Cezary Kucharski: Dostałem drugie życie

Dariusz Tuzimek 12 Maja 2022, 06:21

No tak, groziło mi nawet to, że nerki w ogóle nie wznowią swoich funkcji, że je po prostu stracę i będę musiał szukać ratunku w przeszczepie. Na szczęście nie spełnił się ten czarny scenariusz. Ostatnie badania pokazują, że nerki się regenerują, więc była to dla mnie bardzo ważna informacja. No i dla moich najbliższych, którzy cały czas są ze mną w chorobie i intensywnie mnie wspierają.

Co choroba w panu zmieniła? Może nadeszła jakaś refleksja, że nie warto być zawsze takim wojownikiem, który wchodzi w różne spory, bo szkoda życia? Bo się za to płaci własnym zdrowiem.

Cezary Kucharski grał w Lidze Mistrzów w barwach Legii Warszawa

No właśnie, mnie też już przeszło. Dzisiaj ze sobą rozmawiamy, inaczej się postrzegamy. I to jest najlepszy dowód, że ja też potrafię zdjąć nogę z gazu. No, ale tam, gdzie uważam, że to jest konieczne, nie będę schodził komuś z drogi, byle tylko uniknąć konfliktu. Będę podchodził do tego pragmatycznie, będę starał się nie wikłać w niepotrzebne spory. Zresztą już teraz unikam ludzi, z którymi kontakt może się skończyć jakimś konfliktem.

To niesamowite, że w śpiączce farmakologicznej przespał pan swoje 50. urodziny. Pewnie gdyby nie choroba, byłaby huczna impreza?

Mało tego! Przepadły mi w sumie aż trzy imprezy, bo w śpiączce minęła mi też 30. rocznica ślubu i "18" mojego syna. Cóż, trzeba się cieszyć, że z tego wyszedłem i będą kolejne okazje.

No i przespał pan wybuch wojny, gdy Rosja najechała Ukrainę. Można powiedzieć, że obudził się pan w zupełnie innej rzeczywistości.

Gdy byłem usypiany, nie wiedziałem, że spędzę w tym stanie cały miesiąc. Zakładaliśmy, że to tylko na kilka dni. A co do wojny, to muszę powiedzieć, że ona mi się śniła, gdy byłem w stanie śpiączki. W ogóle sny miałem bardzo, bardzo dziwne. Pewnie przez tę podaną mi farmakologię... Ale o wojnie dużo mówiło się już wcześniej, więc w naturalny sposób odezwało się to w moich snach, które były bardzo wyraziste i realistyczne. Miałem sen, że byłem na statku, takim lotniskowcu amerykańskim, gdzie spotkały się delegacje USA, Rosji i Chin, by negocjować pokój, a ja byłem świadkiem tego zdarzenia. Ale gorszy był taki realistyczny koszmar, że jestem uwięziony w samochodzie, który wpadł do rzeki i ja się z tego auta nie mogę wydostać. To pewnie było jakieś nawiązanie mojego mózgu do sytuacji, w jakiej byłem w szpitalu, czyli skrępowania i uwięzienia we własnym ciele w stanie śpiączki. Zresztą było tych snów dużo i bardzo dziwnych. Nigdy wcześniej takich nie miałem.

Dostał pan wiele wyrazów wsparcia, gdy pojawiła się informacja o złym stanie zdrowia.

Bardzo mi zależy, żeby to mocno wybrzmiało: dostałem od wielu ludzi mnóstwo wspierających wiadomości. Nawet od takich osób, po których się tego nie spodziewałem. Wszystkim bardzo dziękuję. Także za modlitwy, a nawet za zamówione msze w intencji mojego powrotu do zdrowia. To było bardzo budujące i podtrzymujące na duchu także moją rodzinę, która mi to wszystko później czytała. Za te płynące dobre słowa wszystkim bardzo dziękuję! No i oczywiście podziękowania należą się lekarzom i pielęgniarkom zaangażowanym w moje leczenie, szczególnie ze szpitala Vinalopo w Elche, których diagnoza i opieka przywróciły mnie do życia. Jestem im bardzo wdzięczny.

Co pan robi w domu poza rehabilitacją?

Głównie odpoczywam i czytam. Tutaj są 23 stopnie Celsjusza, czyli temperatura idealna dla takiego rekonwalescenta jak ja. Siedzę na tarasie, łapię trochę słońca i czytam książkę. A to dla mnie poważne wyzwanie, bo ta książka ma aż 711 stron, a jestem już na 570.

Ha, ha. Akurat 711? Ciekawa liczba - tyle połączeń obecnego selekcjonera kadry Polski z szefem mafii piłkarskiej odnotowali swego czasu śledczy badający sprawę korupcji w polskiej piłce.

No może siedemset kilkanaście, niech będzie, bo przecież miałem już nie wchodzić w spory tam, gdzie to nie jest konieczne. Ale ten sarkazm też świadczy o tym, że wracam powoli do zdrowia.

Wrócił pan też do mediów społecznościowych. Widziałem na Twitterze wpisy komentujące grę Legii, czyli pana byłego klubu.

Cezary Kucharski jest zwolennikiem trenerskiego talentu Aleksandara Vukovicia

A nie był pan zdziwiony, że "Vuko" nie dostał szansy poprowadzenia Legii w kolejnym sezonie?

Byłem tym trochę rozczarowany. Sam wielokrotnie się spierałem z kibicami Legii o ocenę pracy "Vuko", bo często była ona niesprawiedliwa, oparta na emocjach i krążące mity, a nie o fakty. Uważam, że Vuković powinien kontynuować pracę na Łazienkowskiej, bo na to zasłużył. Myślę, że Legia robi błąd. Bo skoro drużyna – która była w ciężkim kryzysie, groził jej realny spadek z Ekstraklasy – teraz gra dobrze, to nie warto tego psuć i iść w nieznane. Bo nowy trener to podróż w nieznane. Kosta Runjaić to dobry szkoleniowiec, zrobił dobrą robotę w Pogoni Szczecin, ale nikt nie wie, jak sobie poradzi w Legii. To zawsze ryzyko, szczególnie że w warszawskim klubie są zawirowania personalne, nie ma pieniędzy na transfery i prowadzenie takiej Legii może się okazać sporym wyzwaniem. A Vuković pokazał, że radzi sobie, nawet kiedy w Legii jest biednie.

Rozmawiał Dariusz Tuzimek, dziennikarz WP SportoweFakty