Wojciech Szczęsny i Gianluigi Buffon. Uczeń przerasta mistrza

Piłka Nożna 22 Stycznia 2018, 14:05

Getty Images / Tullio M. Puglia / Na zdjęciu: Wojciech Szczęsny

• Wojciech Szczęsny doceniony przez kibiców Juventusu Turyn. Polak został piłkarzem grudnia

Tomasz Lipiński

De facto ciągle jest remis, ale już parę dni temu sztab medyczny wydał komunikat, że weteran nie wyleczy się do poniedziałkowego meczu z Genoa CFC (początek o godz. 20.45) w związku z czym Massimiliano Allegri nie ma wyboru. Po raz jedenasty w lidze, a czternasty w sezonie postawi w bramce na Polaka. I żaden problem, czytaj ból głowy. - Juventus dokonał już dobrego wyboru, Szczęsny to następca Gigiego - powtarza trener.

Jego obowiązkiem jest dawać wsparcie i pełne zaufanie podopiecznemu, zadaniem dziennikarzy szukać dziury w całym, a Buffona dbać o ogólny interes włoskiego futbolu. Wokół Polaka ścierają się i ścierać będą interesy trzech różnych obozów. Zacznijmy od ostatniego.

Buffon ze Szczęsnym żyje dobrze, o czym wszyscy wiedzą. Zresztą ze Szczęsnym raczej nie da się żyć źle. Pozytywnie nastawiony do świata, kontaktowy, błyskotliwy, skłonny do żartów, wyzbył się pychy, która go cechowała i którą zniechęcał do siebie kolegów. Albo z wiekiem po prostu bardziej mu pasuje pewnego rodzaju zachowanie.

Dlatego Buffon, udzielając wywiadu, w którym namaszczał na przyszłego bramkarza Juventusu Gianluigiego Donnarummę, nie wyraził jednocześnie wotum nieufności wobec kolegi z drużyny. Bardziej występował w obronie dobra narodowego, jakim jest Donnarumma. Włochy nie mogą sobie pozwolić na zgubienie i zatracenie takiego brylantu, a nigdzie o niego lepiej nie zadbają niż w Turynie. I to miał do przekazania Numero Uno. Jednocześnie doskonale zdawał sobie sprawę, że aktualnie znacznie mocniejsza i pewniejsza jest pozycja jego następcy w Juventusie niż w reprezentacji. Tu gotowy produkt jakości Q, tam tylko materiał wysokiej klasy.

Przy okazji wyszedł naprzeciw społecznemu oczekiwaniu promowania tego, co made in Italy. Bo właśnie w tym zakresie ostatni bastion w postaci Juventusu  chyli się ku upadkowi. Jeszcze za czasów trenera Antonio Conte miejscowi stali w wyraźnej przewadze nad cudzoziemcami. Teraz Włochów często da się odliczyć do jednego, a dobrze jest, jeśli do dwóch.

Dywagacje transferowe rozgrzewają klawiatury laptopów nie gorzej niż spektakularne zwycięstwa. Włoscy dziennikarze uwielbiają puszczać plotki, snuć domysły i rzucać cień niepewności na każdego. Pozycją naszego bramkarza też z upodobaniem potrząsają. Stąd powracający jak bumerang i wlatujący akurat w otwarte okienka transferowe wątek Donnarummy (najpierw było o tym głośno w sierpniu, w styczniu temat odżył), który jednak sam Szczęsny skutecznie studzi. Nie musi nic na ten temat mówić, wdawać się w polemikę, doskonale rozumiejąc, że taka reakcja przyniosłaby skutek odwrotny od zamierzonego. Wystarczy, że broni tak, jak broni.

Jak zdarzył mu się błąd (przy ustawieniu muru z Benevento), to w meczu, który Juventus wygrałby nawet bez bramkarza. Jak drużyna naprawdę potrzebowała jego pomocy, to nigdy jej nie odmówił. W ostatnim meczu grupowym, a swoim pierwszym w Lidze Mistrzów, na medal spisał się w Pireusie, z Romą zatrzymał Stephana El
Shaarawy’ego i - co najważniejsze - w ostatniej akcji meczu Patrika Schicka, z Cagliari przy stanie 0:0 obronił główkę Leonardo Pavolettiego i zbił na słupek strzał Diego Fariasa. I w każdym z wymienionych i niewymienionych meczów zagrywał nogami z taką swobodą i dokładnością, że Giorgio Chiellini powinien się zarumienić.

Przychodząc do Juventusu, wiedział, z jakim ryzykiem to się będzie wiązało. Za cierpliwość okazaną w tym sezonie Juventus miał mu oddać z nawiązką w następnym. Tymczasem ryzyko, szybciej niż zakładał, się opłaciło - nie podąża daleko za Buffonem, ale idzie z nim ramię w ramię. Po 20 kolejkach ich statystyki są prawie lustrzanymi odbiciami: po 10 meczów na koncie, Włoch ze średnią puszczonych goli na mecz 0,5 i not 6,45, Polak odpowiednio - 0,6 i 6,20. Nieco większe różnice dotyczą wykonanych parad i procentu obronionych strzałów, które wskazują, że bardziej zapracowanym bramkarzem jest Buffon.

Szyku Wojtkowi zadaje też żona. Nie uszła uwadze włoskich mediów płyta wydana przez Marinę Łuczenko, a przede wszystkim fakt, że jedną z piosenek napisał bramkarz. Palce służą mu do chwytania piłki, grania na pianinie i pisania. Gdzie można znaleźć drugiego takiego oryginała? Dlatego nawet najwięksi transferowi plotkarze pogodzili się z myślą, że Buffon ma już następcę i nie potrzebuje innego.

Żeby jednak nie było głuchej ciszy, należało zająć się poszukiwaniem następcy dla następcy. I z gazet wylała się następna fala bramkarzy: od Federico Marchettiego, przez Antonio Mirante i Nikolę Lealego, po Aleksa Mereta. Szczęsnego pewnie to nie wzrusza. On robi swoje. On ma kontrakt do 2021 roku i do tego czasu łatwo miejsca nikomu nie odda.

ZOBACZ WIDEO Świetny powrót "Lewego" - skrót meczu Bayern - Werder [ZDJĘCIA ELEVEN SPORTS 2]

Oglądaj rozgrywki włoskiej Serie A na Eleven Sports w Pilocie WP (link sponsorowany)