2 
Na początku ubiegłego sezonu młody napastnik grał jeszcze w Warcie Poznań (był tam wypożyczony z Jagiellonii Białystok) i 25 sierpnia 2012 roku brał udział w spotkaniu I ligi z Dolcanem Ząbki (2:2). Zdobył wówczas bramkę, ale zmarnował dwie wyborne okazje i m. in. dlatego zieloni nie zainkasowali kompletu punktów.
Na stadionie w Grodzisku Wlkp. (tam ze względu na remont "ogródka" odbył się ten pojedynek) Bartłomiej Pawłowski głównie chwytał się za głowę, ubolewając nad własną nieskutecznością. - O tym, że nie wygraliśmy zadecydował tylko brak zimnej krwi. Przede wszystkim mam na myśli siebie - przyznał, uderzając się w pierś. Gdyby tamtego dnia ktoś powiedział, że dokładnie za rok młody piłkarz zagra w meczu Malaga - Barcelona, uznano by to najpewniej za kiepski żart i niczym nieuzasadniony hurraoptymizm.
Przykład Pawłowskiego doskonale obrazuje jak przewrotny bywa futbol i jak wiele w karierze zależy od szczęścia. Dlaczego? W rundzie jesiennej sezonu 2012/2013 blondwłosy zawodnik nie był przesadnie wyróżniającym się graczem Warty (strzelił pięć goli, momentami grając bardzo nieskutecznie) i gdyby nie finansowa zapaść klubu (prezes Izabella Łukomska-Pyżalska ograniczyła sponsoring do minimum), to najprawdopodobniej wypełniłby cały okres wypożyczenia (pierwotnie miało się skończyć dopiero po sezonie) i nie trafiłby zimą do Widzewa Łódź. Jak wiadomo, I liga nie jest zbyt uważnie obserwowana przez zagranicznych skautów i Pawłowski raczej nie zostałby tam wypatrzony przez Malagę.
Skok jakościowy, jaki zanotował w ciągu ostatniego roku 20-letni piłkarz, jest wręcz niesamowity. To też wskazówka dla innych, że sumienna praca i odrobina szczęścia mogą dać piorunujące efekty w bardzo krótkim czasie.
Rozwiń odpowiedzi (1) 
