Michał Fałkowski: Czujesz, że twoja gra uległa zmianie? Polepszyła się?
Dusan Katnić: Może trochę, jeśli porównam ją z pierwszymi trzema, czterema meczami sezonu. Nadaj jednak nie trafiam na takiej skuteczności, na jakiej był chciał. Nie martwię się jednak tym, bo wiem, że ta skuteczność kiedyś przyjdzie. Oczywiście, jakbym trafiał więcej, zespołowi grałoby się łatwiej, ale myślę, że nadrabiam to innymi elementami. Ograniczyłem straty, wydaje mi się, że lepiej organizuję grę, staram się naciskać w obronie…
Jesteś zadowolony ze swojej formy?
- Na pewno mogę grać lepiej. A czy jestem zadowolony z formy? Bardziej z tego, że rytm złapali inni gracze. Na początku sezonu rzucałem bardzo dużo, bo nie mieliśmy tyle możliwości w ataku, ile mamy obecnie. Kostek (Mateusz Kostrzewski - przyp. M.F.), Keith (Clanton), Sokół (Michał Sokołowski), a przede wszystkim Deividas (Dulkys) - wszyscy są teraz w bardzo dobrej formie.
[b]
Mam wrażenie jednak, że jesteś zdecydowanie skuteczniejszy i pewniejszy w organizacji gry pozycyjnej Anwilu, niż było to na początku rozgrywek.[/b]
- Być może. Skoro tak twierdzisz... Na pewno na początku sezonu więcej rzucałem, a teraz nie ma już takiej konieczności.
Czy mecz z Energą Czarnymi Słupsk był najlepszym w wykonaniu Anwilu Włocławek w tym sezonie?
- Nie patrzę na to w ten sposób. Na pewno jednak zagraliśmy najlepszą obronę w sezonie. Mieliśmy swoje założenia, byliśmy zdeterminowani i już przed meczem w szatni unosił się nad nami duch walki. Na boisko wyszliśmy i każdy od początku wykazywał wielką chęć do pokazania tej agresji, tej zadziorności. Swoją drogą, takie mam przemyślenie, nie wiem czy to prawda, ale tak mi się wydaje - nie sądzisz, że lepiej gramy w tym sezonie na wyjazdach?
Nie zastanawiałem się nad tym, ale może masz takie wrażenie, bo gro z meczów na wyjeździe graliście z trudnymi rywalami, którzy wzmagali waszą motywację?
- Być może. Tak tylko zapytałem. A co do meczu z Czarnymi... Słyszałem, że oni twierdzą teraz, że przegrali bo nie mieli dwóch kontuzjowanych graczy. A ja twierdzę, że to i tak by nic nie zmieniło. Tego wieczoru byliśmy zbyt zdeterminowani. Przecież gdyby grał Garrett Stutz, ten ich zawodnik z numerem 20. (Mateusz Jarmakowicz - przyp. M.F.) nie rzuciłby aż 18 punktów. A Ricky’m Tricem bardzo dobrze zajął się Sokół.
Wróćmy do ciebie - wiesz w ilu meczach w tym sezonie trafiłeś więcej, niż jedną trójkę?
- Tak, wiem... W żadnym? (Tak naprawde w dwoch - przy, M.F.) I przyznam, to dla mnie zupełnie nowe doświadczenie. Nigdy w karierze tak nie miałem. Dlatego z jednej strony widzę problem i chcę go naprawić, ale z drugiej nie chcę sobie narzucać zbytniej presji, bo to może wpłynąć jeszcze gorzej. W gruncie rzeczy Anwil jako zespół wygrywa. Gorzej byłoby gdybym rzucał po kilka trójek, a drużyna by przegrywała. Ponadto, ograniczyłem już te szalone rzuty z pierwszej części sezonu. Teraz staram się rzucać tak, jak to robiłem zawsze - z otwartych pozycji, po pick and rollu, albo gdy jest presja czasu. Czasami wpada, częściej nie, ale uważam, że to minie.
Przeciwko Czarnym zdarzyło ci się rzucić z ósmego metra...
- Fakt, raz. Ale... To nie jest jednak tak, że ja forsuję rzuty na siłę. Weźmy pod uwagę końcówkę meczu. Oni trafili trójkę i było tylko trzema punktami dla nas. Mówię o tej akcji, co Daca (Danilo Mijatović - przyp. M.F.) rzucił za trzy po raz pierwszy w spotkaniu, pamiętasz? No właśnie. Teraz mogę się przyznać: chciałem tamtą akcję skończyć sam. Chciałem cały ten mecz wygrać sam. Zagrać pick and roll i potem jeden na jednego z wysokim graczem. Miałem wielkie pragnienie skończyć ten mecz swoimi rękoma. I to nie tylko wtedy, bo w późniejszych akcjach również. Myślę, że większość koszykarzy ma takie pragnienie. Ale rozgrywający zawsze musi umieć znaleźć najlepsze rozwiązanie. Dlatego podałem piłkę Dacy, gdy widziałem, że jest niekryty. Za minutę zrobiłem to ponownie. W międzyczasie jeszcze zdołałem dobrze uruchomić akcję na skrzydle, gdy Czarni zamienili krycie, i po chwili Seid Hajrić trafił spod kosza. Naprawdę, w każdej z tych akcji myślałem o rzucie, ale jednocześnie umiejętnie dostosowałem się do wydarzeń na parkiecie. To tak trochę na swoją obronę (śmiech).
[b]
Głosy obrony podtrzymany. A nie miałeś obaw podając do Mijatovicia? On nie trafił swoich wcześniejszych siedmiu rzutów z gry...[/b]
- Wiesz ile razy już to przerabiałem w swojej karierze? Zawodnik, który nie trafia kilku rzutów w trakcie meczu, a potem przesądza o zwycięstwie? Kilkanaście, żeby nie powiedzieć kilkadziesiąt! To nie jest reguła, ale tak dzieje się bardzo często. Podczas meczu pocieszałem go parokrotnie, inni zawodnicy również. Mówili mu by nie bał się rzucać, gdy ma pozycję. I to zadziałało.
Po meczu wszyscy powtarzali, że wygraliście w Słupsku jako pierwsi w sezonie. Za chwilę jednak nikt już o tym nie będzie pamiętał. Przed wami starcie z Rosą Radom...
- Tak, wszystkie te historie w stylu: wygrali 10 razy z rzędu, przegrali trzy razy pod rząd, nie wygrali w tej hali od pięciu lat czy wygrali z nimi jako pierwsi... To wszystko kompletnie nie ma żadnego znaczenia. Liczy się każdy kolejny mecz. Dlatego teraz najważniejsza jest dla mnie Rosa, a właściwie pojedynek z nimi. A konkretnie: zwycięstwo nad nimi. I tyle.
Czy Anwil Włocławek pokona Rosę Radom? 
