Rozdawanie posad w PZPN niewiele różni się od dzielenia łupów w polityce (OPINIA)

Dariusz Tuzimek 01 Marca 2023, 15:19

PAP / FOTON/PAP / Na zdjęciu: Fernando Santos

• Jest już po rozmowach. To słynny Polak będzie prawą ręką Santosa?

Selekcjoner, zamiast skupić się na przygotowaniach do eliminacji mistrzostw Europy, toczy ciężkie boje z działaczami, którzy chcieliby umeblować Fernando Santosowi sztab, ale jakoś zapomnieli to wpisać do umowy.

Trzeba wiedzieć, że rozdawanie posad w związku niewiele różni się od dzielenia łupów w polityce. Mechanizm jest identyczny. Tu też liczy się, kto jest skąd, jakie ma wpływy i co może dać przy następnych wyborach.

Były piłkarz Radosław Michalski został mianowany - jakby to nie brzmiało - "łącznikiem" między PZPN a selekcjonerem również nieprzypadkowo. Zasiada w zarządzie piłkarskiej centrali, jest tzw. baronem pomorskiego związku, więc to kandydat idealny. Co prawda koledzy żartowali z niego, że został "uchem prezesa" Kuleszy, ale on sam się tym gadaniem nie przejmował, wierzył w swoją misję. I próbował poukładać Santosowi świat.

Tyle że przedstawił się Portugalczykowi dosyć słabo. Najpierw publicznie "chlapnął", że Grzegorza Mielcarskiego (w przeszłości grał w Portugalii, zna Santosa), którego chce do sztabu selekcjoner w roli dyrektora kadry, jednak w reprezentacji nie będzie, bo zażądał zbyt wielkich kompetencji. Szybko się okazało, że Mielcarski wtedy nawet nie rozmawiał z szefem związku.

- Traktuję te słowa jako nieprofesjonalne zachowanie. Kłamstwem tego nie nazwę, ale nie jest to prawda - mówił nam zdziwiony i oburzony Mielcarski. Więcej TUTAJ. A Santos był na tyle zły na Michalskiego, że nie chciał się w ogóle z nim spotkać. "Łącznik" co prawda przekonywał, że zorganizuje Portugalczykowi spotkanie w Gdańsku z... Czesławem Michniewiczem, ale Santos odparł, że nie widzi takiej potrzeby. I cisnął związek o nawiązanie współpracy z Mielcarskim.

Grzegorz Mielcarski był podopiecznym Fernando Santosa w FC Porto i AEK-u Ateny

Mielcarski przecież pracował z Santosem w dwóch klubach, był dyrektorem Wisły Kraków w jej najlepszych czasach, jest światowcem, zna języki, grał w dużych klubach zagranicznych, zna wielki futbol, ma świetne relacje z mediami, ma charyzmę i autorytet u piłkarzy. Jest też po prostu uczciwym człowiekiem.

Ma jednak też poważne wady: nie jest swój i potrafi myśleć samodzielnie. Może być niesterowalny i lojalny wobec selekcjonera. Fatalnie - co? Przecież lepszy byłby jakiś "baron", prawda? Czasy się zmieniają, ale "beton" nadal trzyma się mocno.

Niestety, w PZPN nie nauczył się niczego na aferze premiowej. Gdyby związek miał w Katarze dyrektora sportowego z prawdziwego zdarzenia, to do takiej hecy na pewno by nie doszło. Ale w piłkarskiej centrali nadal nie wiedzą, czy jest im w ogóle potrzebny dyrektor sportowy kadry. Bo po co? Zawsze można wyciągnąć z krzaków jakiegoś Radka.

Fernando Santos zaraz zadebiutuje w roli selekcjonera reprezentacji Polski, a wciąż nie ma skompletowanego sztabu

A w ogóle na pewnym etapie okazało się, że Piszczek to mógłby jednak nie być asystentem na stałe, tylko... dojeżdżać na same zgrupowania. I co miałby robić, skoro nie jeździłby na obserwacje, nie pomagał w skautingu, tylko pojawiał się od święta? Była gwiazda Borussii Dortmund na asystenta od pachołków się nie zapisała. On już swoje w życiu zarobił, nie musi brać wszystkiego, co mu wpadnie w ręce.

Marka Koźmińskiego szanuję za klasę i wiedzę o futbolu, ale jego krytyka (w TVP Sport) Piszczka za to, że odmówił, wydaje mi się chybiona. Były wiceszef PZPN uważa, że Piszczek jest niedojrzały, a jego postawa rozczarowująca. Tymczasem ta oferta pracy w sztabie Portugalczyka nigdy nie była dobrze przygotowana i nigdy nie była konkretna. Mam wrażenie, że chciano się posłużyć znanym nazwiskiem piłkarza, by zyskać poklask mediów i kibiców.

Zresztą nie mam wątpliwości, że właśnie z tego samego powodu zatrudniono Santosa. Chodziło o duże nazwisko, które zamknie usta krytykom. Profil trenera, styl, jaki preferuje, jego ulubiona taktyka, to wszystko były kwestie drugoplanowe. To miał być ktoś, kto zrobi wrażenie na opinii publicznej.

Ten Santos to ma być - zupełnie jak w znanym polskim filmie - miś na miarę naszych możliwości. My tym misiem otwieramy oczy niedowiarkom!

Dariusz Tuzimek