Laigueglia: Ginanni wyprzedza Pozzato

Włoch Francesco Ginanni (Diquigiovanni-Androni) wyprzedził swojego rodaka Filippo Pozzato (Katiusza) na finiszu 46. edycji wyścigu o trofeum miasta Laigueglia we włoskiej Ligurii. Przemysław Niemiec był 16.

- Jestem zły, nie da się ukryć - mówił po przegranym finiszu Pozzato. - Mam w tym roku wielkie cele: Sanremo, Flandrię, Roubaix, ale nawet takie wartościowe zwycięstwa jak dzisiaj nie mogą mi przechodzić koło nosa - wylewał swoje żale.

- Wiedziałem, że Ginanni jest szybki. Próbowałem trzymać się jego koła, ale niestety coś poszło nie tak - tłumaczył sprinter Katiuszy, któremu niezwykle zależało na wygranej. Pozzato wygrał bowiem trofeum Laigueglia dwukrotnie: w 2003 i 2004 roku. Nikt w prawie półwiecznej historii wyścigu nie triumfował w nim częściej, nawet Eddy Merckx. W 1993 roku zwyciężył tam Lance Armstrong.

Dość poważnie wyglądała ucieczka na początku trasy powzięta przez dwójkę zawodników: Rosjanina Maksyma Biełkowa (ISD) i Oliviera Kaisena (Silence-Lotto), którzy zyskali już ponad 8 min przewagi nad peletonem. Obaj nie za dobrze skończyli a Kaisen w ogóle nie skończył, bo nie dojechał do mety. Biełkow natomiast był ostatni.

Z peletonu atak zainicjowała wkrótce grupa pościgowa, dopadła ucieczkę a zdecydowanie na czoło wyścigu wysunął się wtedy Michele Scarponi (Diquigiovanni-Androni), były dopingowicz, zamieszany w Operacion Puerto, ale wcześniej też zwycięzca przedostatniej edycji Wyścigu Pokoju (2004). W sobotę stracił prowadzenie 600 m przed metą.

- Przygotowywałem się do tego sezonu bardzo uważnie, szczególnie w ostatnim tygodniu stycznia. Ten sprint był niesamowity - mówił szczęśliwy Ginanni telewizji Rai. - Scarponi miał trochę pecha, że dopadliśmy go na ostatnim kilometrze - dodał.

23-letni Ginanni jeździ wśród zawodowców drugi sezon, odniósł czwarte zwycięstwo. W sierpniu 2008 w ciągu miesiąca wygrał w Carnago, Tre Valli i Padwie (Giro del Veneto).

- Jest znakomity, młody, ma zadatki na bycie kimś. Ginanni staje się kolarzem, któremu należy poświecać więcej uwagi niż do tej pory - mówi o młodszym koledze Pozzato.

Sam Ginanni ma ambitne plany. - Chcę stać się kimś takim jak Bettini. Dzisiaj dziękuję takiemu mistrzowi jak Rebellin, który okazał się człowiekiem pomagając mnie, młodemu - powiedział na konferencji prasowej.

46. edycja Trofeo Laigueglia, Włochy, kategoria 1.1

176,1 km

sobota, 21 lutego 2009

wyniki:

1. Francesco Ginanni (Włochy, Diquigiovanni-Androni) 4:33,02 godz. (śr. 38,699 km/h)

2. Filippo Pozzato (Włochy, Katiusza)

3. Enrico Rossi (Włochy, Ceramica Flaminia)

4. Francisco Ventoso (Hiszpania, Armiooro – A Style)

5. Alessandro Ballan (Włochy, Lampre-NGC)

6. Daniele Pietropolli (Włochy, LPR Brakes)

7. Steve Cummings (Wielka Brytania, Barloworld)

8. Simon Clarke (Australia, Amica Chips-Knauf)

9. Pasquale Muto (Włochy, Miche - Silver Cross)

10. Stefano Garzelli (Włochy, Acqua & Sapone-Caffè Mokambo) wszyscy ten sam czas

...

16. Przemysław Niemiec (Polska, Miche - Silver Cross)

lista honorowa:

2009 Francesco Ginanni (Włochy); 2008 Luca Paolini (Włochy); 2007 Michaił Ignatiew (Rosja); 2006 Alessandro Ballan (Włochy); 2005 Kim Kirchen (Luksemburg); 2004, 2003 Filippo Pozzato (Włochy); 2002 Danilo Di Luca (Włochy); 2001 Mirko Celestino (Włochy); 2000 Daniele Nardello (Włochy); 1999 Paolo Savoldelli (Włochy); 1998 Pascal Chanteur (Francja); 1997 Michele Bartoli (Włochy); 1996 Frank Vandenbroucke (Belgia); 1995 Johan Museeuw (Belgia); 1994 Rolf Sorensen (Dania); 1993 Lance Armstrong (USA); 1992 Sammy Moreels (Belgia); 1991 Pascal Richard (Szwajcaria); 1990 Rolf Sorensen (Dania); 1989 Pierino Gavazzi (Włochy); 1988 Paolo Cimini (Włochy); 1987 Gilbert Glaus (Szwajcaria); 1986 Mauro Longo (Włochy); 1985 Ron Kiefel (USA); 1984 Giuseppe Petito (Włochy); 1983 Claudio Torelli (Włochy); 1982 Teo De Rooy (Holandia); 1981 Giuseppe Saronni (Włochy); 1980 Roger De Vlaeminck (Belgia); 1979 Pierino Gavazzi (Włochy); 1978 Knut Knudsen (Norwegia); 1977 Freddy Maertens (Belgia); 1976 Franco Bitossi (Włochy); 1975 Giambattista Baronchelli (Włochy); 1974, 1973 Eddy Merckx (Belgia); 1972 Wilmo Francioni (Włochy); 1971 Italo Zilioli (Włochy); 1970, 1968 Michele Dancelli (Włochy); 1969 Claudio Michelotto (Włochy); 1967 Franco Bitossi (Włochy); 1966 Antonio Bailetti (Włochy); 1965 Marino Vigna (Włochy); 1964 Guido Neri (Włochy)

Źródło artykułu: