecji, ale rok później ten stan rzeczy uległ zmianie, kiedy to do zestawu drużyn Adamsa dołączyła Indianerna Kumla.

Leigh Adams - niekoronowany król cz. VI

Dobre otwarcie sezonu to niezwykle ważna sprawa dla każdego sportowca. Zmagania na ojczystej ziemi w 1998 roku przyniosły Leigh dwa znaczące sukcesy: czwarty w karierze tytuł indywidualnego mistrza Australii oraz drugi triumf w cyklu International Speedway Masters Series. Wszystkie te laury stanowiły jednak tylko przystawkę przed głównym daniem, czyli rywalizacją o tytuł IMŚ, która już po raz czwarty rozgrywana była według formuły Grand Prix. Co ciekawe, postanowiono wówczas dość znacznie zmodyfikować reguły gry.

Do kampanii 1997 w każdym turnieju startowało szesnastu zawodników - piętnastu stałych uczestników cyklu i jeden jeździec z dziką kartą. Każde zawody składały się z dwudziestu biegów fazy zasadniczej oraz czterech finałów decydujących o miejscach 1-4, 5-8, 9-12 oraz 13-16. Od sezonu 1998 liczba stałych uczestników rywalizacji została zwiększona do dwudziestu jeden, a każdy turniej to dwudziestu czterech jeźdźców konkurujących ze sobą w tzw. systemie eliminatorów, polegającym głównie na tym, że dwa słabsze biegi z rzędu (trzecie lub czwarte miejsce) oznaczały odpadnięcie z zawodów.

Leigh Adams - niekoronowany król cz. VII

Nowym indywidualnym mistrzem świata został Tony Rickardsson, a kolejne miejsca na podium zajęli Jimmy Nilsen i Tomasz Gollob. Leigh po raz kolejny uzbierał zbyt mało punktów, żeby załapać się do pierwszej ósemki i zagwarantować sobie udział w kolejnej edycji czempionatu. Udało się to natomiast dwójce jego rodaków, Ryanowi Sullivanowi oraz Jasonowi Crumpowi, więc urodzony w Mildurze żużlowiec był szczególnie zmotywowany podczas GP Challenge w Parudbicach, gdzie zwyciężył i tym samym zapewnił sobie występy w IMŚ 1999. - System eliminatorów był jednocześnie okrutny i przyjazny - wspomina Adams. - Jeśli byłeś w gazie, to mogłeś ciągle wybierać pierwsze pole. Pamiętam, że Tony Rickardsson jechał od kredy w każdym wyścigu, bo ciągle wygrywał.

Unia Leszno przegrała walkę o brązowy medal DMP 1998 ze Stalą Rzeszów, ale Leigh Adams uzyskując średnią 2,353 pkt./bieg mógł być z siebie dumny, gdyż drugi sezon z rzędu był liderem teamu z Wielkopolski. Wyższość Australijczyka musiał uznać nawet prawdziwy profesor toru przy ulicy Strzeleckiej, czyli Roman Jankowski. Rudziki ze Swindon zmagania w Elite League również zakończyły na czwartym miejscu, a Indianerna Kumla stanęła w Elitserien na najniższym stopniu podium, do czego Adams solidnie się przyczynił, ustępując w drużynie pod względem skuteczności jedynie Henrikowi Gustafssonowi.

Jeśli w żużlu chce się rywalizować z najlepszymi, to nie wystarczy tylko dbać o formę. Speedway jest sportem motorowym, a w tym przypadku umiejętności stanowią zaledwie część przepisu na sukces. Dlatego właśnie Leigh starał się być zawsze na czasie z nowinkami sprzętowymi i w kampanii 1998 nie używał już silników produkowanych przez GM. - Po powrocie do Australii spotkałem się moim przyjacielem Davem Parkerem z firmy Fraser’s Imports - wspomina. - W tamtym czasie Tony Rickardsson i Hans Nielsen nieźle sobie poczynali na sprzęcie Jawy. Dave pomógł mi stać się fabrycznym jeźdźcem czeskiej firmy. Co to oznacza? Dostajesz pięć silników i jeśli zostaniesz mistrzem świata, to są one darmowe. Jeśli nie, to wtedy twój kontrakt sponsorski jest pomniejszany o ich cenę. Z każdej strony jest to dobry układ, chociaż trzeba osobiście jechać po te silniki do Czech, a tuningiem zająć się na własną rękę.

Sezon 1998 w Europie był już kolejnym, w którym Leigh mógł się cieszyć głównie z kolejnych wyścigów wygrywanych dla swoich klubów, ale pewnego dnia przyszedł moment, którego Australijczyk nie zamieniłby na nic innego. - Kiedy Kylie była w zaawansowanej ciąży, Steve i Jo Carterowie wpadli do nas w odwiedziny. Steve był moim mechanikiem, akurat wróciłem z zawodów i chciałem się z nim napić piwa - opowiada. Gdy panowie szykowali się do spożycia złocistego trunku, żona Leigh nagle zaczęła... rodzić! Cała impreza sprzed domu bardzo szybko przeniosła się do szpitala, gdzie o czwartej nad ranem na świat przyszedł mały Declyn. Adamsowie mieli wieli wątpliwości, czy decydowanie się na dziecko w trakcie żużlowej kariery Leigh jest dobrym wyjściem, ale ostatecznie stwierdzili, że chcą być młodymi rodzicami, i że podołają trudowi wychowywania potomka z dala od ojczyzny.

Koniec części ósmej. Kolejna już w najbliższą niedzielę.

Bibliografia: Sunraysia Daily, Daily Echo, Swindon Advertiser, Leigh Adams i Brian Burford - Leigh Adams: The Book.

Poprzednie części:
Leigh Adams - niekoronowany król cz. I
Leigh Adams - niekoronowany król cz. II
Leigh Adams - niekoronowany król cz. III
Leigh Adams - niekoronowany król cz. IV
Leigh Adams - niekoronowany król cz. V
Leigh Adams - niekoronowany król cz. VI
Leigh Adams - niekoronowany król cz. VII

KUP BILET NA 2024 ORLEN FIM Speedway Grand Prix of Poland - Warsaw -->>