Jestem spokojny o swoją karierę - rozmowa z Michałem Gruntem, piłkarzem SC Braga

Olga Krzysztofik 14 Sierpnia 2013, 10:33

Olga Krzysztofik: Masz dwóch starszych braci piłkarzy, więc byłeś skazany na piłkę nożną? Czy jednak mogłeś od niej uciec?

Michał Grunt: - Rzeczywiście, odkąd byłem jeszcze małym dzieckiem, to już w domu piłka nożna była na pierwszym miejscu przez to, że starszych braci i kolegów z podwórka bardzo to interesowało. Siłą rzeczy dołączyłem do nich, choć pewnie gdyby mi się to nie spodobało, to robiłbym coś innego.

• Grunt rozpoczyna strzelanie w Portugalii

Z początku piłka nożna była dla ciebie zabawą, jak dla każdego dzieciaka, który zaczyna trenować, kiedy zajęła w twoim życiu ważne miejsce?

- Już w trampkarzach czy juniorach, gdy zobaczyłem, że jestem w tym dobry i się wyróżniam, wiedziałem, że chce iść dalej i robić to w przyszłości. To nie był słomiany zapał, jak u niektórych chłopaków, że czasem im się chciało, a czasem nie lub byli zmuszani przez rodziców do treningów. Trzeba tego chcieć.

Miałeś chwile zwątpienia w trakcie codziennych treningów? Jak sobie z nimi radziłeś?

Grunt strzelał bramki w barwach Zagłębia Sosnowiec, a teraz zdobywa je dla SC Bragi

- Nie zastanawiałem się nad tym, to samo przyszło. Wybrałem szkołę o profilu sportowym, nigdy nie opuszczałem w juniorach treningów i poświęciłem temu całe młode lata, gdzie pojawiają się pierwsze pokusy w życiu. Oczywiście, wszystkiego trzeba spróbować, ale myślę, że zachowywałem rozsądek w różnych kwestiach.

Wygląda na to, że wypożyczenie do Polonii Warszawa było dla ciebie przełomowe, dzięki Młodej Ekstraklasie Michał Grunt stał się znany szerszej publiczności niż tylko tej z Zagłębia Dąbrowskiego.

- Tak. Dobrze, że zdecydowałem się tam pójść. To była tylko moja decyzja, choć wiele osób mi to odradzało, ale postawiłem na swoim i dobrze na tym wyszedłem, bo rzeczywiście sporo mi to pomogło.

Oprócz tego, że zostałeś królem strzelców to chyba też dorosłeś jako piłkarz.

- Na pewno dojrzałem. Zobaczyłem jak wyglądają treningi w T-Mobile Ekstraklasie, bo miałem okazję być z pierwszą drużyną. Doszedłem do wniosku, że pomiędzy Polonią a Zagłębiem Sosnowiec nie ma dużej różnicy poziomów, a jednak oni grają w Ekstraklasie, zarabiają duże pieniądze i mają szansę na coś więcej. Mam nadzieję, że za parę lat Zagłębie wróci do najwyższej klasy rozgrywkowej.

• Tak gra nowy nabytek SC Braga (wideo)

Po tym sezonie w Polonii SC Braga zainteresowała się tobą. Jak do tego doszło? I czemu wtedy nie zdecydowałeś się skorzystać z ich oferty?

- To były jakieś pierwsze sygnały. Miałem ważną umowę z Zagłębiem, a Polonia miała pierwszeństwo, żeby mnie wykupić. Jednak w klubie było duże zamieszanie, zmienił się w Warszawie właściciel i nie było pieniędzy, aby mnie wykupić. Czekałem, czekałem, okienko się zamknęło i wróciłem do Zagłębia.

Ostatni sezon nie był dla ciebie w pełni udany. Owszem, początkowo dobrze sobie radziłeś, ale potem doznałeś poważnej kontuzji w meczu z Calisią Kalisz, przez co straciłeś resztę sezonu. Pojawiło się załamanie? Zwątpienie?

- To był trudny okres w moim życiu i zyskałem kolejne doświadczenie, ale wyszedłem z tego obronną ręką. Początkowo było przygnębienie, ale jak już stanąłem na nogi, to robiłem wszystko, żeby wrócić do pełnej sprawności.

Czy tuż po diagnozie lub w trakcie rehabilitacji była groźba, że nie uda ci się wrócić na boisko?

Michał Grunt dość szybko zakończył sezon z powodu zerwania przednich więzadeł krzyżowych

- Nie żałuję, że zdecydowałem się na zmianę. Takich ofert się nie odrzuca, bo później mogłaby się już nie pojawić i plułbym sobie w twarz, że nie spróbowałem, a wrócić do Polski zawsze można, drzwi do polskich lig zawsze są otwarte. Mam nadzieję, że Zagłębie awansuje do Ekstraklasy i jeszcze kiedyś będę mógł zagrać w klubie, w którym się wychowałem.

Jak widzisz swoją przyszłość w SC Braga? Jaka będzie Twoja rola w zespole?

- Kontrakt specjalnie jest skonstruowany na cztery lata, żebym spokojnie mógł wprowadzić się do zespołu. Chcę się przebić w drugim zespole, który gra na zapleczu Ekstraklasy, a potem chciałbym zadebiutować w pierwszej drużynie.

Po Twoim przejściu do Portugalii pojawiło się wiele głosów mówiących, że będziesz odgrywał drugoplanową rolę w zespole, a twoja kariera nie potoczy się dobrze - będziesz częściej widoczny na ławce rezerwowych niż na boisku, a potem z utalentowanego młodego piłkarza staniesz się przeciętnym. Masz jakąś odpowiedź dla osób podzielających takie opinie?

Czy młody piłkarz wykorzysta swoją szansę i wybije się?