Tomasz Babiloński: Walka Granta z Gołotą była porywająca. Ściągnięcie go do Polski to duży sukces

Michał Bugno, WP SportoweFakty: Dlaczego na rywala dla Krzysztofa Zimnocha wybraliście Michaela Granta?

[b][tag=9434]

Michael Grant: W Polsce zdziwią się, gdy wygram z Krzysztofem Zimnochem

Tomasz Babiloński[/tag], promotor bokserski: Michael Grant[/b] to prawdziwy zawodnik wagi ciężkiej, który ma świetne warunki fizyczne. Chcemy, żeby Krzysiek mierzył się z zawodnikami o takich gabarytach, bo w każdej chwili może przecież dostać ofertę walki z takim pięściarzem. Ostatnia taka walka Krzyśka miała miejsce dziesięć lat temu, kiedy pokonał Deontaya Wildera na mistrzostwach świata amatorów w Chicago. Złośliwcy przyczepiają się do tego, że Grant ma swoje lata i dawno już nie boksował, ale nie zmienia to faktu, że to bardzo doświadczony zawodnik. Weźmy też pod uwagę, że czarnoskórzy zawodnicy mają inną genetykę niż biali. Za przykład może posłużyć George Foreman i Roy Jones Jr, którzy w zaawansowanym wieku prezentowali kawał dobrego boksu. Michael Grant boksu na pewno nie zapomniał. Po jego wyglądzie widać, że cały czas trenuje. Na pewno nie będzie już tak dobry jak w walce z Andrzejem Gołotą, bo wiadomo, że wiek robi swoje, ale Krzysiek nie jest też jeszcze na takim etapie jak Gołota, kiedy walczył z Grantem. Taka weryfikacja jest potrzebna, żeby zrobić kolejny krok ku olbrzymom, którzy rządzą teraz w wadze ciężkiej.

Wspomniał pan o walce Michaela Granta z Andrzejem Gołotą. Co najbardziej zapadło panu w pamięci z tamtego pojedynku?

To były czasy, w których trenowałem boks, a cały pokój miałem w plakatach z Andrzejem Gołotą. Ta walka była czymś, co absolutnie mnie porwało. Kiedy ją obejrzałem, uświadomiłem sobie, że boks to coś, co będę chciał robić do końca życia. Wydaje mi się, że wielu ludzi po obejrzeniu tego pojedynku ruszyło na salę treningową. Takie walki pamięta się latami i chętnie się do nich wraca. To samo dotyczy walk Andrzeja Gołoty z Riddickiem Bowe. Te pojedynki to prawdziwe życiowe inspiracje.

ZOBACZ WIDEO: Łukasz Jurkowski:To będzie piekło i wielkie przeżycie, tworzymy nową historię KSW

Michael Grant pokonał Andrzeja Gołotę, ale nie dał rady Tomaszowi Adamkowi. Do tej walki doszło siedem lat temu, kiedy Polak znajdował się w najlepszych latach swojej kariery.

Walkę Michaela Granta z Andrzejem Gołotą oglądałem w telewizji, ale już pojedynek Amerykanina z Adamkiem obejrzałem na żywo w hali Prudential Center w New Jersey. To była emocjonująca walka, którą bardzo dobrze się oglądało. Pamiętam, że w szóstej albo siódmej rundzie Tomek przyjął cios, który go cofnął. Michael Grant, niby stary, a pokazał, że ciągle nie można go skreślać. A przecież walczył z Adamkiem, który piął się ku walce z Witalijem Kliczko. Kiedy po latach usłyszałem, że Grant chce wrócić na ring, rozpoczęliśmy negocjacje i dogadaliśmy się. Bardzo się z tego cieszę. Nawet jeśli niektórym nie podoba się, że Grant stoczy walkę w Polsce.

Wspomniał pan o tym, że Michael Grant ma świetne warunki fizyczne, a czarnoskórzy zawodnicy potrafią być długowieczni, ale z drugiej strony na Amerykanina można spojrzeć nieco bardziej krytycznie. W sierpniu skończy 45 lat, a w ciągu ostatnich sześciu lat stoczył tylko dwie walki. Obie przegrał. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że będzie dla Krzyśka łatwym rywalem.

Boksu się nie zapomina. Jeżeli Grant naprawdę cały czas regularnie trenuje, to Krzysiek nie będzie miał z nim łatwej przeprawy. To zawodnik o bardzo dużym doświadczeniu. A że niebawem skończy 45 lat? Cóż… Kiedy na wcześniejsze gale ściągałem do Polski Olivera McCalla i rozbitego Mike'a Mollo, nie brakowało złośliwców. I nigdy nie będzie ich brakować. Jedni Krzysztofa Zimnocha lubią, a inni nie, ale widzę, że generalnie ludzie chcą go oglądać. A o Michaela Granta niech nikt się nie martwi. Przeszedł badania, które potwierdziły, że jest zdrowy. Do Polski ściągamy zawodników, którzy mogą pokazać dobry boks. Grant to wielkie nazwisko pięściarza, który w przeszłości boksował z Andrzejem Gołota i Tomaszem Adamkiem. To, że udało mi się go ściągnąć do Polski, to dla mnie duży sukces.

Na początku marca rozmawialiśmy o ewentualnej walce Zimnocha z Arturem Szpilką. Mówił pan wtedy, że fajnie by było, gdyby jesienią udało się taką walkę zorganizować. Czy w ciągu ostatnich 6-7 tygodni pojawiły się jakieś nowe ustalenia w tej sprawie?

Nie. Na razie czekamy na powrót Artura Szpilki, który w czerwcu ma walczyć z Dominikiem Breazeale’em. Zobaczymy, czy faktycznie do tej walki dojdzie. Niech Artur wróci do boksu po półtorarocznej przerwie. Jest duża różnica między regularnymi treningami a przygotowaniami do walki. Walka Krzyśka z Arturem na pewno nie odbędzie się w najbliższych miesiącach.

Jakie są inne perspektywy dla Zimnocha?

Przede wszystkim chcemy postawić na to, żeby doszedł do walki o mistrzostwo świata. To marzenie każdego promotora. Na pewno byłby dużo bliżej takiego pojedynku, gdyby rok temu nie przegrał z Mike’em Mollo. Teraz musimy to odrobić. Zobaczymy, jak Krzysiek zaprezentuje się na tle Granta. Chcemy, żeby jesienią zawalczył po raz kolejny i stoczył taki pojedynek, który da mu możliwość wejścia do pierwszej dziesiątki w rankingach wagi ciężkiej.

[b]

Krzysztof Zimnoch zapowiada życiową formę na walkę z Michaelem Grantem

A Krzysztof Głowacki?[/b] Ostatnio zgodziliście się na jego występ podczas czerwcowej gali Polsat Boxing Night, organizowanej przez Mateusza Borka.

Zgodziliśmy się. Teraz czekamy na to, jakich rywali przedstawi nam Mateusz. Mam nadzieję, że będzie to impreza o większym zasięgu i większych możliwościach finansowych niż ja miałem w Legionowie. Niech Krzysiek boksuje, bo przerwa od sportu mu nie służy. Zawodnik musi mieć regularne starty i odpowiednie przygotowania. Mam nadzieję, że stoczy świetną walkę i stanie się polskim Arturo Gattim, który zawsze będzie porywał publiczność ze względu na to, że jest waleczny, niczego się nie boi, a w ringu potrafi przyjąć i oddać. Czyli zrobić to, co tak bardzo kochamy.

Co sądzisz pan o wypowiedziach czołowych polskich pięściarzy, którzy zapowiadają, że po zakończeniu kariery bokserskiej chętnie spróbowaliby swoich sił w MMA? Tylko w ostatnich tygodniach mówili o tym Mariusz Wach i Ewa Piątkowska. Podobnie zresztą Artur Szpilka, który stwierdził, że w przyszłości chętnie skopałby komuś tyłek w oktagonie.

Próbował tego mój kolega Wojtek Bartnik, próbował także Rafał Jackiewicz, ale zmiana dyscypliny z boksu na MMA to nie jest taka prosta sprawa. Pięściarze nie mają doświadczenia w walce w parterze, więc to nie takie „hop siup”. Dużo łatwiej jest się tego nauczyć w MMA zapaśnikom i judokom, którzy mają inną szkołę trenowania. To już łatwiej zawodnikowi MMA przebić się do boksu niż odwrotnie. Przejście zawodników z boksu do MMA postrzegam więc przede wszystkim jako skok na kasę.