"Aż mi łzy pociekły!". Zachwycona Justyna Kowalczyk

Dzisiaj już można to śmiało napisać. Kowalczyk i Wierietielny sterując zakulisowo Bajcziczakiem pozwalają na ten cyrk. Dorobek punktowy Polek do tej pory: Skinder 31 punktów, Kaleta 5 punktów. I to w mocno okrojonym Pucharze Świata bez najlepszych. Z tego wynika, że Marcisz to zawodniczka pod zawody juniorskie i młodzieżowe, kompletnie bez przełożenia na seniorki, gdzie jest zupełnie inny poziom rywalizacji, inne czasy, inna presja, inne nastawienie, inne cele. Z tego by wnikało, że tylko Skinder ma jakiekolwiek szanse, żeby w przyszłości w ogóle myśleć o medalu na io/mś, podkreślam w ogóle myśleć. Specyfika sprintu jest taka, że Skinder trenując pod sprint indywidualny i drużynowy może w przyszłości, być może już niedługo, celować w trójkę w tych konkurencjach, ale z tego co podejrzewam, jest uwalana przez trening interwałowy Kowalczyk i Wierietielnego, czyli myśl sowiecką (bieganie całymi dniami przez stepy Kazachstanu). Widać wyraźnie, że nie potrafi już zachowywać się w biegu ćwierćfinałowym tak jak dawniej nawet przy niskim tempie. Słabe pozycjonowanie w grupie. Można zaryzykować twierdzenie, że w kadrze wszyscy trenują na jedną modłę nakazaną przez Kowalczyk i dlatego nie poświęca się Skinder uwagi nad detalami walki w grupie. Bieg masowy to zupełnie inna specyfika niż interwały. A po wynikach Eiduki, która preferuje interwały tak jak Marcisz można twierdzić, że cała kadra trenuje pod biegi interwałowe. Bardzo słaba postawa umysłowa i moralna Kowalczyk i Wierietielnego, którzy pozwolili na trenowanie zawodniczki z innego kraju, a teraz jest to kontynuowane przez Bajcziczaka, który jest tylko pionkiem w rękach tej dwójki.