SportoweFakty.pl przedstawiają: Atak piłkarskich klonów, czyli "Big Maczki", Brożkowie, Paixao i inni

Mateusz i Michał Makowie (Polska)

Odkrycia pierwszych dwóch kolejek nowego sezonu T-Mobile Ekstraklasy i sprawcy tego, że sięgnęliśmy do losów innych piłkarskich bliźniaków. 23-latkowie z Suchej Beskidzkiej szturmem wzięli ekstraklasę, w której występowali już w barwach GKS-u Bełchatów w latach 2012-2013, ale gdy okrzepli na jej zapleczu, wrócili do niej ze zdwojoną siłą. W minionym sezonie dołożyli po dużej cegle do awansu Brunatnych do T-ME. Mateusz zdobył w I lidze 5 bramek i zaliczył 11 asyst, a Michał strzelił 15 goli i do tego dołożył 7 asyst. [ad=rectangle] "Big Maczki" jeszcze nigdy nie rozstali się ze sobą. Razem zaczęli treningi w Babiej Górze Sucha Beskidzka, z której w trampkarskim wieku przenieśli się do Wisły Kraków. W 2009 roku Biała Gwiazda jednak im podziękowała, nie wiążąc z nimi nadziei. Po krótkim pobycie w Stadionie Śląskim Chorzów trafili do Ruchu Radzionków, w którym wiosną 2010 roku zadebiutowali w seniorskiej piłce.

Dwa lata później w duecie przenieśli się do Bełchatowa i dziś są absolutnie kluczowymi postaciami rewelacyjnego na starcie sezonu zespołu Kamila Kieresia. Nie dość, że robią wiatr na skrzydłach, z poskromieniem którego nie poradzili sobie obrońcy Legii Warszawa i Korony Kielce, to jeszcze zaliczają asysty i gole. Konkretniej Michał ma na koncie już trzy asysty, a Mateusz zaliczył też z podania brata premierową bramkę w T-ME.

Selekcjoner reprezentacji Polski Adam Nawałka chciał ich powołać do kadry już na styczniowe zgrupowanie w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, ale wycofał się z pomysłu. Teraz chyba już nikogo nie zdziwią reprezentacyjne nominacje dla tych 23-latków.

Wspólne występy Mateusza i Michała Maków:

Flavio i Marco Paixao (Portugalia)

Flavio i Marco Paixao, czyli dwóch Portugalczyków, którzy mają decydować o grze Śląska Wrocław. Mają, bo o ile Marco Paixao jest kluczowym zawodnikiem dla klubu, to od Flavio cały czas oczekuje się więcej. Marco, napastnik, aktualnie kontuzjowany, jest kapitanem WKS-u. Z powodu urazu na boisku nie pojawi się jednak przez najbliższe trzy miesiące i w roli kapitana zastępuje go nie kto inny, jak Flavio. Obaj są jak dwie krople wody. [ad=rectangle] Marco jako pierwszy trafił do Śląska Wrocław. Portugalski napastnik to wicekról strzelców całej T-Mobile Ekstraklasy. W sezonie 2013/2014 zdobył w sumie 27 bramek w 44 występach we wszystkich rozgrywkach. To 42 proc. całego dorobku wrocławian w minionym sezonie! 4 lipca na jednym z treningów w czasie zgrupowania w Żaganiu Paixao doznał urazu kości strzałkowej, a 11 lipca przeszedł operację. Jest od swojego brata młodszy o kilka minut. Obu z twarzy nie schodzi uśmiech. -Zamienili się miejscami w szatni i chcieli nas nabrać, ale na szczęście to zauważyliśmy. Nie zaskoczą nas. Przede wszystkim różnią się butami, ale aktualnie Marco ma także nieco bardziej przystrzyżone włosy. Jakoś damy radę - żartował swego czasu Przemysław Kaźmierczak, po tym gdy Flavio Paixao trafił do Śląska.

Flavio do WKS-u dołączył już bowiem po swoim bracie. Przypomnijmy - Flavio Paixao latem ubiegłego roku pozytywnie przeszedł testy sportowe we wrocławskim klubie, jednak do transferu nie doszło z powodu kłopotów z certyfikatem zawodnika. Zimą piłkarz ponownie pojawił się we Wrocławiu i przechodził tym razem testy medyczne, które wypadły pozytywnie. Ostatecznie podpisał kontrakt, który miał wejść w życie 1 lipca. Właśnie wtedy miała bowiem wygasnąć jego umowa z irańskim klubem Tractor Sazi. Flavio Paixao od dawna był jednak w sporze prawnym ze swoim pracodawcą i w związku z tym władze Śląska intensywnie pracowały nad tym transferem oraz czyniły starania, aby zawodnik mógł zagrać w WKS-ie już w rundzie wiosennej minionego sezonu. Starania zakończyły się sukcesem, bowiem Flavio na boisku pojawiał się u boku swojego brata. Teraz Flavio na boisku zajął pozycję swojego brata bliźniaka.

Wspólne występy Flavio i Marco Paixao:

Paweł i Piotr Brożkowie (Polska)

Pochodzący spod Kielc bracia Brożkowie byli nierozerwalni aż do 20. roku życia. Razem w wieku kilku lat zapisali do PKS Polonii Białogon Kielce, z której potem trafili do zabrzańskiej Szkoły Mistrzostwa Sportowego. Pod koniec 1998 roku z Zabrza przenieśli się na Reymonta 22 za sprawą pełniącego wówczas funkcję koordynatora ds. młodzieży w Wiśle Kraków Adama Nawałki. Wiosnę 2001 roku również spędzili wspólnie na wypożyczeniu do Łódzkiego Klubu Sportowego. [ad=rectangle] Ich losy rozeszły się dopiero przed rundą wiosenną sezonu 2003/2004, gdy Paweł został wypożyczony do GKS-u Katowice. Pół roku później jego śladem na Górny Śląsk, do Górnika Zabrze, podążył Piotr. To właśnie wtedy, gdy występowali w górnośląskich klubach, dwukrotnie stanęli przeciwko sobie na boisku. W obu meczach - jednym o ligowe punkty i jednym w ramach Pucharu Polski - górą był Piotr i jego Górnik, wygrywając 4:1 i 2:1. W pierwszym spotkaniu "Pietia" wpisał się nawet na listę strzelców.

Wiosnę 2005 roku Paweł spędził już w Wiśle, a Piotr wrócił na Reymonta 22 przed sezonem 2005/2006. W styczniu 2011 roku znów razem przenieśli się z Białej Gwiazdy do Trabzonsporu, ale półtora roku później Paweł wyjechał do Celtiku Glasgow, by po pół roku na sezon zakotwiczyć w Recreativo Huelva. Piotr natomiast latem 2012 roku zasilił Lechię Gdańsk. W lipcu 2013 roku Paweł wrócił na Reymonta 22, a kilka tygodni później dołączył do niego Piotr.

Pod koniec czerwca doszło do trzeciego rozstania bliźniaków. Kontrakt "Pietii" z Wisłą wygasł i krakowski klub nie zdecydował się na przedłużenie współpracy. 31-latek szybko znalazł jednak nowego pracodawcę w postaci Piasta Gliwice. W minionej kolejce T-ME nie doszło jednak do ich trzeciego starcia w historii. Gdy Piast z Piotrem przyjechał na Reymonta 22, Paweł oglądał mecz z trybun z powodu kontuzji.

Wspólne występy Pawła i Piotra Brożków:

Frank i Ronald de Boerowie (Holandia)

Albo dla legendarnego Dariusza Szpakowskiego "bracia-bliźniacy Frank de Bur i Ronald de Boer"... Żywe legendy Ajaxu Amsterdam i reprezentacji Holandii. Kariery rozpoczęli w lokalnym VV De Zouaven, z którego w wieku kilkunastu lat trafili do Amsterdamu. Najpierw uczynił to Ronald, a dopiero w ślad za nim podążył Frank.

Później role się odwróciły i to Frank był "tym lepszym". Obecny opiekun Arkadiusza Milika w Ajaxie dłużej, bo aż 14 lat występował w reprezentacji Holandii, podczas gdy Ronald grał w drużynie narodowej "tylko" dekadę. W 1998 roku zajęli z Oranje IV miejsce na MŚ we Francji. [ad=rectangle] Trzy lata wcześniej byli członkami słynnej, złożonej głównie z wychowanków Ajaxu drużyny Louisa van Gaala, która triumfowała w Lidze Mistrzów, pokonując w finale rozgrywek naszpikowany gwiazdami AC Milan.

W 1999 roku razem trafili do FC Barcelony, ale w stolicy Katalonii na dłużej zakotwiczył tylko Frank. Ronald już po roku przeniósł się do Glasgow Rangers, gdzie w 2004 roku dołączył do niego Frank. Rok później w parze zawędrowali do Kataru, gdzie skończyli kariery.

Frank ma na koncie 112 występów w reprezentacji Holandii, co daje mu drugie miejsce w klasyfikacji wszech czasów tuż za Edwinem van der Sarem (130). Od 2010 roku jest trenerem Ajaxu, z którym zdobył cztery mistrzostwa kraju z rzędu, co zdarzyło się pierwszy raz w 114-letniej historii klubu! Ronald jest jednym z asystentów Franka.

Wspólne występy Franka i Ronalda de Boerów:

Marcin i Michał Żewłakowowie (Polska)

Pierwsza tak znana para polskich piłkarskich bliźniaków. Szli ramię w ramię aż do 26. roku życia. Wspólnie stawiali pierwsze piłkarskie kroki w Drukarzu Warszawa i Marymoncie Warszawa, z którego w 1993 roku przenieśli się do Polonii Warszawa. W 1995 roku razem trafili na wypożyczenie do Hutnika Warszawa, a 1998 roku znów wespół zamienili Czarne Koszule na belgijski KSK Beveren, z którego już po roku przenieśli się do Excelsioru Mouscron. [ad=rectangle] Ich drogi rozeszły się w 2002 roku po MŚ w Japonii i Korei Południowej. Dzięki występowi na mundialu stali się szóstą parą bliźniąt w historii futbolu, która zagrała na MŚ. Po turnieju Michał przeniósł się do Anderlechtu, w którym występował przez cztery sezony. Marcin w tym czasie pozostał graczem Excelsioru z przerwą na kilkumiesięczny epizod w FC Metz.

W 2006 roku Michał trafił do Olympiakosu Pireus, w którym zakotwiczył do 2010 roku, by przenieść się na sezon do MKE Ankaragucu i w 2011 roku wrócić do Polski - do Legii Warszawa. Marcin w 2006 roku wylądował w KAA Gent, potem były FCV Dender EH i cypryjski APOEL Nikozja, a w 2010 roku związał się z PGE GKS Bełchatów.

Obaj kariery zakończyli w 2013 roku. Co ciekawe, w swoim ostatnim meczu w przygodzie z piłką Marcin wystąpił przeciwko Michałowi. 23 lutego 2013 roku podczas spotkania z Legią doznał urazu kolana, który zmusił go do zawieszenia butów na kołku. Michał uczynił to cztery miesiące później, płynnie przechodząc do roli działacza Legii i zostając szefem departamentu scoutingu warszawskiego klubu. Od lata 2013 roku jednym z jego współpracowników jest Marcin.

Ze swoimi 102 występami w reprezentacji Michał jest polskim rekordzistą wszech czasów. W latach 2008-2011 był kapitanem biało-czerwonych.

Wspólne występy Marcina i Michała Żewłakowów:

Halil i Hamit Altintop (Turcja)

Hamit Altintop to turecki piłkarz, który występuje na pozycji pomocnika, ale potrafi też zagrać w obronie. Przez wiele lat związany był z Schalke 04 Gelsenkirchen, później bronił między innymi Bayernu Monachium i samego Realu Madryt. Od 2012 roku występuje w Galatasaray Stambuł. Jest reprezentantem Turcji.

Hamit Altintop to nie byle jaki zawodnik, nawet patrząc z racji tego w jakich klubach występował, ale też ma na swoim koncie jedno wybitne, szczególnej urody osiągnięcie. W 2011 roku otrzymał nagrodę Ferenca Puskasa za najładniejszego gola w 2010 roku, gdy popisał się pięknym uderzeniem z woleja z pierwszej piłki zza pola karnego.

Brat bliźniak Hamita Altintopa, Halil Altintop, tak spektakularnej kariery już nie zrobił. Co prawda również swego czasu występował w Schalke, ale poza tym klubem, bronił już barw "tylko" Eintrachtu Frankfurt i Trabzonsporu. Aktualnie jest zawodnikiem FC Augsburg. To także były reprezentant Turcji. Jest napastnikiem.

Wspólne występy Hamita i Halila Altintopów:

Łukasz i Rafał Gikiewiczowie (Polska)

Suma bliźniaków w Śląsku Wrocław musi się zgadzać. Zanim bowiem do WKS-u trafili Marco i Flavio Paixao, w tym klubie przebywali Łukasz i Rafał Gikiewiczowie. Ten pierwszy to napastnik, drugi bramkarz. O obu historii nie brakuje, a w ich kontekście nie zawsze mówiło się o kwestiach sportowych, lecz bardziej tych... życiowych. Zarówno bowiem Łukasz, jak i Rafał, z drużyny zielono-biało-czerwonych mieli odchodzić po konfliktach z resztą zespołu.

Łukasz Gikiewicz trafił do Śląska Wrocław przed sezonem 2010/11. W barwach wrocławskiej drużyny rozegrał 73 spotkania, w których zdobył 13 bramek. Ze Śląskiem sięgnął po wicemistrzostwo i mistrzostwo Polski oraz Superpuchar.

Obecnie napastnik po półrocznym pobycie w Kazachstanie wrócił na Cypr, gdzie występował po odejściu z WKS-u. W 22 meczach w barwach Omonii Nikozja zdobył 7 bramek i w lutym bieżącego roku przeniósł się do Tobołu Kostanaj. W Kazachstanie się jednak nie zaaklimatyzował - zero bramek w 12 występach.

Rafał Gikiewicz w barwach wrocławskiego klubu rozegrał 44 spotkania, zdobył złoty, srebrny i brązowy medal mistrzostw Polski oraz Superpuchar. Potem był przesunięty do trzecioligowych rezerw. Śląsk rozwiązał z nim kontrakt za porozumieniem stron, a "Giki" został zawodnikiem Eintrachtu Brunszwik.

Wspólne występy Łukasza i Rafała Gikiewiczów:

David i Philipp Degenowie (Szwajcaria)

Philipp Degen znany jest głównie z występów w Borussii Dortmund, chociaż bronił także barw Liverpoolu. Na boisku występuje jako obrońca. Był w kadrze Szwajcarii na mistrzostw świata w 2006 roku i mistrzostw Europy w 2008 roku. Ostatnio reprezentował barwy FC Basel.

Jego brat bliźniak David Degen to pomocnik - mogący grać także jako napastnik. Aktualnie także związany z FC Basel. W swojej karierze zazwyczaj występował w Szwajcarii, grając dla takich drużyn jak FC Aarau czy Young Boys Berno. Zdarzyło mu się też przywdziewać koszulkę Borussii M'gladbach.

Wspólne występy Davida i Philippa Degenów:

Rafael i Fabio da Silvowie (Brazylia)

W 2008 roku fama o utalentowanych 18-latka z Rio de Janeiro dotarła do Europy i skusił się na nich sam sir Alex Ferguson, ale żaden z nich nie spełnił pokładanych w nim na Old Trafford nadziei.

Rafael krótko, bo tylko w sezonie 2012/2013, był podstawowym zawodnikiem Czerwonych Diabłów, a w ogóle przez sześć lat rozegrał dla klubu z Manchesteru 158 spotkań - mniej więcej połowę wszystkich możliwych do rozegrania w tym okresie. Bilans Fabio w United to raptem 56 występów. Od 2012 roku jest wypożyczany do innych klubów (QPR, Cardiff City).

Obaj mają na koncie epizody w reprezentacji Brazylii. W narodowych barwach zaliczyli po dwa występy, ale nie zagrali dla Canarinhos w tych samych spotkaniach.

Wspólne występy Fabio i Rafaela da Silvów:

Aleksiej i Wasilij Bieriezuccy (Rosja)

Wasilij Bieriezucki czyli silny, środkowy lub boczny obrońca, który niedawno był w Brazylii na mistrzostwach świata w piłce nożnej. Urodził się w Moskwie i przez całą karierę związany był z drużynami ze stolicy Rosji. Jego pierwszym poważnym klubem było Torpedo-ZIŁ Moskwa, teraz znanym jako FK Moskwa, a następnie CSKA w którym to święcił sukcesy. W reprezentacji Rosji Bieriezucki zadebiutował 7 czerwca 2003 roku.

Aleksiej Bieriezucki także jest obrońcą i podobnie jak w przypadku brata, związany jest głównie z klubami z Moskwy, podążając taką samą ścieżką kariery, jak Wasilij Bieriezucki. Ponadto przywdziewał także koszulkę klubu Czernomoriec Noworosyjsk. W reprezentacji narodowej rozegrał 50 meczów.

Wspólne występy Aleksieja i Wasilija Bieriezuckich:

Rene i Willy van der Kerkhofowie (Holandia)

Pierwsi bliźniacy w historii mistrzostw świata. Na mundialach w 1974 i 1978 roku sięgnęli z reprezentacją Holandii po wicemistrzostwa globu, a w 1976 roku zdobyli brązowy medal mistrzostw Europy.

Aż do 32. roku życia kroczyli ze sobą ramię w ramię, występując wspólnie w Twente Enschede i PSV Eindhoven. W 1983 roku Rene opuścił klub Philipsa, w którym Willy pozostał do końca kariery, czyli do 1988 roku.

Wspólne występy Willy'ego i Rene van der Kerkhofów:

Paweł i Piotr Gielowie (Polska)

Paweł Giel to 24 letni pomocnik, mierzy 188 cm wzrostu. Jest wychowankiem Ruchu Radzionków. W dotychczasowej karierze występował m.in. w I-ligowym wówczas Ruchu Radzionków i Warcie Poznań. Był również zawodnikiem GKS-u Bełchatów w którym rozegrał 13 spotkań w Ekstraklasie. Ostatni sezon spędził w Odrze Opole. Teraz będzie bronił barw II-ligowej Stali Stalowa Wola.

Piotr Giel, także wychowanek Ruchu Radzionków, już jako senior przez 3,5 roku reprezentował barwy tegoż klubu. W wieku juniorskim występował też w Zantku Chorzów, a od rundy wiosennej sezonu 2011/2012 zakładał trykot poznańskiej Warty, w której 26 razy pojawiał się na boisku, aplikując przy tym siedem bramek. Potem trafił do I-ligowej Sandecji Nowy Sącz. Runda jesienna minionego sezonu w wykonaniu 24-latka nie była udana. Ogółem na boisku przebywał przez 470 minut, a złożyło na to 6 spotkań I ligi oraz 2 w ramach Pucharu Polski. W tym czasie nie udało mu się pokonać bramkarza żadnej z drużyn przeciwnych i zakończył pierwszą połowę sezonu z zerowym dorobkiem strzeleckim. Znacznie lepiej w wykonaniu wychowanka Ruch Radzionków wyglądała wiosna wcześniejszych rozgrywek, kiedy to był autorem 4 goli oraz 3 asyst w barwach nowosądeczan.

Ostatecznie jednak działacze Sandecji postanowili skorzystać z odpowiednich zapisów kontraktu i pół roku przed oficjalnym terminem, zakończyć współpracę. Po opuszczeniu szeregów I-ligowej Sandecji Nowy Sącz, mający 189 centymetrów wzrostu napastnik niezbyt długo przebywał na bezrobociu. Jego nowym klubem został MKS Kluczbork. Tam też jednak zbyt długo nie zagrzał miejsca, bowiem wygasający kontrakt z nim nie został przedłużony. Dla MKS-u Piotr Giel rozegrał 14 spotkań w II lidze i zdobył w nich 12 bramek. Teraz ten napastnik ma bronić barw Zagłębia Sosnowiec.

Wspólne występy Piotra i Pawła Gielów: