W tym artykule dowiesz się o:
Waldemar Fornalik (2012-2013)
7 października - dokładnie w 356 dni po opuszczeniu selekcjonerskiego stołka - Waldemar Fornalik wrócił do Ruchu Chorzów, w którym zapracował na swoją markę i awans w postaci możliwości prowadzenia reprezentacji Polski. [ad=rectangle] Biało-czerwonych poprowadził w 18 meczach, ale ze spotkań o punkty el. MŚ 2010 wygrał tylko trzy: dwa z San Marino i domowe z Mołdawią. Walkę o wyjazd na mundial w Brazylii przegraliśmy z kretesem, a 16 października PZPN podziękował mu za współpracę. Dwa tygodnie później jego obowiązki przejął Adam Nawałka.
Fornalik wrócił do zawodu po niespełna rocznej przerwie. W tym czasie był łączony z pracą w Lechu Poznań czy Cracovii, ale ostatecznie przejął Ruch, który prowadził już w latach 2009-2012. W piątkowym meczu 12. kolejki z Cracovią zasiądzie na ławce w T-ME po 894 dniach przerwy. Po raz ostatni prowadził Niebieskich w lidze 6 maja 2012 roku w wygranym 2:1 spotkaniu z Lechią Gdańsk. Z 14 zawodników, którzy wystąpili w tamtym meczu w barwach Ruchu dziś w kadrze 14-krotnych mistrzów Polski są jedynie Piotr Stawarczyk, Marek Szyndrowski i Marek Zieńczuk.
A jakie są losy innych byłych selekcjonerów reprezentacji Polski? Przyjrzeliśmy się tym, którzy - nie licząc tzw. "tymczasowych selekcjonerów" - prowadzili biało-czerwonych w czasach III RP.
Andrzej Strejlau (1989-1993)
Po trwającej cztery lata przygodzie z reprezentacją Polski pracował tylko - krótko i bez sukcesu - w ekstraklasowym Zagłębiu Lubin i chińskim Shanghai Shenhua.
W 2004 roku kandydował bezskutecznie do Parlamentu Europejskiego. W latach 2005-2007 był szefem Kolegium Sędziów PZPN. Epizodycznie był też rzecznikiem prasowym PZPN. Od kilku lat występuje w TVP w roli eksperta. [ad=rectangle] Henryk Apostel (1993-1995)
Tuż po fiasku w eliminacjach do Euro 1996 Apostel został trenerem... II-ligowej Wisły Kraków, którą przejął na 11 kolejek przed końcem sezonu i wprowadził ją do ekstraklasy. W najwyższej klasie rozgrywkowej prowadził zespół do 18. kolejki i stracił posadę mimo zwycięstwa 2:1 z GKS-em Bełchatów.
Później krótko pracował w Górniku Zabrze, Omanie i KSZO Ostrowiec Świętokrzyski. W 1999 roku po 25 latach zakończył pracę szkoleniową i został działaczem PZPN - członkiem Prezydium PZPN i wiceprezesem ds. szkoleniowych. Od lipca do września 2009 roku był dyrektorem sportowym Polonii Warszawa.
Zagrał epizodyczną rolę w filmie Olafa Lubaszenki "Poranek kojota".
Władysław Stachurski (1995-1996)
Po rozstaniu z kadrą na krótko wrócił na ławkę trenerską Legii Warszawa, którą prowadził już w latach 1990-1991, ale ze względów zdrowotnych musiał zrezygnować. W 2002 roku wrócił do zawodu i prowadził Okęcie Warszawa, a następnie w sezonie 2003/2004 ekstraklasowy Świt Nowy Dwór Mazowiecki. 13 marca 2013 roku zmarł na zawał serca.
Antoni Piechniczek (1996-1997)
Po przegranych eliminacjach MŚ 1998 wrócił do krajów arabskich, w których pracował już na przełomie lat '80 i '90. Najpierw prowadził katarskim Al Rayyan Ad-Dauha, a później tunezyjski Esperance Tunis, z którym był już związany w latach 1987-1990.
W latach 2000-2001 był trenerem-koordynatorem w Górniku Zabrze. Do 2006 roku był wiceprezesem PZPN ds. szkoleniowych. Od 2008 do 2012 roku był wiceprezesem PZPN. Równocześnie z pracą działacza prowadził karierę polityczną. Zasiadł w sejmiku śląskim. W latach 2007-2011 był senatorem RP (startował z listy PO).
Janusz Wójcik (1997-1999)
W pięć lat po zdobyciu z młodzieżową reprezentacją Polski srebrnego medalu IO '92 w Barcelonie został selekcjonerem kadry A, której nie udało mu się wprowadzić na Euro 2000.
Po skończeniu pracy z kadrą był menedżerem w Pogoni Szczecin, gdzie popadł w konflikt z Albin Mikulski. Później był dyrektorem sportowym i trenerem w Śląsku Wrocław, który w sezonie 2000/2001 udało mu się obronić przed spadkiem z ekstraklasy. [ad=rectangle] Później zakotwiczył w cypryjskim Anorthosisie Famagusta, a następnie prowadził reprezentację Syrii, by w sezonie 2003/2004 wrócić do Polski i objąć po wspomnianym Władysławie Stachurskim Świt Nowy Dwór Mazowiecki. Nie udało mu się utrzymać Świtu w najwyższej lidze, a 9 października został skazany za korupcję w sporcie, której dopuścił się właśnie w czasie pracy w Nowym Dworze Mazowieckim.
W sezonie 2007/2008 prowadził Znicz Pruszków i Widzew Łódź. We wrześniu 2009 roku uległ fatalnemu w skutkach wypadkowi w swoim domu, po którym nosi metalowy implant w czaszce zastępujący złamaną w pięciu miejscach kość. We wrześniu 2012 roku PZPN ukarał go czteroletnią dyskwalifikacją za udział w aferze korupcyjnej.
W latach 2005-2007 zasiadał w Sejmie RP jako poseł Samoobrony RP.
Jerzy Engel (1999-2002)
Selekcjoner, który po 16 latach przerwy wprowadził reprezentację Polski na mistrzostwa świata, po skończeniu pracy z kadrą trenerem był tylko przez krótki czas. Najpierw był dyrektorem sportowym Legii Warszawa i Polonii Warszawa, a w czerwcu 2005 roku objął Wisłę Kraków, którą miał wprowadzić do Ligi Mistrzów i był tego bliski, ale po świetnym pierwszym meczu z Panathinaikosem Ateny (3:1) w Krakowie, w rewanżu Grecy odrobili straty z nawiązką, wygrywając po dogrywce 4:1. [ad=rectangle] Z Reymonta 22 pożegnał się we wrześniu 2005 roku po odpadnięciu z Pucharu UEFA z Vitorią Guimaraes. W tym samym sezonie objął APOEL Nikozja, z którym sięgnął po Puchar Cypru.
W latach 2006-2012 działał w PZPN jako pełnomocnik Prezydium PZPN ds. szkolenia, członek Wydziału Szkolenia, członek Rady Trenerów PZPN i dyrektor sportowy PZPN. Od listopada 2012 roku nie pełni żadnej funkcji.
Zbigniew Boniek (2002)
"Zibi" prowadził reprezentację tylko od lipca do listopada 2002 roku. Oficjalne stanowisko głosi, że musiał zrezygnować z funkcji ze względów osobistych.
Praca z kadrą była ostatnią w jego karierze trenerskiej. Potem był związany z polskim futbolem poprzez udziały Widzewie Łódź, a od listopada 2012 roku jest prezesem PZPN.
Paweł Janas (2002-2006)
Jest najaktywniejszym spośród wszystkich byłych selekcjonerów reprezentacji Polski. Po MŚ 2006, na których prowadził biało-czerwonych, miał dwuletnią przerwę w karierze szkoleniowej, ale pracował w tym czasie w Koronie Kielce jako dyrektor sportowy i wiceprezes ds. sportowych.
W 2008 roku wrócił na ławkę trenerską, obejmując GKS Bełchatów. Później pracował w Widzewie Łódź (awans do ekstraklasy), Polonii Warszawa, gdzie był też wiceprezesem ds. sportowych, ponownie w Bełchatowie i w Lechii Gdańsk. Od sierpnia 2013 roku jest trenerem Drutex-Bytovii Bytów, którą w minionym sezonie wprowadził na zaplecze T-ME.
Leo Beenhakker (2006-2009)
Holender był pierwszym od wielu lat selekcjonerem, który pracował z reprezentacją Polski dłużej niż przez jedną kadencję. Jeszcze będąc na usługach PZPN, pełnił funkcję dyrektora technicznego Feyenoordu Rotterdam, której poświęcił się w pełni po wyjeździe z Polski po nieudanych eliminacjach do MŚ 2010.
Później tę samą rolę sprawował w węgierskim Ujpest Budapeszt, a od lipca 2013 roku jest dyrektorem technicznym federacji piłkarskiej Trynidadu i Tobago.
Franciszek Smuda (2009-2012)
Podobnie jak Beenhakker początkowo łączył pracę z kadrą z pracą w Zagłębiu Lubin, ale szybko to ukrócono. Po Euro 2012 przez pół roku był bezrobotny i odnalazł się w II-ligowym niemieckim SSV Regensburg, którego nie udało mu się obronić przed spadkiem z 2. Bundesligi.
Od czerwca 2013 roku jest - po raz trzeci w karierze - trenerem Wisły Kraków. W sezonie 2013/2014 Biała Gwiazda pod jego wodzą zajęła 5. miejsce w T-ME.
na Instagramie 
na Facebooku 
Rozwiń odpowiedzi (2)
